Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Przemysław Bobrowski
‹Crime Story: Detektywi bez Licencji›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCrime Story: Detektywi bez Licencji
Data produkcjipaździernik 2015
Autor
Wydawca Cube
EAN5902768838381
Info3-8 osób, od 12 lat
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Powiedział, co wiedział
[Przemysław Bobrowski „Crime Story: Detektywi bez Licencji” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Kto, jak, gdzie i czym? Wszystkie te czynniki muszą znaleźć swoje odzwierciedlenie w porządnej opowieści grozy. Dzięki grze „Crime Story: Detektywi bez Licencji” mamy możliwość wejścia w buty autora kryminałów i przekonania się na własnej skórze, że wymyślanie historii to dla wyobraźni nie lada wyzwanie.

Jakub Małecki

Powiedział, co wiedział
[Przemysław Bobrowski „Crime Story: Detektywi bez Licencji” - recenzja]

Kto, jak, gdzie i czym? Wszystkie te czynniki muszą znaleźć swoje odzwierciedlenie w porządnej opowieści grozy. Dzięki grze „Crime Story: Detektywi bez Licencji” mamy możliwość wejścia w buty autora kryminałów i przekonania się na własnej skórze, że wymyślanie historii to dla wyobraźni nie lada wyzwanie.

Dziękujemy wydawnictwu Factory of Ideas za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

Przemysław Bobrowski
‹Crime Story: Detektywi bez Licencji›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCrime Story: Detektywi bez Licencji
Data produkcjipaździernik 2015
Autor
Wydawca Cube
EAN5902768838381
Info3-8 osób, od 12 lat
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Chyba każdy miał okazję wysłuchać w swoim życiu jakiejś strasznej historii, choćby przy wieczornym ognisku. Człowiek jest tak skonstruowany, że niezmiernie interesuje go to, co makabryczne. Jest to niejako wentyl bezpieczeństwa, pozwalający oswoić trudną do pojęcia rzeczywistość. Przeważnie opowieść ma jednego autora. A co by powstało, gdyby było ich więcej? Na to pytanie odpowiada najnowsza propozycja wydawnictwa Factory of Ideas.
„Crime Story” to gra polegająca na opowiadaniu historii. W niewielkiej wielkości pudełku znajdziemy ponad 120 kart postaci, przedmiotów, miejsc oraz akcji. Wszystkie one są również przedstawione na czterech dużych arkuszach pomocy, bo znajomość tego, z czym możemy się spotkać, jest bardzo istotna dla przebiegu rozgrywki. Każdy uczestnik otrzymuje na początku dziesięć kart, z których musi odrzucić dwie (gracz startowy trzy). Następnie są one zbierane i dokładany jest do nich kartonik mordercy. Po tym następuje ponowne rozdanie kart. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać zagmatwane, jednak dzięki temu zabiegowi gracze choć po części mogą wiedzieć, co kryje się w rękach pozostałych osób.
Pierwszy uczestnik musi wypowiedzieć zdanie początkowe, otwierające opowieść, kolejne zdania są dopowiadane przez następnych graczy siedzących zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara. Na wymyślenie dalszej części historii mamy kilkanaście sekund, przy ich odmierzaniu należy się posłużyć stoperem lub klepsydrą. Jeśli ktoś nie wyrobi się w czasie, musi odrzucić jedną z trzech kart żółtych papierów, z którymi rozpoczynamy partię oraz wypowiedzieć frazę „… a wszystko to jest dziwne”. Drugim zastosowaniem żółtych papierów jest możliwość wskazania osoby, która posiada na ręce kartę mordercy, posługując się przy tym zwrotem „Wtem doznał olśnienia – mordercą jest …”. Jeśli trafimy, zabawa się kończy, a my otrzymujemy dodatkowe trzy punkty. W przeciwnym razie partia toczy się dalej. Żółtymi papierami należy jednak szafować ostrożnie, bo gdy stracimy wszystkie, nasz udział w historii dobiega końca, ponadto zachowując je do końca otrzymamy dodatkowe punkty podczas wyłaniania zwycięzcy. Detektyw kończy swoje dochodzenie również wtedy, gdy zostanie z pustą ręką. Za każdym razem, gdy gracz wymówi postać, miejsce, czynność czy też narzędzie, które znajduje się na karcie trzymanej przez innego uczestnika, otrzymuje on punkt i kładzie ją przed sobą. W ten sposób nie można zdobyć więcej niż dwa punkty na turę. Wszelka nadwyżka trafia na specjalny stos, który przyniesie punkty mordercy, jeśli tylko osoba ta nie zostanie wykryta do końca rozgrywki. Podczas tworzenia zdań należy wziąć pod uwagę sporo obostrzeń, do których należy się stosować. Nie można wyliczać rzeczy po przecinku, zdanie musi tworzyć logiczną całość z poprzednim, chcąc zdobyć kartę nie można dokonać zmiany części mowy z rzeczownika na czasownik czy z czasownika na przymiotnik. Ostatnią wartą wzmianki jest specjalna karta „dowody zbrodni”. Kładziona jest ona przed graczem, który ostatnio zdobył punkt. Jeśli do momentu, gdy historia wróci do niego, nikt inny nie zdobędzie żadnej karty, wszyscy muszą solidarnie odrzucić po jednej. W ten sposób przyspiesza się zakończenie partii. Ta kończy się, gdy przy stole zostaną jedynie dwie osoby, prawidłowo wytypujemy mordercę lub kiedy zmusimy go do odrzucenia swojej ostatniej karty. Wtedy to każdy kartonik zdobyty, pozostały na ręce oraz żółty papier wart jest jeden punkt. Niewykryty morderca otrzymuje dodatkowo wszystkie karty ze specjalnego stosu. Detektyw z najwyższym wynikiem zostaje zwycięzcą.
„Crime Story” to gra bardzo specyficzna. Na pewno nie sprawdzi się wszędzie, trzeba do niej dobrać odpowiednie towarzystwo. Z początku zasady mogą się wydawać nieco przekombinowane, wrażenie to jednak mija po pierwszych kilku próbach. Na pewno potrzeba do niej dużo wyobraźni i pewnego luzu. Nie chodzi w niej głównie o zwycięstwo, liczy się stworzenie ciekawej historii i po prostu dobra zabawa. Zresztą to, czy trafimy na odpowiednie karty lub zdemaskujemy mordercę, zależy głównie od łutu szczęścia, nie ma za bardzo przesłanek, które mogłyby na to naprowadzić. Karty mają dość oszczędne grafiki, utrzymane w klimacie noir. Rysunki są czarno-białe, gdzieniegdzie dodano pojedynczy kolor, ich prostota nie jest jednak wadą. U dołu obrazka znajduje się jego polska nazwa, u góry angielska, szkice są jednak na tyle sugestywne, że już na pierwszy rzut oka można poznać, co symbolizują. Gra przewidziana jest na 3-8 osób, działa przy każdej liczbie, choć im więcej narratorów, tym jest ciekawiej. Nie potrzeba do niej zbyt wiele miejsca, jeśli dobrze znamy karty, to można w nią grać nawet w podróży. Tytuł ten pozostawia graczom szerokie pole manewru, zaproponowano kilka wariantów, mniej lub bardziej udanych. Jednym z najciekawszych wydaje się ten, w którym kolejne zadania muszą się zawsze rozpoczynać od tej samej litery. Na uwagę zasługują także zawarte w instrukcji przykładowe historie. Trzeba przyznać, że są bardzo inspirujące. Podsumowując, „Crime Story” to pozycja warta uwagi, sprawdzi się wśród starych znajomych, mniej przy nowo poznanych osobach. Jeśli zwycięstwo odłożymy na drugi plan, to powinna nam zapewnić sporo rozrywki.
koniec
4 listopada 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż autora

Cnota umiaru
— Jakub Małecki

Coś dla koneserów
— Jakub Małecki

Escape room domowej roboty
— Jakub Małecki

Wielki spęd bydła
— Jakub Małecki

Gnom jaszczurowi wilkiem
— Jakub Małecki

Ukryte piękno
— Jakub Małecki

Precyzja w cenie
— Jakub Małecki

Po trupach do celu
— Jakub Małecki

W koło Macieju
— Jakub Małecki

Podnieś i dostarcz
— Jakub Małecki

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.