Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

M. John Harrison
‹Światło›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŚwiatło
Tytuł oryginalnyLight
Data wydania5 lutego 2010
Autor
PrzekładWojciech M. Próchniewicz
Wydawca MAG
CyklŚwiatło
SeriaUczta Wyobraźni
ISBN978-83-7480-157-7
Format304s. 135x202mm; oprawa twarda
Cena35,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Światło

Esensja.pl
Esensja.pl
M. John Harrison
« 1 2 3 4

M. John Harrison

Światło

Zbudził się z tego snu ze szlochem. Mimo woli identyfikował się z umierającą rikszarką: co gorsza, gdzieś na pograniczu snu i jawy „czynsz” zmienił się w „płacz”; wydało mu się, że to podsumowuje życie całej jego rasy. Wstał, wytarł usta rękawem płaszcza i wyszedł na ulicę. Wydawało się, że ma coś nie tak ze stawami – poruszał się, człapiąc, jak wszyscy Nowi Ludzie. Dwie ulice dalej w stronę Szpitala Chorób Egzotycznych, kupił sobie rybne curry z Murano, które zjadł jednorazowym drewnianym widelcem, przytrzymując plastikowy pojemnik pod brodą i ładując jedzenie do ust niezręcznymi, łapczywymi ruchami. Potem wrócił na swoją farmę tanków i pomyślał o siostrach Cray.
Evie i Bella Cray zaczęły od digitalizowanej retropornografii, w której wyspecjalizowały się w pozorach tak realistycznych, że aż odczłowieczały akt seksualny, czyniąc zeń coś nowego, maszynowego i intere­sującego. Później, po załamaniu hossy w roku 2397, zdywersyfikowały ­działalność – weszły w tanki i inne pokrewne przekręty. I teraz siedziały na pieniądzach. U Vesicle’a budziły raczej podziw niż strach. Mógł godzinami opowiadać co zrobiły i zawsze usiłował naśladować ich sposób mówienia.
Pospawszy jeszcze trochę, Vesicle obszedł farmę i sprawdził tanki. Coś kazało mu się zatrzymać przy jednym i przyłożyć do niego dłoń. Był ciepły, jakby w środku zachodził jakiś proces. Jak jajko.
• • •
A w środku działo się tak:
Ed Chinol zbudził się i stwierdził, że nic mu w domu nie działa. Budzik przy łóżku nie zadzwonił, telewizor nic nie odbierał, a lodówka nie chciała z nim gadać. Po pierwszej filiżance kawy sytuacja jeszcze się pogorszyła – do drzwi zapukało dwóch gości z prokuratury okręgowej. Mieli na sobie dwurzędowe garnitury z błyszczącego jedwabiu, marynarki porozpinane, żeby było widać, że mają broń. Ed znał ich z czasów, gdy sam pracował w prokuraturze. Dwa przygłupy. Nazywali się Hanson i Rank. Hanson, gruby, traktował wszystko na luzie, natomiast Otto Rank był jak rdza – też nigdy nie spał. Mówiło się, że ma ambicje zostać prokuratorem okręgowym. Siedli na stołkach przy kuchennym barze. Ed zrobił im kawę.
– No i? – zagaił Hanson. – Ed?
– Hanson? – odparł Ed.
– Gadaj, Ed, co tam wiesz? – zapytał Rank. – Słyszeliśmy, że interesujesz się sprawą Brady’ego. – Uśmiechnął się i nachylił, przysuwając twarz do twarzy Eda. – My też się interesujemy.
Hanson zachowywał się nerwowo.
– Ed, wiemy, że byłeś na miejscu – wtrącił się.
– Chuj z tym – dodał od razu Rank. – Nie musimy z nim o tym rozmawiać. – Wyszczerzył się do Eda. – No, czemu go wykończyłeś, co?
– Kogo?
Rank pokręcił głową, patrząc na Hansona, jakby mówił: no i co z tym gnojkiem zrobić? Ed powiedział:
– Rank, wrzuć na luz. Jeszcze kawy?
– Sam se wrzuć na luz – odparł Rank. Wyciągnął garść mosiężnych łusek i cisnął je na blat. – Colt .45 – powiedział. – Wojskowy model. Pociski dum-dum. Dwa różne egzemplarze. – Łuski brzękały i tańczyły po barze. – Pokażesz mi swoją broń, co? Te dwa colty, co je nosisz jak jakiś, kurwa, detektyw z telewizora? Będą pasować, założymy się?
Ed pokazał zęby.
– Do tego to sam musiałbyś wyciągnąć broń. Chcesz mi je zabrać, tu i teraz? Myślisz, Otto, że ci się uda?
Hanson poruszył się niespokojnie.
– Ed, po co tak?
– Możemy, kurwa, wrócić z nakazem i zabrać ci je – stwierdził Rank. Wzruszył ramionami. – Ciebie też możemy zabrać. I twój dom. Możemy zabrać twoją żonę, bo chyba jeszcze jakąś masz, i wyobracać ją tam i z powrotem aż do weekendu. Wolisz, Ed, na ostro czy łagodnie?
– Tak albo tak – odparł Ed.
– No nie – powiedział Otto Rank. – Nie tym razem. Dziwne, że tego nie wiesz. – Wzruszył ramionami. – A może i wiesz. – Uniósł palec, wycelował go jak pistolet w twarz Eda. – To na razie.
– Pierdol się, Rank – odpowiedział Ed.
Wiedział, że coś jest nie tak, bo Rank tylko się zaśmiał i wyszedł.
– Jasna cholera, Ed – mruknął Hanson. Wzruszył ramionami i też wyszedł.
Ed, gdy był pewien, że już sobie poszli, wsiadł do samochodu, dodge’a rocznik 47 z ręczną skrzynią biegów, do którego ktoś na siłę wcisnął silnik V8 z cadillaca rocznik 52. Odpalił go i przez chwilę siedział, słuchając, jak czterogardzielowy gaźnik zasysa powietrze. Spojrzał na swoje dłonie.
– Możemy tak albo tak, kutafony – szepnął. Potem puścił sprzęgło i ruszył do centrum.
Musiał się dowiedzieć o co chodzi. Znał w prokuraturze taką jedną dupę, nazywała się Robinson. Namówił ją na obiad w taniej restauracyjce Sullivana. Była wysoka, miała szeroki uśmiech, niezłe cycki i zwyczaj zlizywania majonezu z kącika ust w sposób sugerujący, że równie świetnie zlizywałaby majonez z kącika twoich ust. Ed wiedział, że gdyby zechciał, dałoby się to sprawdzić. Dałoby się, ale na razie bardziej interesowała go sprawa Brady’ego i to, co wiedzą Rank i Hanson.
– Cześć, Rita.
– Coś taki obleśnie miły, co, Ed? – Postukała palcami po stole, wyjrzała przez okno na tłoczną ulicę. Przyjechała tu z Detroit w poszukiwaniu czegoś nowego. Ale okazało się, że to tylko kolejne miasto tonące w dwutlenku siarki, pozbawione nadziei, za to pełne wydzielanej przez maszyny czarnej mgły. – Przestań mi tak słodzić – zanuciła.
Ed Chinol wzruszył ramionami. Już prawie wychodził od Sullivana, gdy usłyszał, jak mówi:
– Ed, a pieprzysz się jeszcze?
Odwrócił się. Dzień chyba zaczął wyglądać trochę lepiej. Rita szczerzyła się w uśmiechu, a on szedł ku niej, gdy nagle stało się coś dziwacznego. Coś zasłoniło światło wpadające przez drzwi. Rita, która mogła to dojrzeć, z rosnącym przestrachem patrzyła tam przez Eda. Ed, który nic nie widział, zaczął ją wypytywać, czy coś nie tak. Rita uniosła rękę i pokazała.
– Jezu, Ed – powiedziała. – Sam zobacz.
Odwrócił się i popatrzył. Do restauracji próbowała się wcisnąć olbrzymia żółta kaczka.
koniec
« 1 2 3 4
7 lutego 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Każde martwe marzenie
Robert M. Wegner

3 XI 2017

Prezentujemy fragment powieści Roberta M. Wegenra „Każde martwe marzenie”. Książka będąca piątym tomem cyklu „Opowieści z meekhańskiego pogranicza” ukaże się nakładem wydawnictwa Powergraph w pierwszej połowie 2018 roku.

więcej »

Niepełnia
Anna Kańtoch

1 X 2017

Zamieszczamy fragment powieści Anny Kańtoch „Niepełnia”. Objęta patronatem Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Powergraph.

więcej »

Różaniec – fragment 2
Rafał Kosik

10 IX 2017

Zapraszamy do lektury drugiego fragmentu powieści Rafała Kosika „Różaniec”. Objęta patronaterm Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Powergraph.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Świetlista uczta
— Marcin Bukalski

Esensja czyta: Listopad 2010
— Jędrzej Burszta, Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek , Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski

Chaos to porządek, którego nie rozumiemy
— Michał Foerster

Esensja czyta: Luty-marzec 2010
— Jędrzej Burszta, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Daniel Markiewicz, Marcin Mroziuk

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Listopad 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Tłumaczenie niepojętego
— Anna Kańtoch

Esensja czyta: Styczeń 2014
— Joanna Kapica-Curzytek, Daniel Markiewicz, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka

I gdzie ten swing?
— Miłosz Cybowski

Piknik na skraju Traktu Kefahuchiego
— Michał Kubalski

Esensja czyta: Czerwiec 2011
— Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Konrad Wągrowski

Kronika końca czasu
— Anna Kańtoch

Cudzego nie znacie: Rycerze Pastelowego Stołu
— Michał Kubalski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.