`wracali z ... mutacjami'
Czy można to przybliżyć? To znaczy że wracali np. z trzecią nogą?

Czy autorka sprawdzała wysłuchiwane opowieści? Bo wyglada na to, że nie - i im ktoś straszniejsze historie opowiadał, tym bardziej był pożądany...

Chciałbym przypomnieć, że uważa się że największym złem było - przeprowadzone z charakterystycznym dla komuny rozmachem i bezmyślością - całkowite wysiedlenie ludności. Bo na większości ewakuowanego terenu poziom promieniowania nie był wyższy, niż jest naturalny w Skandynawii...

Mutacje to zmiany w materialne genetycznym - nie trzeba tłumaczyć, że niebezpieczne. Oczywiście, bardzo wiele ludzi przesiedlono bez powodu. Autorka jednak głównie skupia się na historii tych, których bezpośrednio dotknął wybuch reaktora. W Białorusi aż 23% kraju zostało skażone promieniowaniem (przy 4% w Ukrainie i 0,5 % Rosji), a jego niewielkie dawki - przyjmowane rok w rok - np. regularnie zwiększały liczbę chorych na raka.
Aleksijewicz to profesjonalna dziennikarka, ale oczywiście nie trzeba wierzyć spisanym przez nią relacjom - to już Twój wybór i Twoja wolna wola.

`dziesięcioletni chłopak mówi: „umrzemy”'

Obawiam się, że w zbieraniu opowieści jest równie wiarygodna jak Margaret Mead...

Rzecz w tym, że trochę jednak pamietam tamtą historię. Ilustrowane opowieści o rodzeniu się potworków (BBC?), a potem informację, że statystycznie nie było ich więcej niż zwykle...

`niewielkie dawki - przyjmowane rok w rok' - a to jest właśnie nadużycie. Wszyscy przyjmujemy niewielkie dawki przez cały czas - z promieniowania kosmicznego. Także naturalne promieniowanie gruntu bywa w niektórych okolicach sporo większe niż w innych, a ludzie tam nie wymierają...

Nie chodzi mi o bagatelizowanie problemu - ale o to, że jest tworzony fałszywy obraz, bardziej magiczny niż rzeczywisty.

Niewielkie dawki, ale większe niż zwyczajnie, a także zwiększająca się ilość chorych na raka - to dane z książki. Nie jestem kompetentny, by wypowiadać się tej sprawie, nie widzę jednak powodu, by negować ich prawdziwość.
Nie wiem również, czemu chłopak uświadomiony, co do swojego losu - bo zobaczył jak w sąsiednim szpitalnym łóżku umiera jego koleżanka - miałby podważać wiarygodność dziennikarki.
Jako czytelnik, nie miałem wrażenia, że autorka próbuje przekoloryzować swoją relację. Wręcz przeciwnie, wydaje mi się, że jest to jeden z nielicznych głosów o Czarnobylu, który zbliżył się do prawdy o tragedii pojedynczych ludzi. Jeśli skądś pochodzi fałszywy obraz tej katastrofy (a tu się zgodze, że rzeczywiście taki obraz nieraz stwarzano) to raczej nie z książki Aleksijewicz.

Ilość promieniowania naturalnego może się różnić bodajże stukrotnie - zależnie od miejsca; więc trudno mówić o normie. Tam gdzie jest największe, ludzie nie wymierają.

Po Czarnobylu liczono, że w ciagu 50 lat wśród ewakuowanych
wystąpi 23000 naturalnych zgonów nowotworowych, napromieniowanie spowoduje dodatkowo od 28 do 92 zgonów nowotworowych.
Więc - jeżeli chce się poznać skutki katastrofy - potrzebna jest rzetelna statystyka, a nie wzruszające historie. Bo - nawet nie napromieniowani - ludzie umierają, a i młodym to się przydarza...

Nie znam aktualnych danych na ten temnat, więc mogę tylko mieć watpliwości:
- liczba zachorowań na raka rośnie, bo po prostu ludzie sie starzeją... Tak to już jest...
A czy ten wzrost jest typowy, czy nie - ocenić można tylko przy pomocy statystyki...