Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Henry Lion Oldi
‹Otchłań Głodnych Oczu, tom 2›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOtchłań Głodnych Oczu, tom 2
Tytuł oryginalnyБездна Голодных Глаз
Data wydania10 marca 2007
Autor
Wydawca Wydawnictwo Dolnośląskie
CyklOtchłań Głodnych Oczu
SeriaBehemot
ISBN978-83-7384-628-9
Format312s. 130×205mm
Cena29,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Otchłań nadal wciąga
[Henry Lion Oldi „Otchłań Głodnych Oczu, tom 2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W drugim tomie „Otchłani Głodnych Oczu” Henry Lion Oldi (czyli Dmitrij Gromow i Oleg Ładyżenskij) opisuje kolejne przemiany, jakie zachodzą w wykreowanym w pierwszej części składającym się z wielu światów, niezwykłym uniwersum. Kontynuowane jest również eksperymentowanie z formą, ale nie zawsze towarzyszą temu równie oryginalne pomysły na fabułę. Dlatego też rozbudzony tomem pierwszym apetyt czytelnika nie zostaje w pełni zaspokojony. Mimo to nadal ma on ochotę poznać ciąg dalszy.

Marcin Mroziuk

Otchłań nadal wciąga
[Henry Lion Oldi „Otchłań Głodnych Oczu, tom 2” - recenzja]

W drugim tomie „Otchłani Głodnych Oczu” Henry Lion Oldi (czyli Dmitrij Gromow i Oleg Ładyżenskij) opisuje kolejne przemiany, jakie zachodzą w wykreowanym w pierwszej części składającym się z wielu światów, niezwykłym uniwersum. Kontynuowane jest również eksperymentowanie z formą, ale nie zawsze towarzyszą temu równie oryginalne pomysły na fabułę. Dlatego też rozbudzony tomem pierwszym apetyt czytelnika nie zostaje w pełni zaspokojony. Mimo to nadal ma on ochotę poznać ciąg dalszy.

Henry Lion Oldi
‹Otchłań Głodnych Oczu, tom 2›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOtchłań Głodnych Oczu, tom 2
Tytuł oryginalnyБездна Голодных Глаз
Data wydania10 marca 2007
Autor
Wydawca Wydawnictwo Dolnośląskie
CyklOtchłań Głodnych Oczu
SeriaBehemot
ISBN978-83-7384-628-9
Format312s. 130×205mm
Cena29,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Trzy utwory zamieszczone w drugim tomie „Otchłani Głodnych Oczu” są ze sobą powiązane dość luźno. Powtarzające się imiona bohaterów i sugerowane związki pomiędzy wydarzeniami w różnych światach, stwarzają fanom cyklu możliwość snucia rozmaitych hipotez na temat ukrytych znaczeń przedstawionych historii. Jednak ze względu na dość dużą liczbę niedopowiedzeń mniej dociekliwym czytelnikom przekaz książki może wydawać się zbyt zagmatwany.
Szczególnie w przypadku otwierającego tom „Żyjącego Po Raz Ostatni” miałem wrażenie, że tym razem Henry Lion Oldi próbował upiec zbyt wiele pieczeni na jednym ogniu. Utwór ten stosunkowo dobrze spełnia rolę łącznika pomiędzy częściami cyklu, gdyż akcja rozgrywa świecie przypominającym ten znany już z „Drogi”. Z kolei wspólnym elementem ze „Strachem” i „Oczekującymi Na Skrzyżowaniach” jest postać Sarta, Naczelnego warków, odgrywającego niezwykle istotną rolę w kluczowych momentach fabuły. Natomiast w losach Eriego – tytułowego Żyjącego Po Raz Ostatni – połączono zbyt wiele motywów, co zdecydowanie nie zaowocowało zwartą i przekonującą opowieścią. Z jednej strony jest to bowiem historia o pojawieniu się nowego zbawcy, który już od urodzenia musi zmagać się z piętnem wyrzutka, a potem, pokonując kolejne przeszkody, doprowadza do wielkiej przemiany swojego świata; z drugiej zaś – to historia miłosna, w której można odnaleźć elementy wspólne zarówno z losami Romea i Julii, jak i mitem o Orfeuszu i Eurydyce. Za sprawą innych pojawiających się wątków i postaci można jeszcze doszukiwać się kolejnych interpretacji „Żyjącego Po Raz Ostatni”, jednak nie spowoduje to, że utwór będzie bardziej spójny wewnętrznie.
Zupełnie odmienna jest opowiedziana w „Strachu”, utrzymana w niemal baśniowym nastroju historia medyka Jakoba Genueńczyka. Bohater musi stawić czoła zagrożeniu pojawiającemu się za sprawą niezwykłej Księgi Niebytu znajdującej się w Świątyni Sarta Oczekującego, w której nocleg grozi człowiekowi śmiercią lub czymś jeszcze gorszym. W tym opowiadaniu wszystkie elementy doskonale do siebie pasują, zaś jedyny zarzut, jaki można by postawić, sprowadza się do tego, że zbyt szybko czytelnikowi zostają zdradzone wskazówki pozwalające przewidzieć sposób, w jaki Jakob będzie mógł pokonać wroga. Z nawiązką rekompensuje to jednak wykreowany przez Henry’ego Liona Oldiego – zapadający na długo w pamięć – obraz niezwykłego quasi-bliskowschodniego Miasta, w którym żyje główny bohater.
Zdecydowanie najciekawsza jest zamykająca tom mikropowieść „Oczekujący Na Skrzyżowaniach”. Trudno byłoby nie docenić oryginalnej wizji świata, którego „siłą napędową” jest Wiara. Czytelnicy dostają sporo materiału do przemyśleń, gdyż Henry Lion Oldi przekazuje wyjątkowo dużo informacji na temat struktury społecznej i układu sił w społeczeństwie. Chociaż rządy sprawują rozmaici władcy, to rzeczywistymi panami tego świata są czterej Wyczekujący, żywiący się wiarą, którą dzielą między siebie w imieniu bogów, których reprezentują. Natomiast o żywotność wierzeń mają zadbać Mitotwórcy, tworzący coraz to nowe mity podtrzymujące właściwe przekonania wiernych i zwalczający wszelkich „heretyków”. To jeden z Mitotwórców – Sart – będzie musiał stawić czoła niebezpieczeństwu zagrażającemu istniejącemu porządkowi rzeczy ze strony piątego kultu. I jak to często bywa w prozie Henry’ego Liona Oldiego, w tle kryje się jakaś mroczna tajemnica, zaś wydarzenia mają dodatkowe, początkowo ukryte znaczenie. „Oczekujący Na Skrzyżowaniach” to jednak przede wszystkim znakomicie opowiedziana historia, z intrygującymi postaciami, nieprzewidywalnymi zwrotami akcji i zaskakującym finałem.
Drugi tom „Otchłani Głodnych Oczu” nie dorównuje różnorodnością pomysłów otwierającej cykl „Drodze”, a czytelnicy z pewnością okrzepli już w zmaganiach z eksperymentami formą, więc dużo trudniej ich zaskoczyć. Jednak Henry Lion Oldi nadal utrzymuje dostatecznie wysoki poziom swoich utworów. Zatem uczucie lekkiego zawodu, jakie pozostaje po lekturze tego tomu, nie powinno zniechęcić do sięgnięcia po kolejny, szczególnie że „Oczekujący Na Skrzyżowaniach” może na nowo ożywić zainteresowanie cyklem.
koniec
11 marca 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Drugie dno mitu
— Marcin Mroziuk

Fantastyczny eksperyment literacki
— Marcin Mroziuk

Nikt Kozakom nie dorówna!
— Tadeusz A. Olszański

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.