Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
książkowe (wybrane)
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %  | |
|---|---|
| Zaloguj, aby ocenić | |
| Tytuł | 1632 |
| Tytuł oryginalny | 1632 |
| Data wydania | 24 kwietnia 2006 |
| Autor | Eric Flint |
| Przekład | Michał Bochenek, Barbara Giecold |
| Wydawca | ISA |
| Cykl | Odłamki Assiti |
| ISBN | 83-7418-097-8 |
| Format | 480s. 115×175mm |
| Cena | 34,90 |
| Gatunek | fantastyka |
| WWW | Polska strona |
| Zobacz w | Kulturowskazie |
| Wyszukaj w | MadBooks.pl |
| Wyszukaj w | Selkar.pl |
| Wyszukaj w | Skąpiec.pl |
1632Eric Flint
Eric Flint1632Dan wzruszył ramionami. Już chciał coś powiedzieć, kiedy nagle usłyszał potworny wrzask. Zaskoczony, poderwał się i spojrzał w górę. Jakieś ciało przeleciało nad ścianą i zwaliło się z łoskotem prosto na niego. Siła uderzenia sprowadziła go do parteru. Jak przez mgłę zobaczył obszarpaną nastolatkę. Dziewczyna zerwała się i nie przestając wrzeszczeć, rzuciła się rozpaczliwie w dół zbocza. Oszołomiony Dan zaczął się podnosić. To wszystko działo się za szybko. Ledwie dziewczyna zniknęła, ujrzał dwie nowe postacie wychylające się zza muru. „Mężczyźni. Uzbrojeni”. Mike był odwrócony do nich plecami i częściowo zasłaniał mu widok. Dan odepchnął go i sięgnął po pistolet. Jeden z mężczyzn zaczął podnosić karabin. Drugi zaraz poszedł w jego ślady. „Karabin? Co to za dziwaczna broń?”. Dan wyszarpnął pistolet z kabury. – Nie ruszać się! – krzyknął. – Rzućcie broń! Pierwszy karabin wypalił, wydając z siebie dziwny huk. Dan usłyszał, jak pocisk rykoszetuje od nawierzchni jezdni, i zobaczył, że Mike rzuca się na ziemię. Chwycił oburącz broń, wycelował… Kula z drugiego karabinu rozorała mu lewe ramię. Dan upadł na bok. Nie bardzo rozumiał, co się dzieje. Tak naprawdę nigdy do nikogo nie strzelał. Był jednak policyjnym instruktorem technik bojowych i godzinami przesiadywał na strzelnicy oraz przy symulatorach, więc chwycił pistolet w prawą dłoń i ponownie wycelował. Dopiero teraz zauważył, że osobnik ma na sobie jakąś zbroję. I hełm. Dan był doskonałym strzelcem, a odległość była niewielka. Strzelił. Potem jeszcze raz. Pociski kaliber 10,16 milimetra rozerwały szyję mężczyzny. Następnie skierował broń w lewo. Drugi osobnik wciąż stał na murze i robił coś z bronią. On również miał zbroję, ale nie nosił hełmu. Dan wystrzelił. I jeszcze raz. I jeszcze raz. Trzy strzały w mniej niż dwie sekundy. Głowa mężczyzny zmieniła się w krwawą miazgę. Osunął się na kolana, broń wypadła z jego palców. Chwilę później zarówno on, jak i jego karabin runęli w dół. Dan poczuł, że jego zakrwawione ciało staje się bezwładne. Mike złapał go i położył na ziemię. Zaczynał tracić przytomność. „To chyba szok. Tracę dużo krwi”. Ujrzał pochyloną nad nim rozmazaną twarz czarnoskórego lekarza. Stopniowo rozróżniał coraz mniej szczegółów. Musi coś zrobić. I to szybko. – Mike – wyszeptał – mianuję cię moim zastępcą. Ciebie i twoich kolegów. Sprawdźcie, co tu, do cholery… – Stracił na chwilę przytomność, lecz zaraz się ocknął. – Po prostu zróbcie wszystko, co trzeba… I zemdlał. • • • – Co z nim? – zapytał Mike. Nichols pokręcił głową. Starał się zatamować krwawienie chustką do nosa, jednak materiał już powoli przesiąkał krwią. – Myślę, że to tylko powierzchowna rana – mruknął. – Ale, Chryste Panie, z czego oni strzelali? Ze strzelb? Przecież o mały włos nie urwało mu ręki. Sharon, chodź tu! Natychmiast! Odetchnął z ulgą, widząc córkę podbiegającą z zestawem pierwszej pomocy – Frank Jackson musiał go trzymać w ciężarówce – i jakiegoś górnika wyciągającego z samochodu kolejny zestaw. „Dziękujmy Bogu za tych wiejskich chłopaków” – pomyślał z uśmiechem. Podczas gdy Nichols wraz z córką opatrywali Dana, jeden z górników podniósł upuszczoną przez napastnika broń. Był to Ken Hobbs. Niedawno przekroczył sześćdziesiątkę i podobnie jak wielu mężczyzn w tych stronach miał hopla na punkcie starodawnej broni palnej. – Możesz na to spojrzeć, Mike? – zapytał, demonstrując znalezisko. – Klnę się na Boga, że to jest pierdolona rusznica! Hobbs zaczerwienił się, gdyż dopiero teraz zauważył Sharon pomagającą swojemu ojcu. – Pani wybaczy, tak mi się wymskło. Ale Sharon nie zwróciła na niego uwagi, zbyt zajęta opatrywaniem rany. Dan nie otwierał oczu, jego twarz była blada jak kreda. Mike odwrócił się do Hobbsa. Na zwiędłej twarzy mężczyzny, ściągniętej teraz w wyrazie zdumienia, utworzyła się istna pajęczyna zmarszczek. – Przysięgam, Mike, to jest rusznica. Mam takie na zdjęciach w domu. Zbliżył się do nich kolejny górnik, Hank Jones. – Ty lepiej z tym uważaj – mruknął. – No wiesz, muszą być odciski palców. Hobbs już miał go skląć, ale przypomniał sobie o obecności Sharon, więc zamiast wulgarnych słów wydobył z siebie tylko syk. – A powiesz mi po co, Hank? Żebyśmy mogli dorwać podejrzanego? – Wskazał na zwłoki leżące u stóp dziwnej ściany. – Jakbyś nie zauważył, to Dan już odstrzelił gościowi łeb. Kolejny górnik wdrapał się na ścianę i oglądał trupa drugiego z mężczyzn. – Tutaj to samo! – zaśmiał się ochryple. – Dwie kule na wylot przez szyję. Darryl McCarthy był niewiele po dwudziestce i absolutnie nie podzielał staromodnych oporów Hobbsa co do przeklinania w obecności kobiet. Tym razem również nie zamierzał robić wyjątku. – Sukinsynowi prawie odpadł łeb! – wydarł się. – Trzyma się tylko na jakichś trzech paskach mięsa! Potem spojrzał z niekłamanym podziwem na nieprzytomnego Dana. – Obydwie kule trafiły kolesia prosto w gardło. Rozjebały mu szyję. – Jak następnym razem będziemy w „Szczęśliwej Drogi” i Dan powie, że za dużo wypiłem, to przypomnijcie mi, żebym mu nie pyskował – wymruczał Frank Jackson. – Wszyscy zawsze mówili, że świetnie strzela. Mike przypomniał sobie o dziewczynie. Wyprostował się i spojrzał w kierunku rzeki, dokąd uciekła. – Pewnie jest już ponad pół kilometra stąd – powiedział Hank i wskazał palcem na południowy zachód. – Widziałem, jak się gramoliła na drugi brzeg. Musiało być płytko. Zniknęła gdzieś tam wśród drzew. Jego twarz zmieniła się w dziką maskę. – Całą sukienkę z tyłu miała rozerwaną, Mike. – Spojrzał z wściekłością na leżącego na drodze trupa. – Myślę, że próbowali ją zgwałcić. Mike skierował wzrok na zwłoki, a następnie na ścianę i rozciągającą się za nią niezbadaną przestrzeń. Cienkie strugi dymu wciąż były widoczne. – Panowie, tu się dzieje coś niedobrego – oznajmił. – Nie wiem co, ale na pewno coś niedobrego. – Pokazał palcem na trupa. – Myślę, że na tym się nie skończy. Frank zbliżył się do ciała i pochylił nad nim. – Popatrz na tę dziwaczną zbroję. Co o tym myślisz, Mike? Jacyś popieprzeni miłośnicy szkoły przetrwania? Mike wzruszył ramionami. – Nie mam pojęcia, Frank. Ale skoro było dwóch, czemu miałoby ich nie być więcej? – Wskazał Dana. Doktor Nichols chyba wreszcie zatamował upływ krwi. – Słyszeliście, panowie, co szef powiedział. Zastępujemy go i mamy zrobić wszystko, co uważamy za stosowne. Górnicy przytaknęli skinieniem głowy i podeszli odrobinę bliżej. – No to łapiemy się za broń, chłopaki. Dobrze wiem, że każdy z was ma tam coś upchane w wozie. Ruszamy na polowanie. Mężczyźni udali się do swych pojazdów. Po chwili namysłu Mike zmienił decyzję. – Ty zostajesz, Ken. Musisz zabrać Dana z powrotem do szkoły. Mają tam gabinet lekarski. Widząc, że stary Hobbs patrzy nań podejrzliwie, dodał krótko: – Nie kłóć się ze mną! Jesteś na to za stary, do jasnej cholery. I tylko ty masz vana. To chyba lepsze niż wpychanie Dana do pikapa. Nieco udobruchany Hobbs skinął głową. – Pójdę po broń. Przyda się wam. Mike usłyszał, że Nichols coś mówi do córki. Chwilę później doktor się podniósł. – Sharon zaopiekuje się nim równie dobrze jak ja – powiedział. – To tylko powierzchowna rana. Spora, owszem, ale to nic poważnego. Sharon pojedzie z nim do szkoły. Mike uniósł ze zdziwienia brew. Nichols uśmiechnął się niewyraźnie. – Idę z wami. – Kiwnął głową w kierunku ściany. – Sam pan powiedział, że tam się dzieje coś niedobrego. Myślę, że przydam się wam po drodze. Mike zawahał się. Spojrzał na surową twarz lekarza (jego uśmiech był bardzo niewyraźny) i wreszcie skinął głową. – Jak dla mnie OK, panie doktorze. – Zerknął na Frosta. – Weźmie pan jego broń? Przyda się panu. Podczas gdy Nichols zajął się odpinaniem kabury, Mike udał się do swojego pikapa. Wydobycie broni ze schowka za siedzeniem zajęło mu zaledwie kilka sekund. Wziął też pudełko z nabojami. Miał rewolwer magnum kaliber 9 milimetrów. Był to Smith-Wesson, model 28 – „Highway Patrolman” z zamontowanym celownikiem. Całe szczęście, że tego dnia Mike założył pasek zamiast szelek. Przypiął kaburę do paska, a amunicję wepchnął do obszernej kieszeni wypożyczonego smokingu. |
Prezentujemy fragment powieści Roberta M. Wegenra „Każde martwe marzenie”. Książka będąca piątym tomem cyklu „Opowieści z meekhańskiego pogranicza” ukaże się nakładem wydawnictwa Powergraph w pierwszej połowie 2018 roku.
więcej »
Zapraszamy do lektury drugiego fragmentu powieści Rafała Kosika „Różaniec”. Objęta patronaterm Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Powergraph.
więcej »
Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner
Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cudzego nie znacie: My już są Amerykany
— Miłosz Cybowski
Cudzego nie znacie: My już są Amerykany
— Miłosz Cybowski
Cudzego nie znacie: Średniowieczna SF
— Ewa Pawelec
