Zabawna ale zdecydowanie wtórna książka, miałam skojarzenie ze skeczami kabaretowymi, których teraz na pęczki:) (i skeczy i kabaretów). O ile "wojna" wydawała mi się świeża i przez to stała się interesujacym wydarzeniem to najnowsza powieść wpisuje się w bridgetjonsowate klimaty:) Do poczytania i zapomnienia.

Żeco niby miałoby wynikać? Masłowska w wywiadach na temat nowej powieści podkreślała, że jest ona "ostentacyjnie niezaangażowana" i nie opisuje żadnego ważnego problemu społecznego. Oczywiście zwraca w niej uwagę na powszechną bezmyślność, bezrefleksyjność, sztuczność relacji, naśmiewa się z hipsterów, artystów produkujących dzieła pod projekty z min. kultury etc. ale nie chodzi tu przecież o to, że ona ma w tym rację i że to ma do czegoś zmierzać. Właśnie o to chodzi, że nie zmierza. Doceniasz co pisarka robi z językim. Luckipan z Ciebie. Przecież o język właśnie tu chodzi, czy naprawdę uważasz, że można go spotkać w kanałach telewizyjnych i na bazarku? Ona go przecież mniej lub bardziej subtelnie modyfikuje w sposób nie do podrobienia przez nikogo innego. Wręcz poetycko. borze, 60%, weź.

@Anna
Wtórna? Porównywalna ze skeczami, których jest na pęczki? bridgetjonsowate klimaty? Ty chyba jednak nie czytałaś tej książki.

Uważam, że to bardzo trafna recenzja; mam takie same odczucia; w zabawy słowem typu kalka z angielskiego bawiłam się na anglistyce, bardzo dawno temu; satyra nie jest moim ulubionym gatunkiem powieści, jeśli autor nie przeciwstawia nic swojej (przyznaję, kreatywnej) zjadliwości, i zaprezentowanej ogólnej degrengoladzie; nie lubię książek, które mnie nie inspirują, a pozostawiają tylko gorzki smak w ustach;i tak jest z twórczością DM w moim przypadku - może to idealistyczne, może sentymentalne, ale tak mam; obraz świata w wydaniu DM jest dla mnie odpychający, przypomina mi takie dziecinne próbki stylistyczne z liceum, kiedy pisało się złośliwe tekściki o tych, którzy słuchali Modern Talking i Bajer Ful, i można było im dowalić, bo byli gorsi i głupsi; a co do odbierania sztuki współczesnej, polecam książkę Jeanette Winterson"Art Objects" - zdaje się koleżankę DM z obecnego Festiwalu Conradowskiego.
Nie interesuje mnie, co DM "chciała w tej książce powiedzieć"; nie powiedziała; nie wyszło; ktoś napisał fajnie w recenzji na Merlinie, że wszyscy dookoła tłumaczą tę książkę, autorka, krytycy, fani, itp, szukają w niej tego czegoś - ale ja nic tam nie znajduję;

@Feliks
Wręcz poetycko modyfikowany język?? Chyba czytaliśmy inną książkę;) Jeżeli, jak to zauważyłeś, ktoś pisze książkę "ostentacyjnie niezaangażowaną" to powinniśmy się czegoś niebanalnego spodziewać po formie, a tutaj jak we fragmencie o sztuce współczesnej zastosowano zabieg " pociąć pościel na kawałki ":) Pomysł aby twórczo wykorzystać brak warsztatu jest pomysłem jednorazowym!

mnie się wydaje, że, książka jest ciekawa jako zapis pracy mózgu pokolenie współczesnych nam ludzi. jak syreny, z kawałków dostępnych nam strzępów tworzymy w mózgu "rzeczywistość" w której żyjemy. językowo cudo, bo też język jest jednym z głównych tematów książki - przecież ten język jest również elementem stworzonym przez obolały mózg ludzkosci.