Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 26 kwietnia 2024

Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Książki

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe (wybrane)

Diabeł zabierze was do domu
Gabino Iglesias
Billy Summers
Stephen King
Świat Lodu
B.V. Larson
ABBA
Jan Gradvall
Czerwony świt
Pierce Brown
Era
Kamil Piechura
Schronisko, które spowijał mrok
Sławek Gortych
Wellness
Nathan Hill

więcej »

Zapowiedzi

książkowe

Kwintesencja wszystkiego
Suzie Sheehy
Maigret u pana ministra
Georges Simenon
Złowieszczy dar
Emily Thiede

więcej »

Wiatr ze Wschodu (43)

Paweł Laudański

« 1 2

Paweł Laudański

Wiatr ze Wschodu (43)

Centralne miejsce numeru zajmuje obszerna nowela Jewgienija Łukina „Lieczit’sja budiem” („Będziemy się leczyć”). To historia – w tak charakterystycznym dla tego autora ironicznym ujęciu – w której przedstawiono dyktaturę lekarzy. Wszyscy starają się nie okazywać odchyleń od powszechnie uznanych norm, bowiem to, co od owych norm odbiega, może spowodować wykluczenie ze społeczeństwa i skazanie na przymusowe leczenie. Utwór ten wydał mi się zbyt hermetyczny, skierowany w zasadzie do rodaków autora; czytelnicy z innych krajów mogą nie załapać rozsianych gęsto aluzji do rzeczywistości, w której przyszło żyć jego twórcy. Szkoda – bardzo cenię sobie twórczość Łukina, ale tę z ostatniego dwudziestolecia ubiegłego wieku. Odnoszę wrażenie – oby mylne – że Łukin jako pisarz już się wypalił, tylko od czasu do czasu wychodzi spod jego pióra coś na poziomie opowieści o czarowniku Niechorosziewie.

Numer marcowy dopełniają: teksty Richarda A. Lovetta i Marka Niemanna-Rosasa „A Deadly Intent” („Analog” z 2008 r.), Steve’a Beina „Odin’s Spear”, Stephena Kotowycha „Borrowed Time” i Jamesa L. Cambiasa „Balancing Accounts” („The Magazine of Fantasy & Science Fiction” z 2007 r.), refleksje Marii Galiny na temat odwrotu od hard SF w rosyjskiej fantastyce oraz komentarze do nich autorstwa Dmitrija Wołodichina, Aleksandra Gromowa i Borysa Rudenki.

Na zakończenie – powrót do korzeni niniejszego cyklu, czyli prezentacja zestawienia najlepiej sprzedających się w Rosji książek sf&f. A w zasadzie dwóch zestawień – bo pochodzących z dwóch konkurujących ze sobą sieci księgarni: „Kniżnyj dom” i „Snark”. Obie listy zostały opublikowane na łamach lutowego numeru „FANtastiki”, interesującego magazynu ukazującego się w Sankt Petersburgu.

Na początek zestawienie „Kniżnowo doma”:

20. G. McNeill – „False Gods”
19. G. J. Orłowskij – „Riczard Dlinnyje Ruki – Kennetabl’”
18. A. Bielanin – „Aargh”
17. A. Bielanin – „Posramitiel’ szajtana”
16. N. Pierumow – „Siem Zwieriej Rajlega. Tern”
15. S. Łukjanienko – „Czernowik” („Brudnopis”)
14. O. Szełonin – „Biezumnyj lord”
13. A. Kosz – „Ogniennyj patrul’”
12. A. Orłow – „Dwojnoj eskort”
11. G. J. Orłowskij – „Riczard Dlinnyje Ruki – Owerlord”
10. R. Złotnikow, O. Markiełow – „Kryło angieła”
9. A. Rudazow – „Wojna kołdunow: Szturm Citadieli”
8. Antologia – „Stalkier. Tieni Cziernobylia”
7. A. Rudazow – „Wojna kołdunow: Wtorżenije”
6. W. Oriechow – „Stalkier. Zona porażienija”
5. M. Siemienowa, A. Konstantinow – „Miecz miertwych”
4. A. Kaługin – „Stalkier. Dom na bołotie”
3. A. Stiepanow – „Stalkier. Dezertir”
2. R. Złotnikow – „Arwendejl. Impierator liudiej”
1. S. Łukjanienko – „Czistowik”

A teraz zestawienie drugie:

20. D. Ferring – „The Konrad Saga: Warblade”
19. M. Siemienowa – „Tam, gdie lies nie rastiet”
18. S. Łukjanienko – „Linija griez” („Linia marzeń”)
17. Antologia – „Dwa kryła: russkaja fentezi 2007”
16. A. Iwanow – „Ziemlia-Sortirowocznaja”
15. W. Wasiliew – „Lik Cziernoj Pal’miry” („Oblicze Czarnej Palmiry”)
14. B. Stoker – „Dracula”
13. Antologia – „Łuczszeje za god 2007: rossijskoje fentezi, fantastika”
12. Antologia – „Łuczszeje: Wampiry”
11. M. Siemienowa – „Wołkodaw: Prawo na pojedinok”
10. A. Buszkow – „Kołdun’ja”
9. G. Rennie – „Shadow Point”
8. D. Głuchowskij – „Mietro 2033”
7. M. Siemienowa – „Wołkodaw: Znamienije puti”
6. S. Łukjanienko – „Princessa stoit smierti”
5. M. Siemienowa – „Wołkodaw” („Wilczarz”)
4. H. G. Wells – „The Time Machine” („Wehikuł czasu”)
3. M. Siemienowa, A. Konstantinow – „Miecz miertwych”
2. S. Łukjanienko – „Czistowik”
1. M. Siemienowa, D. Tediejew – „Busyj Wołk”

Jak widać, poza kilkoma wyjątkami („Brudnopis” Łukjanienki, antologia „Łuczszeje za god 2007” czy klasyczne dzieła Wellsa i Stokera) na listach bestsellerów króluje w Rosji literacka popelina, kierowana do mało literacko wyrobionego i niezbyt wymagającego czytelnika. I, niestety, „dzieła” te zaczynają powoli trafiać również do nas dzięki wysiłkom niestrudzonej lubelskiej Fabryki Słów. Tylko patrzeć, jak panującą u nas całkiem przyzwoitą opinię o rosyjskiej fantastyce trafi jasny szlag.

Na owych zestawieniach miałem zakończyć. Trafił jednak niedawno do mych rąk kwietniowy numer wspomnianej „FANtastiki” (list bestsellerów tym razem nie zamieszczono), w którym znaleźć można między innymi zestawienie tuzina najlepszych – zdaniem krytyków współpracujących z pismem – rosyjskich powieści z kręgu tzw. słowiańskiej fantasy. Dla odreagowania dwóch wcześniejszych list proponuję zatem coś z innej beczki:

12. A. Walentinow – trylogia „Orija”
11. O. Jelisiejewa – „Chozain proliwow”
10. O. Grigorjewa – „Ładoga”
9. A. Buszkow – „Anastasja”
8. W. Arieniew – „Zakliatyj kład”
7. S. Łoginow, N. Pierumow – „Cziernaja krow’”
6. J. Dworieckaja – „Nocz’ bogow”
5. D. Skiriuk – „Osiennyj lis”
4. O. Diwow – „Chrabr”
3. M. Uspienskij – cykl o Żicharze
2. J. Łukin – „Katali my waszie słonce”
1. M. Siemienowa – „Wołkodaw” („Wilczarz”).

Powieść Łukina jest rzeczywiście znakomita: chyba najlepsza rzecz, jaka wyszła spod jego pióra. Przez teksty Buszkowa, Skiriuka, Uspienskiego i Siemienowej nie zdołałem przebrnąć, choć może spowodowane to zostało nie poziomem tekstów, lecz moją wrodzoną niechęcią do fantasy. Arieniew czeka w kolejce do czytania – sądząc po jej długości, być może zdążę po niego sięgnąć w okolicy emerytury. O reszcie nie jestem w stanie nic powiedzieć, za wyjątkiem może powieści Diwowa, która zebrała sporo pozytywnych recenzji i kilka branżowych nagród.

« 1 2

29 maja 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wiatr ze Wschodu (74)
Paweł Laudański

9 X 2019

Fantasy (choć nietypowe), science fiction (utrzymane w najlepszych tradycjach gatunku), horror (z rosyjską duszą). O tym wszystkim słów kilka w kolejnym raporcie o aktualnym stanie rosyjskojęzycznej fantastyki.

więcej »

Wiatr ze Wschodu (73)
Paweł Laudański

19 VI 2019

Trochę prozy najświeższej (Salnikow, Iwanow, seria „Зеркало”), i trochę prozy klasycznej (Warszawski, zbiór „Фантастика 1963”, czyli kolejna, już 73 edycja WzW.

więcej »

Wiatr ze Wschodu (72)
Paweł Laudański

5 IV 2019

„Wyspa Sachalin”, „Zapomnienia”, „Uśmiech chimery”, „Oddział”… - czyli krótki, subiektywny przegląd najciekawszych książek rosyjskojęzycznej fantastyki roku 2018.

więcej »