Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Wojciech Zembaty
‹Głodne Słońce. Dymiące zwierciadło›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGłodne Słońce. Dymiące zwierciadło
Data wydaniasierpień 2016
Autor
Wydawca Powergraph
CyklGłodne Słońce
SeriaFantastyka
ISBN978-83-64384-56-1
FormatePub, Mobipocket
Cena32,—
Gatunekfantastyka
Zobacz czytniki w
Skąpiec.pl
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Okrutni ludzie, okrutni bogowie
[Wojciech Zembaty „Głodne Słońce. Dymiące zwierciadło” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W pierwszym tomie „Głodnego Słońca” Wojciech Zembaty zabiera czytelników do niezwykłego, przesiąkniętego pradawną magią i okrucieństwem świata, w którym krwawe ofiary z ludzi stanowią codzienność, a pod ziemią czai się zło tak potężne, że większość woli nie przyjmować jego istnienia do wiadomości.

Dominika Cirocka

Okrutni ludzie, okrutni bogowie
[Wojciech Zembaty „Głodne Słońce. Dymiące zwierciadło” - recenzja]

W pierwszym tomie „Głodnego Słońca” Wojciech Zembaty zabiera czytelników do niezwykłego, przesiąkniętego pradawną magią i okrucieństwem świata, w którym krwawe ofiary z ludzi stanowią codzienność, a pod ziemią czai się zło tak potężne, że większość woli nie przyjmować jego istnienia do wiadomości.

Wojciech Zembaty
‹Głodne Słońce. Dymiące zwierciadło›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGłodne Słońce. Dymiące zwierciadło
Data wydaniasierpień 2016
Autor
Wydawca Powergraph
CyklGłodne Słońce
SeriaFantastyka
ISBN978-83-64384-56-1
FormatePub, Mobipocket
Cena32,—
Gatunekfantastyka
Zobacz czytniki w
Skąpiec.pl
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Po „Końcu pieśni”– debiutanckiej powieści inspirowanej legendami arturiańskimi – przyszedł czas na coś bardziej egzotycznego. Bo nie dość, że akcja „Głodnego Słońca” umiejscowiona została na terenach Ameryki Południowej, to w świecie wykreowanym przez Zembatego historia tego miejsca potoczyła zupełnie inaczej. Konkwistę – inwazję Białoskórych – powstrzymała tajemnicza Zaraza, a tradycja składania bogom krwawych ofiar na szczytach piramid nigdy nie umarła, choć o Aztekach prawie już zapomniano. Jakby tego było mało, podziemne kopalnie, gdzie zsyła się więźniów, aby wydobywali tajemniczą, narkotyczną substancję zwaną Braazatalem, zamieszkiwane są przez zabójcze, pradawne istoty, których istnieniu większość ludzi żyjących na powierzchni woli po prostu zaprzeczyć. Kampanie wojenne trwają niemal bez ustanku – między innymi dlatego, że zapotrzebowanie na jeńców nigdy nie mija – a młody tlatoani Odrodzonego Przymierza, Quinatzin, dręczony wizjami zsyłanymi przez bogów, ma ambicję podbicia nie tylko sąsiednich ludów.
Autor bardzo zręcznie odmalowuje realia swojej opowieści. Choć z początku wydaje się, że liczba postaci i wątków może być przytłaczająca, to w rzeczywistości wszystko stosunkowo szybko splata się w spójną całość. Historie poszczególnych osób – obdarzonych indywidualnym, wiarygodnym charakterem przedstawicieli różnych plemion – są dość szczegółowe, by wzbudzić zainteresowanie, ale nie przesadnie przegadane. Akcja toczy się wartko już od pierwszych stron i sporo jest momentów, kiedy naprawdę trudno oderwać się od lektury.
Powracając do bohaterów, trzeba przyznać, że są oni naprawdę mocną stroną książki. Zdecydowanie nieidealni, obarczeni bagażem przeszłości i różnymi widokami na przyszłość, niestereotypowi. Każdy z nich popełnia błędy, każdy – na tle wiekopomnych wojen – zdaje się toczyć własne, nie zawsze zwycięskie, bitwy. Część z nich, mimo wad – a może właśnie dzięki nim – zaskarbiło sobie moją sympatię, natomiast postępowanie niektórych zwyczajnie wzbudziło niechęć. Czytając wynurzenia nieudolnego Tennoka niemal zgrzytałam zębami, choć z reguły jestem dla postaci książkowych dość wyrozumiała. Oczywiście nie uważam, aby stworzenie niesympatycznego bohatera było czymś złym – wręcz przeciwnie. Za wykreowanie wzbudzających emocje przedstawicieli obu płci należą się autorowi brawa.
Wojciecha Zembatego czeka teraz naprawdę trudne zadanie. Stwarzając w swojej powieści świat tak tajemniczy i barwny oraz umieszczając w nim interesujących bohaterów postawił sobie poprzeczkę naprawdę wysoko. Mam nadzieję, że uda mu się utrzymać poziom w kolejnych częściach cyklu, ponieważ z chęcią powrócę do smakujących kukurydzą, chili i czekoladą krain, aby prześledzić dalsze losy mieszkańców Tollan, Yugal i Tlaszkali.
koniec
12 września 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Miłosz Cybowski

29 IV 2024

Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

więcej »

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Mikrokosmos
— Dominika Cirocka

Igrzyska po drugiej stronie barykady
— Dominika Cirocka

Kalejdoskop zdarzeń
— Dominika Cirocka

Gniew ojca, miłość matki
— Dominika Cirocka

Wybawca lekki jak piórko
— Dominika Cirocka

Złe miejsce do życia
— Dominika Cirocka

Cena zwycięstwa
— Dominika Cirocka

Kryminalne dwa w jednym
— Dominika Cirocka

Amerykański sen
— Dominika Cirocka

Chichot losu
— Dominika Cirocka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.