Ola: Byłam obserwatorem procesu powstawania „Podatku” (następnych książek na szczęście też) i trzymałam kciuki. Ale przede wszystkim od razu to wykorzystałam. Postanowiłam ją poprosić, by spełniła moje marzenie i zrobiła ze mnie wampira. Uwielbiam takie klimatyczne sprawy. Dobrze się zresztą pod tym względem rozumiemy, bo obie jesteśmy dość „ekscentryczne” hehe. Milenka podrzuciła mi fragmenty ze mną i byłam zachwycona, chociaż ta postać nie jest do końca autentyczna, przynajmniej tak mi się wydaje. Raczej jest to połączenie mnie i Milenki. Ale rozumiem, że autorka musiała wprowadzić pewne zmiany dla dobra książki :-).

Ola: Milenka jest osobą zdecydowaną, pewną siebie, wie czego chce i umie o to walczyć. Te cechy widoczne są w niektórych postaciach, które kreuje w swoich opowiadaniach i książkach… Szczególnie warte uwagi są pod tym względem postaci kobiet – niezależne, stanowcze. W pewnym stopniu to pewnie rys samej autorki.

Katarzyna Arbaczewska-Matys: Tak ode mnie o „Podatku”? Spróbuję. Świetna książka – z kilku powodów. Po pierwsze, jako osoba mieszkająca w Lublinie miałam wielką frajdę z odgadywania, gdzie, na której konkretnie ulicy znajdują się bohaterowie, w którym biurowcu… Milena bardzo trafnie w kilku słowach potrafi oddać charakter miejsca i charakter tego miasta. Po drugie, jestem zachwycona jej poczuciem humoru – ironiczne, inteligentne, subtelne. Po trzecie, bohaterowie żyją, łatwo można ich sobie wyobrazić, łatwo można byłoby spotkać ich na ulicy. No i po czwarte – śmiech to zdrowie, a lektura „Podatku” to świetny odpoczynek – nawet dla osoby pracującej w wydawnictwie fantastycznym!

Ola: Ogromnym atutem Milenki jest styl – niby prosty, łatwy do zrozumienia, bez zbędnych ozdobników, przydługich, nużących opisów, a jednocześnie pełen specyficznego poczucia humoru – czasem dosadnego a nawet uszczypliwego. Mogę Ci powiedzieć, że nie jest on obecny tylko na papierze… Cieszę się, że ktoś docenił talent Milenki i wydał jej książkę. Niedawno bała się, że może tylko ja rozumiem do końca, o czym ona pisze, bo mamy bardzo podobne usposobienie i poczucie humoru… Bardzo mi miło, że się myliła!

Dominika Repeczko (redaktor): Czytałam ten „Podatek” ze dwadzieścia razy :-). Wszelkie pierwsze wrażenia już dawno mi się zatarły. Ale książka jest lekka, dowcipna i bezpretensjonalna. Milena nie wykłócała się, nie miała jedynej słusznej racji jak często debiutanci. Rozmawiała rzeczowo, dawało się z nią omówić spokojnie wszelkie kwestie. Dyskusje były przy tym konstruktywne. Dobrze sobie dawała i daje radę.

Katarzyna Arbaczewska–Matys: Milenę widziałam tylko kilka razy. Jest młoda, żywa, bardzo kontaktowa, dowcipna również w rozmowie. Wybiera się w następnym roku do Anglii na stypendium z UMCS-u. Zaproponowałam jej, żeby napisała drugą część „Podatku” – dziejącą się na angielskiej placówce…