Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lavie Tidhar
‹Stulecie przemocy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStulecie przemocy
Tytuł oryginalnyThe Violent Century
Data wydania26 kwietnia 2017
Autor
PrzekładGrzegorz Komerski
Wydawca MAG
SeriaUczta Wyobraźni
ISBN978-83-7480-740-1
Format336s. oprawa twarda
Cena35,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Kim mógłby być bohater?
[Lavie Tidhar „Stulecie przemocy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Lektura wydanej w ramach „Uczty Wyobraźni” powieści Laviego Tidhara zatytułowanej „Stulecie przemocy”, pomimo nietypowego podejścia do prezentowanego tematu oraz ciekawej formy, okazała się zawodem. Czytelnik podczas lektury odnosi wrażenie spaceru przez galerię zmarnowanych pomysłów.

Dawid Kantor

Kim mógłby być bohater?
[Lavie Tidhar „Stulecie przemocy” - recenzja]

Lektura wydanej w ramach „Uczty Wyobraźni” powieści Laviego Tidhara zatytułowanej „Stulecie przemocy”, pomimo nietypowego podejścia do prezentowanego tematu oraz ciekawej formy, okazała się zawodem. Czytelnik podczas lektury odnosi wrażenie spaceru przez galerię zmarnowanych pomysłów.

Lavie Tidhar
‹Stulecie przemocy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStulecie przemocy
Tytuł oryginalnyThe Violent Century
Data wydania26 kwietnia 2017
Autor
PrzekładGrzegorz Komerski
Wydawca MAG
SeriaUczta Wyobraźni
ISBN978-83-7480-740-1
Format336s. oprawa twarda
Cena35,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Gdyby Izraelski autor był bardziej konsekwentny w nadawaniu swojej powieści twardego, naukowego szlifu, można by napisać, że stworzył science fiction o pop – fantastyce. Bardzo powszechna w ostatnim czasie konwencja superbohaterska, zainspirowała bowiem Tidhara do zaimplantowania jej motywów do poważniejszej literatury. W warstwie fabularnej „Stulecie przemocy” jest historią superbohaterów, którzy zyskali nadzwyczajne zdolności w latach dwudziestych ubiegłego wieku, w wyniku eksperymentu z „urządzeniem manipulującym prawdopodobieństwem na poziomie kwantowym”. Szereg mocy został podzielony między wszystkich na świecie losowo, w momencie powstania tzw. „fali Vomachta”, nie otrzymujemy jednak konkretnych wyjaśnień co do natury, bądź działania tego zjawiska. Obdarzeni szczególnymi umiejętnościami „Ubermenschowie” z uwagi na swoją wartość bojową i propagandową zostają prędko uwikłani w wichry II Wojny Światowej i postawieni na przeciwnych frontach. Ten burzliwy okres warunkuje resztę ich życia, oraz inne konflikty XX wieku, w których tidharowscy superbohaterowie biorą udział – okazuje się bowiem, że wraz z przemianą przestają się starzeć.
Fabuła zaprezentowana została w formie krótkich notatek – wspomnień, sporządzanych w trakcie przesłuchania, opatrzonych datą i miejscem. Wyraźne usytuowanie czasoprzestrzenne wydarzeń wydaje się konieczne ze względu na nieraz duże tempo zmian miejsc akcji i wspominających postaci. Język powieści w zależności od wspominanych sytuacji wydaje się zmienny: najczęściej rwany i chaotyczny, bywa jednak nawet rozwlekle ckliwy. Niestety pomimo sporego potencjału tej formy powieści do odmalowywania klimatycznych momentów, nie uświadczymy ich w książce zbyt wiele, a przecież okupowany Berlin, czy pokryty mgłą Mińsk wręcz nakłaniają do stworzenia gęstszego literackiego szkicu.
Czym zatem, oprócz usytuowania czasowego, różni się „Stulecie przemocy” od klasycznej superbohaterskiej fabuły? Autor nagromadził w powieści cały szereg pomysłów, które miały za zadanie ukazać to kulturowe zjawisko w zupełnie świeżych perspektywach – pomijanych w filmach i komiksach. Tych koncepcji jest jednak tak wiele, że większość została kiepsko dopracowana i całość pozostawia wrażenie chaosu. Gdyby Tidhar rozwinął swoje pomysły w sposób kompletny – skupiając się na jednym z nich, bądź poświęcając całości wystarczającą ilość miejsca, jaką powieść mógłby stworzyć? Jakie historie o superbohaterach opowiedzieć?
Poruszony już wcześniej wątek naukowy historii Nadludzi zawodzi niestety na całej linii – autor niejasno tłumaczy naturę „przemiany kwantowej” bohaterów, nie dając czytelnikowi w zasadzie żadnych konkretnych informacji. Dziwi również sama natura doboru superbohaterskich „mocy” – obok pasujących do konwencji umiejętności jak zdolność rozbijania przedmiotów na cząsteczki, czy przeskakiwania krótkich interwałów czasowych, otrzymujemy pomysły tak dziwne jak strzelający lianami rewolwerowiec, czy walczący ogromnym sierpem alkoholik z ZSRR. Tidhar zaprzepaścił ciekawą możliwość ukucia superbohaterskiej powieści noszącej choćby znamiona twardej science fiction.
Koncepcją, której Tidhar zdaje się poświęcać najwięcej miejsca w swojej powieści, jest prezentacja ludzkich emocji superbohaterów na tle wydarzeń XX wieku. Ubermenschowie boją się w okopach, żywią szalone i zakazane uczucia pośród wojennej zawieruchy, zdradzają, a także decydują się na bohaterskie poświęcenia. Próba o tyle zacna, co nieudana w realizacji – bohaterowie są dla czytelnika umiarkowanie obojętni, a emocjonalne sytuacje przedstawiane w postaci krótkich i rwanych wspomnień nie pogłębiają zaangażowania czytelnika. Ostatecznie chyba jedynie niewielki wątek Klary jest dobrze rozplanowany i domknięty. Świetnie wypada za to przedstawienie zniszczonych przemocą i wojnami Ubermenschów, którzy wspominają z nostalgią II Wojnę Światową, będącą okresem ich młodości, świeżej niepewności i kształtowania się sił na świecie. Wszystkie inne konflikty minionego wieku są dla nich wtórne, zdają się tylko echem największego konfliktu.
Izraelski autor dość szeroko porusza także wątki historyczne, począwszy od epizodów z historii swojego narodu, przez rozsiane i mniej znane miejsca walk II Wojny Światowej, aż po wojnę Rosyjsko – Afgańską i rolę jaką odegrał w niej Osama Bin Laden. Tidhar zapewne świadomie decyduje się by bieg historii nie został zaburzony przez pojawienie się uzbrojonych w supermoce żołnierzy. W efekcie zamiast analizować ewentualny możliwy wpływ efektów fali Vomachta na konflikty w XX wieku, raczej obserwujemy wydarzenia, które miały miejsce w rzeczywistości z perspektywy udręczonych żołnierzy, przymuszanych do walki ze względu na swą wartość bojową i ciągłą młodość połączoną z wojennym doświadczeniem. Autor poprzez losy Ubermenschów opowiada m.in. prawdziwe historie nazistowskich naukowców, o których sowieci walczyli z blokiem zachodnim po upadku Rzeszy. Podobne i mniej znane epizody obserwujemy, aż po upadek Muru Berlińskiego. W trakcie lektury odniosłem wrażenie, że to ten pomysł pomimo skromnej realizacji i był najbardziej udanym w galerii Tidhara.
Rozpatrując całość, nie można potraktować „Stulecia przemocy” jako powieści jednoznacznie złej – pomimo poczucia niedosytu poznawanie kolejnych pomysłów Tidhara jest przyjemne, a lektura z uwagi na formę krótkich notatek i język przebiega płynnie. Czy jednak w zestawieniu z poważnymi tematami jakie poruszył Tidhar, jego powieść powinna zapadać w pamięć głównie jako szybkie czytadło o superbohaterach?
koniec
27 sierpnia 2017

Komentarze

27 VIII 2017   22:38:26

Nic mi ta recenzja nie mówi o jakości powieści, poza tym, że recenzent chciałby, żeby to było hard SF, a pisarz odwołał się do konwencji superbohaterskiej znanej z komiksów made in USA... Cóż, proponuję kolejne pretensje - dlaczego Władca Pierścieni to fantasy, a nie SF? Dlaczego Solaris to SF, a nie urban fantasy? Dlaczego Trylogia Millenium to kryminał, a nie horror?

16 IX 2017   13:13:15

O jakości powieści w sposób dość jednoznaczny mówi choćby ocena, ale całość recenzji także. To co w zdaje się nie dość jasny dla Szanownego Czytelnika sposób przekazałem było nie pretensją, a ślepymi zaułkami powieści - w tym wypadku mówią więcej niż jakiekolwiek oceny w stylu ładny/brzydki język, fajna/niefajna fabuła (bo tutaj to wybitnie kwestie indywidualnego odbioru).
Ja natomiast zamiast pretensji proponuję merytoryczne argumenty i uwagi.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Październik 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Chińskie sztuczne ognie
— Dawid Kantor

Czas czytelnika w rękach czytelnika
— Dawid Kantor

Szwy rzeczywistości
— Dawid Kantor

Pierwiastek żeński
— Dawid Kantor

Po Westeros i okolicach
— Dawid Kantor

Przed lodem i ogniem
— Dawid Kantor

To czego nie można odtworzyć
— Dawid Kantor

Druga szansa na pierwsze wrażenie
— Dawid Kantor

O jeden wymiar za daleko
— Dawid Kantor

Impresja wampiryczna
— Dawid Kantor

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.