„w realnym życiu nie dałaby sobie rady z pełnowymiarowym wierzchowcem”- co rozumiesz przez pełnowymiarowego? Bo jeżeli araba, anglika albo wielkopolskiego, to z klaczą czy wałachem takie dzieci radzą sobie bez problemu (no, może nie w pełnym biegu, ale na terenie stajni czy paddoku). Chyba, że mówisz o hunterach, fryzyjczykach czy też perszeronach, wtedy problemy może mieć nawet rosły mężczyzna.
PS- sam konno nie jeżdżę, ale moje siostry właśnie w wieku podobnym do bohaterki same oporządzały konie i jeździły konno a czasem prowadzały konie na lonży z innym dzieciakiem w siodle.

Pełnowymiarowy = nie kucyk, czyli od półtora metra w kłębie wzwyż. Akurat w tych dwóch klubach jeździeckich, w których spędziłam liceum i studia, kucyków nie było, i w związku z tym do jazdy dopuszczane były dzieci od 12 roku życia, choć być może zasadniej byłoby warunkować to wzrostem - chodziło o to, jak dużym trzeba być, żeby w ogóle móc prawidłowo usiąść w siodle (to znaczy nie w szpagacie z powodu krótkich nóżek) i zadziałać pomocami tak, żeby koń to poczuł.

Nie znam się na koniach, ale w Azji Centralnej dzieciaki jeżdżą konno zanim nauczą się chodzić. Wystarczy wbić w Google 3 słowa: Kyrgyz Kids Horses

I jeżdżą na dorosłych koniach (jak zapomniałem nadmienić)

Tak, wiem, to wygląda słodko. Natomiast w kwestii rozmiarów, to konie środkowoazjatyckie raczej są bliższe kucykom (aczkolwiek są to tak kundlaste rasy, że nawet angielska Wikipedia nie podaje konkretnego wzrostu).
Niestety, kirgisko-uzbecko-mongolsko-arabskie style jazdy zakładają bardzo brutalne użycie wędzidła, więc zapewne i kilkulatek może w ten sposób sterować wierzchowcem, bez użycia łydek i środka ciężkości. W Europie ktoś tak traktujący konia wyleciałby z każdego klubu / szkółki / stadniny na zbity pysk.

Nie, no słodko to raczej nie wygląda. W każdym razie jeżdżą zarówno bez stóp w strzemionach (bo nie sięgają), jak i na oklep. Dyskutowałbym natomiast czy szkółka jeździecka w Europie jest bliższa "realnego życia" niż mongolskie albo kazachskie dziecko na stepie.

Uzbecy raczej nie są znani z jazdy konnej, prowadzą osiadły tryb życia i zapomnieli o swoich koczowniczych korzeniach. Kirgizów, którzy spędzają życie w siodle, Uzbecy uznają za dzikusów.

Realne życie to jest życie, jakie się przeżywa. Różne w różnych warunkach.
Właśnie próbuję znaleźć jakiś film z małymi stepowymi dziećmi jeżdżącymi konno (bo na chwilę posadzić niemowlak w siodle i zrobić zdjęcie to każdy może), ale jedyne wyniki to dzieci w wieku zerówkowo-podstawówkowym. Przyjrzałam się też wędzidłom na paru zdjęciach. Na oko o połowę cieńsze niż stosowane u nas. Brrr.

Przepraszam wszystkich Uzbeków, którzy czytają moje posty. :-)

1. Co do realnego życia, niech będzie; chodziło mi o to że szkółka jeździecka ma się tak do życia w stepie, jak ścianka wspinaczkowa do wspinaczki w górach .
Przede wszystkim jako typowy upierdliwy nerd podważam tezę, że dziecko nie jest w stanie dać sobie rady z pełnowymiarowym wierzchowcem.

2. Nawet jeśli środkowoazjatyckie konie są nikczemniejszej postury niż "nasze", to i ludzie z Azji Centralnej są dużo niżsi niż Europejczycy.

3. Uzbecy zapewne też jeżdżą konno, ale dla większości z nich nie jest to część codzienności tak jak dla Mongołów czy Kirgizów.

4. Żeby było jasne, nie jestem zwolennikiem brutalnego traktowania zwierząt.

5. Filmiki z jeżdżącymi konno dzieciakami:
https://www.youtube.com/watch?v=K_QfMbIKU0A
https://www.youtube.com/watch?v=1XF9ydHsLqA
https://www.youtube.com/watch?v=Pm02BTB6iPQ

O, dzięki za linki. Z ciekawości: jakich słów kluczowych użyłeś? Bo ja próbowałam "Kyrgyz kids on horses" i wyniki nie były powalające.
Inna sprawa, że o trzeciej w nocy moje google-fu jest słabsze niż zwykle ;-)

No właśnie z tym dzieciakami-Kirgizami nic sensownego nie znalazłem, więc zmieniłem na "kazakh" oraz "mongolian" (+kids horse riding)