Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Brian Lumley
‹Nekroskop 2: Wampiry›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNekroskop 2: Wampiry
Tytuł oryginalnyNecroscope II. Vamphyri!
Data wydaniawrzesień 2003
Autor
PrzekładJarosław Irzykowski
Wydawca Vis-à-vis/Etiuda
CyklNekroskop
ISBN83-918255-3-1
Format397s. 125×195mm
Cena28,—
Gatunekgroza / horror, kryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Śmietnik pomysłów
[Brian Lumley „Nekroskop 2: Wampiry” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Po rzezi wśród postaci urządzonej na zakończenie pierwszego tomu, autor wprowadza nowych bohaterów, którzy odtwarzają te same role, co ich odpowiedniki z poprzedniej części. Jest nowy szef radzieckiego wywiadu, nowy czarny charakter, nowi agenci. Nie ma co się jednak do nich przywiązywać, bo większość nie dożyje do trzeciego tomu – znów ujawniło się zamiłowanie Lumleya do zabijania kogo popadnie.

Tomasz Kujawski

Śmietnik pomysłów
[Brian Lumley „Nekroskop 2: Wampiry” - recenzja]

Po rzezi wśród postaci urządzonej na zakończenie pierwszego tomu, autor wprowadza nowych bohaterów, którzy odtwarzają te same role, co ich odpowiedniki z poprzedniej części. Jest nowy szef radzieckiego wywiadu, nowy czarny charakter, nowi agenci. Nie ma co się jednak do nich przywiązywać, bo większość nie dożyje do trzeciego tomu – znów ujawniło się zamiłowanie Lumleya do zabijania kogo popadnie.

Brian Lumley
‹Nekroskop 2: Wampiry›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNekroskop 2: Wampiry
Tytuł oryginalnyNecroscope II. Vamphyri!
Data wydaniawrzesień 2003
Autor
PrzekładJarosław Irzykowski
Wydawca Vis-à-vis/Etiuda
CyklNekroskop
ISBN83-918255-3-1
Format397s. 125×195mm
Cena28,—
Gatunekgroza / horror, kryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
„Wampiry”, drugi tom cyklu Briana Lumleya, nie robią najlepszego wrażenia. Co gorsza, rzucają głęboki cień na otwierający serię „Nekroskop” i niezbyt też zachęcają do sięgnięcia po kolejne kontynuacje. Zaprezentowane w pierwszej części pomysły były dziwaczne, a ich ilość oszałamiała, ale jednocześnie zdawały się być obietnicą bogatej, oryginalnej wizji autora, który nie zdołał jeszcze zaprezentować jej w pełni. Drugi tom, niestety, burzy te nadzieje – po lekturze nasuwa się myśl, że seria „Nekroskop” bardziej przypomina śmietnik, w który Lumley wrzuca wszystko, co mu przyjdzie do głowy, niż realizację przemyślanej koncepcji.
Po rzezi wśród postaci urządzonej na zakończenie pierwszego tomu, autor wprowadza nowych bohaterów, którzy odtwarzają te same role, co ich odpowiedniki z poprzedniej części. Jest nowy szef radzieckiego wywiadu, nowy czarny charakter, nowi agenci. Nie ma co się jednak do nich przywiązywać, bo większość nie dożyje do trzeciego tomu – znów ujawniło się zamiłowanie Lumleya do zabijania kogo popadnie. Centralna postać – Harry Keogh – traci ciało, ale żyje w przestrzeni Möbiusa. Potrafi kontaktować się z żywymi, wykorzystując do tego ciało i umysł swojego syna-niemowlaka, który z coraz większym oporem poddaje się woli ojca.
Na fabułę składa się kilka wątków. W najciekawszym z nich wampir Tibor Ferenczy opowiada Keoghowi swoją historię, przekazując przy okazji dość skomplikowane zasady rządzące światem krwiopijców, którzy potrafią przyjmować trzy różne formy. Od niego też Harry dowiaduje się o Julianie Bodescu, nowym wampirze, który w kolejnym wątku stanie się celem połączonych sił wywiadów: radzieckiego i amerykańskiego. Pozostałe rozdziały wypełnione są dziwacznymi przygodami Harry′ego, pozbawionego ciała Nekroskopa, idola umarłych, z którymi potrafi rozmawiać.
Problemem jest główny bohater, z którym trudno się utożsamić, gdyż występuje jedynie w postaci ducha. Do tego Lumley popełnia podstawowy błąd, obdarzając Harry′ego wszechmocą i nieśmiertelnością. Keogh potrafi podróżować w czasie i przestrzeni, nie można go zabić, a dzięki pomocy wielbiących go umarłych ma dostęp do każdej informacji i umiejętności. Wszystko to czyni z niego postać zupełnie zwyczajnie nudną.
Harry jest kreowany na główną postać cyklu, ale w „Wampirach” pojawia się rzadko. W efekcie czytelnik nie bardzo wie, na czym się skupić. Wątki, którym poświęca się najwięcej miejsca, okazują się być w końcówce mało znaczące. Wszystko to spisane jest sprawnie, niekiedy fascynuje (zwłaszcza opowieści wampira Tibora), ale nie tworzy przemyślanej całości. Sprawia wrażenie garści klocuszków połączonych do kupy zlasowaną gumą arabską.
Całe szczęście, zmieniono osobę odpowiedzialną za szatę graficzną cyklu; na ostatniej stronie widnieją okładki pierwszych pięciu tomów cyklu („Nekroskop” ma inną niż obrzydliwość, z jaką się ukazał). W środku nadal nie jest jednak najlepiej. Książka wydrukowana została na dobrym, białym papierze, wciąż jednak mnóstwo jest błędów i literówek. I ciekawostka: w pierwszej części jako właściciela praw autorskich wymieniono Briana Lamleya, tym razem jest to Briann Lumley. Do trzech razy sztuka.
koniec
1 listopada 2003

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Miłosz Cybowski

29 IV 2024

Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

więcej »

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Mity sprofanowane!
— Radosław Scheller

Precz z Harrym!
— Tomasz Kujawski

Zdziwniej i zdziwniej
— Tomasz Kujawski

Tegoż autora

Inwazja głupot
— Tomasz Kujawski

Gdzie jest pomysł?
— Tomasz Kujawski

Śmierć na lodach Arktyki
— Tomasz Kujawski

Michael Nyman o wojnie w strugach deszczu
— Tomasz Kujawski

Historia niesie pisarza
— Tomasz Kujawski

O Kingu nijako i biograficznie
— Tomasz Kujawski

Co by było, gdyby…
— Tomasz Kujawski

Byliśmy wieczni
— Tomasz Kujawski

Miasto zbrodni
— Tomasz Kujawski

Zawsze można spróbować od nowa
— Tomasz Kujawski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.