Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

muzyczne

więcej »

Zapowiedzi

Koncertowa Polska w XXI wieku

Esensja.pl
Esensja.pl
XXI wiek, choć trwa dopiero zaledwie kilka lat, obfitował w wiele wspaniałych koncertów, mających miejsce na polskiej ziemi. Starałem się wybrać dziesiątkę takich, po których echa jeszcze nie ucichły…

Kuba Dobroszek

Koncertowa Polska w XXI wieku

XXI wiek, choć trwa dopiero zaledwie kilka lat, obfitował w wiele wspaniałych koncertów, mających miejsce na polskiej ziemi. Starałem się wybrać dziesiątkę takich, po których echa jeszcze nie ucichły…
Zespół u nas uwielbiany: U2<br>Fot. www.poplemon.com
Zespół u nas uwielbiany: U2
Fot. www.poplemon.com
1. U2, Stadion Śląski w Chorzowie, 05.07.2005
To był zaiste Beautiful Day. Muzycy poczuli się w naszym kraju jak u siebie, mimo iż wtedy nie było jeszcze słychać o tuskowej Irlandii. Polacy pokazali w przeszłości, że potrafią być praktycznie wszystkim – żywym mięsem armatnim (MŚ 2002), żywą nadzieją dla świata (pontyfikat Jana Pawła II) czy żywym przykładem głupoty (film „Poranek kojota”). Ale żeby żywą flagą? Jednak i w tej roli sprawdziliśmy się świetnie. Warto było tam być, chociażby dla poruszonego Bono, przewracającego kurtkę na drugą, czerwoną stronę. Chyba wreszcie znaleźliśmy to, czego tak gorączkowo szukaliśmy…
Jean Michelle Jarre – w 2005 r. zachwycał<br>Fot.www.clashmusic.com
Jean Michelle Jarre – w 2005 r. zachwycał
Fot.www.clashmusic.com
2. Jean Michel Jarre, Stocznia Gdańska, 26.08.2005
Od kilkunastu lat obiecywano nam plenerowe widowisko Jean Michel Jarre’a. Nie wyszło ani w Częstochowie, ani w Krakowie. Z pomocą dla wyczekujących fanów przyszła Solidarność, a raczej 25 rocznica jej założenia i Wałęsa wraz ze swoją latoroślą. Duet ojciec-syn wpadł na pomysł, żeby Jean Michel wpadł do Gdańska. A było to w czasach, kiedy jeszcze szanował sam siebie, czyli nie organizował niekończących się tras koncertowych i wzbraniał się od muzyki klubowej.
Tanie jak barszcz bilety tylko podsyciły apetyt. Elektroniczne dźwięki, nowa wersja „Murów”, przemówienie Lecha Wałęsy, laserowa harfa na tle stoczniowych żurawi i sto tysięcy ludzi z całego świata dumnych z naszej historii robią wrażenie.
3. David Gilmour, Stocznia Gdańska, 26.08.2006
Gilmour to głos i gitara legendarnych Pink Floydów, a to do czegoś zobowiązuje. W Stoczni jego solowe kompozycje przeplatały się z kawałkami tej wspaniałej kapeli. Liczne pomyłki i dywagacje artysty odnośnie wszelakich trunków tylko dodawały koncertowi uroku. Trzygodzinne widowisko zamknął „Comfortably Numb” z najbardziej wyczekiwaną solówką gitarową wszech czasów. Wish You Were Here! Czekamy na kolejną wizytę, być może z Watersem i resztą bandy?
4. Red Hot Chili Peppers, Stadion Śląski w Chorzowie, 03.07.2007
Najważniejszy w życiu jest pierwszy raz. Ten pierwszy raz publiczność zapamięta do końca życia. Nawet brak „Under the Bridge” czy „Give It Away” nie mogło przysłonić innych atutów, na przykład świetnych solówek Frusciante i Flei. Na nieatrakcyjną scenę i prostotę efektów nikt nie zwracał uwagi – w końcu nie liczyły się kolorowe światła, a sam fakt, że po estradzie biegają Red Hoci. Odśpiewane na koniec przez sześćdziesiąt tysięcy ludzi „Californication”, nadrabiało wszystko. Biorąc pod uwagę wizualną stronę koncertu, nie było ani „red”, ani „yellow”, ani nawet „blue”. Jednak jeśli skupimy się na atmosferze, to „hot” jak najbardziej pasuje. Chili Peppers bez zarzutu.
George Michael – profesjonalista w każdym calu<br>Fot. www.idcelebrity.com
George Michael – profesjonalista w każdym calu
Fot. www.idcelebrity.com
5. George Michael, Tor Wyścigów Konnych Służewiec w Warszawie, 11.07.2007
Zaczęło się niemal jak u Hitchcocka – od trzęsienia. Od trzęsienia portkami w obawie o poziom koncertu, gdyż jako suport pojawiła się niejaka Katarzyna C., znana z rzucania wszystkich na kolana. Jednak kiedy na scenie zastąpiła ją gwiazda wieczoru, obawy prysły jak bańka mydlana. To nie był zwykły koncert. To był spektakl z serii „światło i dźwięk”. George, bawiący publiczność z wygiętego w język telebimu, udowodnił że jest w wyśmienitej formie. A do tego wyglądał, zgodnie ze swoimi korzeniami, jak grecki Bóg. Znów byliśmy najgłośniejszą publicznością (na szczęście). Raczej już nie zobaczymy artysty na żywo w Polsce (niestety…)
6. Genesis, Stadion Śląski w Chorzowie, 21.07.2007
Choć ich muzyka jest jak Grace Hart z „Miss Agent” – broni się sama, to koncert raczej nie znalazłby się w zestawieniu, gdyby nie specyficzne warunki atmosferyczne. Zespół byłby bez serca, odmawiając grania wyczekującej w deszczu czterdziestotysięcznej publiczności. Występ był prawdziwą perełką w muszli (taki kształt ma tamtejsza scena). Ciekaw jestem, ile muzycy zapłacili Matce Naturze za zsynchronizowane błyskawice, bo wyglądały nieziemsko, zwłaszcza w „Land of Confusion”. Boski koncert w pełnym tego słowa znaczeniu.
7. The Rolling Stones, Tor Wyścigów Konnych Służewiec w Warszawie, 25.07.2007
Już nie za wagon wódki i na swoim sprzęcie, czyli zupełnie przeciwnie do pierwszego polskiego występu Stonesów w 1967 r., ale wciąż z rock’n’rollowym powerem. Gdyby nie pewna przygoda Keitha Richardsa na Fidżi, podczas której odbiła mu palma, koncertu słuchalibyśmy rok wcześniej. Jak się okazało, czas posłużył Stonesom. Jagger wyginał śmiało ciało, a Keith potwierdzał, że prawdopodobnie urodził się z gitarą w ręku. Widzowie zostali dosłownie zaatakowani muzyką – w trakcie koncertu Stonesi wjechali w tłum na specjalnej platformie, wykonując kilka kawałków. Toczące się Kamienie w pełnej krasie. Ponad czterdzieści tysięcy widzów oglądało zespół na godnej gigantów rocka, gigantycznej scenie. I jak tu śpiewać „I Can’t Get No Satisfaction”?
Ostatnie takie trio – The Police<br>Fot. sirlancelot.files.wordpress.com
Ostatnie takie trio – The Police
Fot. sirlancelot.files.wordpress.com
8. The Police, Stadion Śląski w Chorzowie, 26.06.2008
Gdyby jeszcze kilka lat temu ktoś mi powiedział, że będę na koncercie The Police, zaśmiałbym mu się w twarz. Jednak, jak się okazało, nie ma rzeczy niemożliwych. Muzycy nie dość, że wytrzymali ze sobą na scenie półtorej godziny, to jeszcze dali wspaniały popis swoich nieprzeciętnych umiejętności. Aranżacje lepsze niż na płytach, a sprzedawane na Stadionie pajdy chleba pyszne jak nigdy. Nawet trzykrotne pomylenie przez Stinga Chorzowa z Katowicami nie zmąciło idyllicznej atmosfery, trwającej na długo przed „Message in the Bottle” i na długo po „Next to You”.
9. Iron Maiden, Stadion Gwardii w Warszawie, 07.08.2008
Jest kilka zespołów, których czas się nie ima, tylko omija z daleka. Jednym z nich jest Iron Maiden. Chłopaki z Londynu mają taką siłę przebicia, że wygrali nawet z alkoholem. W Warszawie ta część publiki, która po uprzednim zażyciu „odpowiednich środków” powinna spać jak zabita, klaskała z pozostałymi ludźmi w rytm metalowych przebojów. Nierówno, ale za to z zaangażowaniem. Bruce znów okazał się wszechmogący, a scenografia spełniła swoją rolę – zaparła dech w piersiach. Jak za starych dobrych czasów. Scream for me!
10. Kraftwerk, Hala Ocynowni Chemicznej w Krakowie, 19-21.09.2008
Trzy koncerty zamiast jednego, nieatrakcyjny plener i czwórka nieruchomych muzyków. Na papierze brzmi strasznie. Na żywo prezentuje się fantastycznie. Industrialna atmosfera i elektroniczna moc niemieckiej legendy? To nie jest kolejna reklama jakiejś marki samochodowej, lecz unikalne cechy krakowskich koncertów Kraftwerku. Idealny przykład, jak za niewielkie pieniądze dziesięć tysięcy ludzi może się świetnie bawić . I to w starej hali! Warto odnotować, że to pierwsze europejskie występy Kraftwerku od dłuższego czasu.
koniec
24 stycznia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nie taki krautrock straszny: Eins, zwei, drei, vier, fünf…
Sebastian Chosiński

29 IV 2024

Wydawana od trzech lat seria koncertów Can z lat 70. ubiegłego wieku to wielka gratka dla wielbicieli krautrocka. Przed niemal trzema miesiącami ukazał się w niej album czwarty, zawierający koncert z paryskiej Olympii z maja 1973 roku. To jeden z ostatnich występów z wokalistą Damo Suzukim w składzie.

więcej »

Non omnis moriar: Brom w wersji fusion
Sebastian Chosiński

27 IV 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj najbardziej jazzrockowy longplay czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Czas (smutnych) rozstań
Sebastian Chosiński

22 IV 2024

Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Tegoż autora

Szatan na podniebnych schodach
— Kuba Dobroszek

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.