Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Thierry Jonquet
‹Tarantula›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTarantula
Tytuł oryginalnyMygale
Data wydania10 stycznia 2008
Autor
PrzekładTadeusz Markowski
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-7469-649-4
Format128s. 125×195mm
Cena24,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Kat i ofiara
[Thierry Jonquet „Tarantula” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Tarantula” zmarłego niedawno Thierry Jonqueta to krótkie i przewrotne studium relacji kata i ofiary, odmalowujące ciemnymi barwami świat, w którym chęć dokonania zemsty wcale nie musi wykluczać przebaczenia.

Jędrzej Burszta

Kat i ofiara
[Thierry Jonquet „Tarantula” - recenzja]

„Tarantula” zmarłego niedawno Thierry Jonqueta to krótkie i przewrotne studium relacji kata i ofiary, odmalowujące ciemnymi barwami świat, w którym chęć dokonania zemsty wcale nie musi wykluczać przebaczenia.

Thierry Jonquet
‹Tarantula›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTarantula
Tytuł oryginalnyMygale
Data wydania10 stycznia 2008
Autor
PrzekładTadeusz Markowski
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-7469-649-4
Format128s. 125×195mm
Cena24,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Powieść składa się z dwóch prowadzonych osobno wątków, które wraz z rozwojem fabuły zaczynają się jednak zazębiać, wzajemnie uzupełniać. Zamożny chirurg plastyczny Richard Lafargue prowadzi podwójne życie. Z pozoru wydaje się normalnym, choć nieszczęśliwym człowiekiem; jego żona zmarła, zaś córka Viviane straciła rozum i wegetuje w zakładzie dla umysłowo chorych. Lafargue skrywa jednak tajemnicę – piękną i tajemniczą Ewę, którą przetrzymuje w zamknięciu w swojej willi. Mężczyzna zmusza kobietę do prostytucji, co wieczór narkotyzuje, zarazem jednak nie obawia się zabrać ją ze sobą na wieczorne przyjęcie. Więź między dwójką bohaterów zdaje się balansować na cienkiej granicy oddzielającej miłość i troskę od napędzanej przez agresję nienawiści.
Drugi wątek przedstawia losy dwójki przyjaciół – nastolatków Vincenta i Alexa. Pierwszy został porwany przez nieznajomego mężczyznę, który przez wiele tygodni więzi go w piwnicy, w milczeniu torturując psychicznie i fizycznie. Alex natomiast to niezbyt bystry rzezimieszek. Od czasu zaginięcia Vincenta popełnia błąd za błędem, co doprowadza go w końcu do zabójstwa policjanta. Chcąc uniknąć więzienia, chłopak opracowuje naiwny i niezbyt racjonalny plan: postanawia porwać Ewę i wymusić na jej mężu zabieg chirurgiczny, dzięki któremu mógłby zmienić swoją tożsamość.
Tak pokrótce przedstawia się fabuła „Tarantuli”. Niewielka, stustronicowa książka rozwija się w ekspresowym tempie, nie rezygnując przy tym z odpowiedniego wyeksponowania postaci. Jonquet prezentuje dość oryginalne podejście do literackiego przedstawienia relacji kata i ofiary, chociaż jego przebieg nie jest aż tak nieprzewidywalny – w pewnym momencie wszystkie niejasności okazują się mieć sens, a przynajmniej autor stara się wszystko w miarę bezboleśnie wytłumaczyć, nadać pozory wiarygodności. Główne zaskoczenie fabularne wcale nie jest jednak tak szokujące czy bulwersujące, jak można by się tego spodziewać po autorze, który na okładce porównywalny jest z Sade’m. Nie chcąc zdradzić zbyt wiele i tym samym popsuć przyjemności z lektury, nie będę się zagłębiał w szczegóły; dość, że najciekawszy wątek powieści – napięcie pomiędzy Lafargue’m a Ewą – nabiera zupełnie innego wymiaru, dalece odbiegającego od klasycznej relacji damsko-męskiej. Na ile jest to czysta perwersja, na ile próba przełamania zwyczajowego myślenia o płciowości, pozostawiam do osądu czytelnikom.
„Tarantula” nie jest jednak w pełni satysfakcjonującą lekturą. Być może winna jest decyzja autora, który postanowił skupić się przede wszystkim na zaszokowaniu czytelnika. Znaczna część przemyśleń postaci – a więc także wytłumaczenie ich działań – pozostaje w sferze domysłów, przez co właściwie trudno jest ustosunkować się do dokonywanych przez nich wyborów. Może gdyby Jonquet większy nacisk położył na pogłębienie psychiki bohaterów, ich historia miałaby silniejszy oddźwięk, stałaby się czymś więcej niż tylko pokręconym i makabrycznym wymysłem autora. Z drugiej strony, fragmentaryczność całej opowieści wydaje się zamierzona, a sprowadzenie bohaterów do jednowymiarowych, marionetkowych roli służy podkreśleniu głównej myśli książki: obezwładniającej siły nienawiści, która potrafi przyjąć najdziwniejsze formy, a także przemienić się w coś skrajnie innego i zaskakującego. Akcja powieści dąży do wyczekiwanej konfrontacji, podczas której dojdzie do zamiany ról; i choć ofiara stanie się oprawcą, finał „Tarantuli” zawiera mniej oczywiste przesłanie.
Prawa do ekranizacji książki wykupił Pedro Almodóvar. Pozostaje mieć nadzieję, że uda mu się przenieść na ekran tę nieco zbyt minimalistyczną, ale niezwykłą powieść, dodatkowo wzbogacając ją o typowy dla siebie, czerpiący z absurdu i nonsensu humor. Być może uczyni to z „Tarantuli” opowieść pełniejszą, całkowicie zadowalającą – póki co pozostaje ona ciekawą drobnostką.
koniec
14 listopada 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja czyta: Styczeń 2012
— Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Styczeń 2012
— Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Dym/nie-dym i polarne niedźwiedzie na tropikalnej wyspie
— Konrad Wągrowski, Jędrzej Burszta, Marcin T.P. Łuczyński, Karol Kućmierz

O malarstwie i rewolucji
— Jędrzej Burszta

Cień dawnej świetności
— Jędrzej Burszta

Polska inna, a jednak ta sama
— Jędrzej Burszta

Szaleństwo na zamku Gormenghast
— Jędrzej Burszta

Nadduszo, zlituj się!
— Jędrzej Burszta

Czarownica jaka jest, każdy widzi…
— Jędrzej Burszta

Michel Houellebecq, pisarz
— Jędrzej Burszta

W tym szaleństwie nie ma metody
— Jędrzej Burszta

Żony i mężowie
— Jędrzej Burszta

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.