dzisiaj: 18 maja 2024
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Komentarze
Magazyn CCXXXV
Podręcznik
- Drogi Potencjalny Autorze!
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]- Esensja bloguje
- – kanał informacyjny blogu
- Mapa wydarzeń – ogólna
książkowe (wybrane)
- Przestrzeń, czas i ruch
Sean Carroll - Dom na krańcu świata
Dean Koontz - Pnin
Vladimir Nabokov - Pogoń przez kontynent
Jemma Hatt - Wiatr
Marcin Silwanow - Wojna starego człowieka
John Scalzi - Wszystko, co widziałeś
Cyryl Sone - Żółć
Małgorzata Oliwia Sobczak
komiksowe
- Kroniki barbarzyńców
Jean-Yves Mitton - Mroczny kryzys na Nieskończonych Ziemiach #2
Mark Waid, Jeremy Adams, Joshua Williamson; Norm Rapmund, Daniel Sampere, Ryan Sook - Skorpion #3 (wyd. zbiorcze)
Stephen Desberg; Enrico Marini - Diuna: Ród Harokonnenów #1
Kevin J. Anderson, Brian Herbert; Michael Shelfer - Thorgal. Saga. Wendigo (oprawa twarda)
Fred Duval; Corentin Rouge - Pan Żarówka (wyd.II)
Wojtek Wawszczyk - Pałac wszystkich przyszłości #1
Tobiasz Piątkowski; Marek Oleksicki, Wiesław Skupniewicz, Przemysław Kłosin - Angel Wings
Yann le Pennetier; Romain Hugault
growe
- Vow of Absolution
Calum Collins, Christopher Colston, Chris Edwards, Christopher Handley, Jordan Goldfarb, Pádraig Murphy
muzyczne (wybrane)
- 3P
Próchno - Plays Carter, Plays Mitchell, Plays Shepp
STHLM svaga - Świtanie
Piotr Damasiewicz Into the Roots - Live in Turku
Dawda Jobarteh, Stefan Pasborg - Noir. Soundtrack to the Movie «Malmö Noir»
Agusa - Reflections of Purple Sun
EABS - Turning Point
Adam Forkelid - As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft
komiksowe
- Wydział 7 #13: Spółdzielnia
Tomasz Kontny; Robert Adler - Metal Hurlant #7
różni autorzy - Marvels
Kurt Busiek; Alex Ross - Dylan Dog: Gli Uccisori
- Notatki spod poduszki
Zuzanna Dulińska - Przyjaciele Roda Taylora
Jerzy Wróblewski - Czekanie
Keum Suk Gendry-Kim - Excalibur: Kroniki
Jean-Luc Istin; Alain Brion
growe (wybrane)
- Bretwalda
Lew Sołowiej - Apiary
Connie Vogelmann - Aqua
Dan Halstad, Tristan Halstad - FLOE
Henry Audubon, Jonny Pac Cantin - Na skrzydłach smoków
Connie Vogelmann - River of Gold
Keith Piggott - Trekking przez historię
Charlie Bink - Triumph
Raymond de Maria, Waldek Gumienny
Komentarze
nie wiem kim jesteś\'\'oceń muzyke\'\'ale to ty kłamiesz-ja napisałem ze skaldowie i sbb,ze jedynie oni umieją porządnie grać muzyke progresywną a nie ze tylko oni..kolego dokładniej czytaj...najbardziej śmieszny kolego jeteś w zdaniu ze utwory andrezja zielinskiego są niedopracowane..nie ośmieszaj sie -szkoda słów do ciebie -chyba jesteś amatorem haha!..ośmieszasz skaldów,fanów rocka w polsce i samego siebie!za trudny jest rock w wykonaniu skaldów dla ciebie!!!za przekombinowany haha!!! Trzymaj sie \'\'znawco\'\'
Jaśniejszym, ale także szybko blednącym - to jest płyta z gatunku: \"do posłuchania raz w roku\". Za mało jest chemii pomiędzy członkami tej kolaboracji po prostu. Skoro już jesteśmy przy takich mariażach, to Them Crooked Vultures wypada o piekło bardziej autentycznie, bez żadnego nadęcia, udawanej magii pomiędzy muzykami (momentami tak to widze na debiucie Shrinebuilder) i choć nie jest to także nic odkrywczego to jednak w ich przypadku ma się ochotę włączyć ponownie \'play\' w odtwarzaczu.
A Eagle Twin o niebo lepiej, bo rozwijają owy styl, w którym, jak widać, nie wszystko zostało jeszcze powiedziane. Inspiracje OM, ISIS, \'kaznodziejski\' wokal Densley\'a no i niesamowite tła, ale trzeba być cierpliwym, aby te smaczki wyłapać - magiczna płyta ;)
Za to koncert w hali Wisly w 2001r. to byla prawdziwa \'miazga\' :)
The Flaming Lips zdecydowanie :)
Wiekopomne dzieło dostałoby 100%. Shrinebuilder takim nie jest, to fakt (dlatego nie setka), lecz jest to zdecydowanie rzecz, która na podwórku metalowym (stonerowym głównie) była w tamtym roku jednym z jaśniejszych punktów. Mielizn kilka ma (i temu nie 90%), lecz maleńkich na tyle, że rejsu z tą płytką nie psują, gdyż kwartet wynagradza je polotem, wyczuciem i niesamowitym napięciem (w pozytywnym tego słowa znaczeniu) jakie między muzykami się wytworzyło, a tego ze świecą szukać pośród innych gatunkowo bliskich płyt ubiegłego roku. Stąd 80% a nie mniej. Eagle Twin o niebo lepiej? Nie żartuj. :)
stopien: no akurat starałem się w miarę stylistycznie to samo podać co o niebo lepiej zagrało - Eagle Twin bez problemu wygrywa. A jeśli chodzi o ubiegły rok to zdecydowanie The Flaming Lips - Embryonic no i kilka innych metalowych rzeczy ;) Z pewnością nie dałbym Shrinebuilder więcej niż 65%, bo to nie jest aż tak wiekopomne dzieło, aby do tego często wracać, no i trochę mielizn jednak jest.
forkiada: Trochę dziwi mnie akurat wybór Eagle Twin spośród tego morza rewelacyjnych płyt... A to dlatego, że debiutowi tej formacji można zarzucić dokładnie to samo co wytknąłeś albumowi Shrinebuilder i według mnie \"The Unkindness of Crows\" zasługuje na 70%.
Wracając do powyższego przybytku - panowie nagrali tę płytę w niecałe trzy dni - magia akurat musiała być przy tym obecna - i to słychać! ...możemy mieć oczywiście inną definicję magii :)
I Architect wcale nie pozostawia niedosytu!
A ja tam uważam, że jest rewelacyjna (Eagle Twin zresztą też). I to nie pierwsza dobra recenzja tego przybytku jaką przeczytałem.
Bardzo średnią płytę ten Dream Team nagrał, jest kilka dobrych motywów, ale płyta po prostu tonie w morzu rewelacyjnych płyt z zeszłego roku niestety. \'Blind For All To See\' się wyróżnia taką transową rytmiką w stylu OM. Ostatni to taki dobry Black Sabbath, no ale ile razy to już było? Brak spójności jakiegoś celu, konceptu, dodatkowo wszystko to już było przemielone setki razy wcześniej. Strasznie zachowawczy krążek. Nawet debiut Eagle Twin wypadł o wiele lepiej niż Shrinebuilder. Mnie od tego przybytku głowa rozbolała. Same gwiazdy nie wystarczą, potrzeba jeszcze odrobinę magii, której tutaj niestety zabrakło.
Dziwna ta lista. Rzeczy ciekawe vs komercyjne gniotsy. Trudno się znać na wszystkim. Brakuje tego typu zestawień na polskich stronach. To duuuuży plus dla autorow za próbę podsumowania całości.
„Keep on Smiling” wymiata!!!
PS
Ja tam nie mam problemu by skupić wzrok na trzecim planie okładki The Headhunters :D
Pani autorka tego tekstu chyba przeleżała pod lodem pół wieku? A przecież każde dziecko wie, że odmian rocka są dziś dziesiątki czy setki i że w każdej z tych odmian rocka inaczej wygląda image muzyków, że nie wszyscy muszą być spoconymi przepitymi jaggerami i innymi takimi typami... Oj gdzie się podziali ci dobrzy dziennikarze, no gdzie, oł jeeeee...
Borealisie nie musisz dalej wymieniać, zadaj sobie natomiast pytanie ile płyt mieści się w liczbie 50?
Tomku - nie okłamuj młodzieży, nie tylko SBB i Skaldowie grali w Polsce lat 70 muzyke progresywną.
mp54 - chyba spojrzenie było jednak dalsze- patrz Anawa.
Co do Skaldów - \"Krywań, Krywań\" i \"Od wschodu do zachodu słońca\" zawierają ciekawe, rockowe (progresywne, a i czasem psychodeliczne) kawałki, lecz nie jest to ranking płyt, na których są jakieś dobre numery.
Płyty Skaldów są nierówne - zdarzają się słabsze momenty i lekko przekombinowane, a czasem nawet niedopracowane - takie moje zdanie, każdy może mieć swoje - dlatego takie rankingi powstają - by się tym zdaniem dzielić i ewentualnie poznać coś, czego wcześniej nie miało się okazji.
A tak z ciekawości zapytam - po co zaglądacie na takie rankingi skoro wiecie jakie są najlepsze polskie płyty rockowe???
Dla poszukujących zestawienia \"społecznego\", opartego na głosowaniu z dużą próbą, zapraszam pod adres:
http://rateyourmusic.com/customchart?page=1&chart_type=top&type=album&year=alltime&genre_include=1&genres=rock&include_child_genres=t&include=both&origin_countries=Poland&limit=none&countries=
A ja tam myśle, że panwie z Silver Samurai sa jakoś spokrewnieni z panami ze Steel Panther. Pewnie mają tego samego dealera, wymieniają się laskami na bekstejdżu i zatrudniają tych samych speców od wizerunku ;) Ale tak na poważnie, to jest ok. Taka odtrutka na tę naszą przasność dzisiejszą;)
Dyskusja w stylu \"co jest ważniejsze przy parzeniu herbaty - herbata czy wrzątek?\" - wiadomo, że słabych kompozycji nie uratuje świetne brzmienie, ale niestety często genialne kawałki mogą dużo stracić jeśli ich się odpowiednio nie nagra... Jeżeli chodzi o Slayer i Myopia to, no cóż, nie każdemu podoba się to samo, z jednej strony mamy dopracowany materiał, który jednak nie wnosi nic nowego do dyskografii zespołu (i rzeczywiście pozostaje pytanie czy jest sens takie płyty wydawać), z drugiej - próby nagrania... \"czegoś\" - posłuchałem jeszcze i rzeczywiście do dziesiątki najlepszych bym tego nie zaliczył, ale niech chłopaki próbują dalej. Zatem zgadzam się z Jackiem, że Slayer to rozczarowanie. Zgadzam się również z forkiada odnośnie Myopia. To tyle chciałem.
Muszę Cię zdziwić, ale słucham płyt na wieży. Widze, że Cię jednak nie przekonam. Uważam poprostu, że w muzyce, jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało, najwazniejsze sa emocje i pomysły. A to jak ktoś to wszystko potem nagra jest rzecza drugoplanową. Pamiętaj, że mówimy tu częsciowo o kapelach podziemnych, które nie dysponują dużymi budżetami na studio. Z drugiej strony wole \"kartową\" perkusje, ale za to zagraną z pomysłem niż schematyczne bębnienie, zarejestrowane w najdroższym studiu...
faktycznie, mój błąd. Ona nie brzmi plastikowo, tylko kartonowo ;) A odnosnie drugiej czesci, tylko udowodniles co wczesniej pisalem. Takie \\\"Reign In Blood\\\" to praktycznie wykładania jeśli chodzi o kompozycje i BRZMIENIE właśnie, ktorym inspiruja sie tysiace kapel. Darkthrone nic a nic nie stracil ze swojej swiezosci i w takim \\\"Transylvanian Hunger\\\" albo \\\"A Blaze In The Northern Sky\\\" nie wyobrazam sobie innego brzmienia, bo jest po prostu DOSKONALE. Dzieki wlasnie takiej obskurnie dopracowanej technice dzwiekowej okresla sie ich kamieniem milowym blacku. Jak mozna, w ogole uwazac, ze w wymienionych przykladach brzmienie nie jest istotne? Na \\\"Master Of Puppets\\\" albo \\\"Kill\\\'em All\\\" tez jest nieistotne? No bez przesady. Widac, ze ktos tu chyba muzyki na PCtowych glosniczkach slucha...
Ponownie nie mogę się z Tobą zgodzić. Świetnym przykładem, że brzmienie nie jest tak istotne jak sama muzyka są choćby pierwsze dokonania zespołów thrashowych czy blackmetalowych. O ile tych drugich nie cenię, to \\\"stare\\\" nagrania np. Metalliki jak najbardziej. Co do Myopii jeszcze to wcale nie uważam, że perka brzmi tam \\\"plastikowo\\\", nie spotkałem sie z tym także w żadnej recenzji.
@Jacek: jeśli nie patrzysz na brzmienie płyt to znaczy że aż takiej wagi do muzyki W OGÓLE nie przywiązujesz - przecież w takim gatunku jak metal to jest niemalże wykładnia. No jak można mówić, że muzyka obroni się sama, kiedy zbiera się na wymioty przy kartonowej perkusji, niesłyszalnym basie, plumkającej gitarce i małojajecznym wokaliście? Jak coś będzie popierdywało to i tak się warto tym zainteresować? Pewnie tak, ale nie będzie to płyta na miarę pierwszej dziesiątki (ba nawet pięćdziesiątki) roku. Poza tym, przy takich \"brakach brzmieniowych\" wychodzi na jaw lenistwo muzyków i brak jakiegoś celu w tym co robią, a to już jest nie do zaakceptowania. No i oczywiście zgadzam się z Out-Sider\'em.
Polecamy
Niedzielny krytyk komiksów:
Śrubełek? Głowadzik?
— Marcin Osuch
Można się nią ogolić!
— Marcin Osuch
Z których Jolskych?
— Marcin Osuch
Odbiło mi się trzy razy
— Marcin Osuch
Coś łysego bym ozłocił
— Marcin Osuch
Copyright © 2000-2024 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.