Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Mary Alice Monroe
‹Schyłek lata›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSchyłek lata
Tytuł oryginalnyThe Summer’s End Wind
Data wydania13 sierpnia 2015
Autor
PrzekładAgnieszka Myśliwy
Wydawca Prószyński i S-ka
CyklMorska Bryza
ISBN978-83-8069-050-9
Format440s. 125×195mm
Cena33,—
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Koniec lata w Morskiej Bryzie
[Mary Alice Monroe „Schyłek lata” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Schyłek lata” to ostatni tom trylogii i pożegnanie z bohaterkami zamieszkującymi Morską Bryzę. Ten piękny dom nad oceanem to rodzinna ostoja i miejsce w którym nabiera się sił na życiowych zakrętach.

Joanna Kapica-Curzytek

Koniec lata w Morskiej Bryzie
[Mary Alice Monroe „Schyłek lata” - recenzja]

„Schyłek lata” to ostatni tom trylogii i pożegnanie z bohaterkami zamieszkującymi Morską Bryzę. Ten piękny dom nad oceanem to rodzinna ostoja i miejsce w którym nabiera się sił na życiowych zakrętach.

Mary Alice Monroe
‹Schyłek lata›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSchyłek lata
Tytuł oryginalnyThe Summer’s End Wind
Data wydania13 sierpnia 2015
Autor
PrzekładAgnieszka Myśliwy
Wydawca Prószyński i S-ka
CyklMorska Bryza
ISBN978-83-8069-050-9
Format440s. 125×195mm
Cena33,—
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Na Wyspie Sullivana w Południowej Karolinie kończy się upalne i pełne niespodzianek lato. Trzy przyrodnie siostry Carson, Dora i Harper jeszcze nigdy nie mieszkały razem w Morskiej Bryzie tak długo. W tym roku przyjechały tu na zaproszenie babci, by po raz ostatni tu pomieszkać i pożegnać się ze wspomnieniami. Po zakończeniu tego sezonu Morska Bryza ma zostać sprzedana, a osiemdziesięcioletnia babcia Marietta planuje przeprowadzkę do domu opieki.
Jeśli czytaliśmy dwa poprzednie części cyklu: „Siostry na lato” i „Letni wiatr”, wiemy, że życie trzech sióstr jest dalekie od baśni. Każda z nich ma swoje problemy i musi sobie z nimi poradzić. W pierwszym tomie na pierwszym planie była Carson, drugi tom należał do Dory, nietrudno wiec przewidzieć, że w trzecim tomie najwięcej miejsca autorka poświęci najmłodszej, Harper, zdominowanej przez zaborczą matkę, która pilnuje jej kariery i nie chce słyszeć ani słowa sprzeciwu. Sytuacji nie ułatwia fakt, że Harper jest dziedziczką brytyjskiej arystokracji – dla jej rodziny to oczywiste, że bez szemrania podporządkuje się rodzinnym kodeksom i tradycjom.
Tymczasem na scenę wkracza Taylor. Podoba się kobietom, ale Harper musi o nim zapomnieć! Związek z kimś takim, bez rodowodu i pozycji społecznej jest nie do pomyślenia. Uruchamia się „rodzinne pogotowie” – ale dalej zdradzę już tylko, że droga Harper do szczęścia jest wyboista i grząska. Na uwagę zasługuje postać Taylora, byłego żołnierza piechoty morskiej, zmagającego się z syndromem stresu pourazowego po służbie wojskowej w Afganistanie. „Schyłek lata” poddaje nam więc także pod uwagę głębszą refleksję to, jaką cenę płaci się za służbę wojskową. Rzadko się pamięta, że nie kończy się ona w momencie przejścia do cywila.
Trzecia część przynosi nam także dalszy ciąg losów pozostałych sióstr, Carson i Dory, choć przeważnie pozostają na drugim planie. Zwłaszcza Carson mocno tu obrywa od życia. Również i babcia Marietta, nazywana przez wszystkich Bunią, musi przygotować się na niespodzianki losu. Nie jest jej łatwo, bo tego lata odeszła ukochana Lucille, która przez kilkadziesiąt lat prowadziła Buni dom, ale była też najbliższą przyjaciółką i powiernicą. Czy ponownie będzie mieć okazję do śmiechu i radości? Bunia to jednak kobieta Południa, nie poddająca się tak łatwo przeciwieństwom losu.
Nie da się zaprzeczyć, że w „Schyłku lata” historie wszystkich sióstr zostają konsekwentnie dopowiedziane do końca i nie odczuwamy w tej kwestii niedosytu. Ale w porównaniu z poprzednimi tomami, trzecia część cyklu sprawia wrażenie pisanej w pośpiechu i mocno schematycznej. Taki właśnie jest wątek romansu Harper i Taylora – wtórny i przewidywalny. A przecież już wiemy, że autorka potrafi powieściowe sceny pięknie umieścić w nietypowych sceneriach, dodać im dramaturgii i sprawić, żeby były głębokie i realistyczne. Tutaj trochę tego zabrakło. Również malownicze, pełne emocji sceny z delfinami, które były ozdobą pierwszego tomu – tutaj sprawiają wrażenie pisanych na siłę i mocno „naciąganych”. Dywagacje na temat "totemu rekina" też są trochę nie z tej bajki.
O tym, że książka nie jest do końca dopracowana świadczy też fakt, że pies-terapeuta Thor, którego właścicielem jest Taylor – niespodziewanie w jednej z ostatnich scen okazuje się… psem Blake’a, partnera Carson. To ewidentny błąd, który wychwyci nawet mało uważny czytelnik. Nie świadczy to jednak, że „Schyłek lata” to nieudana powieść. Jej mocną stroną jest humor i dystans, z jakim autorka traktuje swoich bohaterów. Uśmiech wzbudza przyjazd do Morskiej Bryzy babki James (bojowy okrzyk „Bora-Bora” sprawi, ze przestaniemy bać się sędziwego wieku!) Polski czytelnik będzie też ubawiony paniką Harper, która po raz pierwszy w życiu musi poprowadzić samochód z ręczną skrzynią biegów (w Stanach Zjednoczonych standardem są automatyczne).
Tak czy inaczej, z mieszkańcami Morskiej Bryzy żegnamy się w poczuciu, że mamy za sobą lekturę pięknego i nastrojowego cyklu powieściowego. Mary Alice Monroe nie idealizuje rodzinnych wartości, dostrzega, że są sytuacje nie do rozwiązania i nie prowadzi do ich „wyprostowania” na siłę. Wskazuje jednak, że bliskie więzi mogą być receptą na wiele problemów i lekiem na życiowe przeciwności, dając oparcie i nadzieję na szczęśliwe zakończenie.
koniec
3 grudnia 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pełnia upalnego lata
— Joanna Kapica-Curzytek

Lato, delfiny i życiowe problemy
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż autora

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.