Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Anthony Ryan
‹Pieśń Krwi›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPieśń Krwi
Tytuł oryginalnyBlood Song
Data wydania22 października 2014
Autor
PrzekładMarcin Kiszela
Wydawca Papierowy Księżyc
CyklKruczy Cień
ISBN978-83-61386-49-0
Format800s.
Cena54,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Dźwięczne nuty
[Anthony Ryan „Pieśń Krwi” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Pierwszy tom cyklu „Kruczy cień” to powieściowy debiut Anthony’ego Ryana. „Pieśń krwi” okazała się przyjemną, choć niczym nie zaskakującą lekturą.

Beatrycze Nowicka

Dźwięczne nuty
[Anthony Ryan „Pieśń Krwi” - recenzja]

Pierwszy tom cyklu „Kruczy cień” to powieściowy debiut Anthony’ego Ryana. „Pieśń krwi” okazała się przyjemną, choć niczym nie zaskakującą lekturą.

Anthony Ryan
‹Pieśń Krwi›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPieśń Krwi
Tytuł oryginalnyBlood Song
Data wydania22 października 2014
Autor
PrzekładMarcin Kiszela
Wydawca Papierowy Księżyc
CyklKruczy Cień
ISBN978-83-61386-49-0
Format800s.
Cena54,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
„Pieśń krwi” to ciekawy przykład – powieść wydana staraniem autora, która odniosła na tyle duży sukces, by debiutant mógł podpisać umowy z dużymi wydawnictwami i zostać zawodowym pisarzem. Podczas lektury nietrudno zrozumieć, dlaczego początkowo wydawcy byli sceptyczni oraz czym Anthony Ryan zjednał sobie czytelników.
Główną wadą „Pieśni krwi” jest brak oryginalności. W czasach, gdy wielu anglojęzycznych pisarzy fantasy stawia na szczegółowe światy, rozbudowane systemy magiczne, czy inspiracje innymi kulturami, Ryan serwuje kolejną historię osadzoną w quasi-średniowiecznych realiach. Powieściowe uniwersum nie wyróżnia się niczym szczególnym – kilka państw, wyspy piratów, na północy lasy i góry zamieszkane przez plemiona postrzegane jako dzikie, na dalekim południu pustynie. Autor nie skupił się na kreacji tego świata. Opisy miejsc są raczej skąpe, brakuje szczegółów w rodzaju uwag na temat strojów, potraw, czy zwyczajów, wszystkiego tego, co ożywia i ubarwia wymyślone krainy.
Fabuła również niczym nie zaskakuje – oto kolejna historia chłopca, który dorasta, by zostać wielkim wojownikiem, przywódcą i nadzieją na pokonanie kolejnej złowrogiej a mrocznej istoty, która przez wieki pozostawała w ukryciu, a teraz ponownie zagraża całemu światu. Znalazło się tu miejsce na magiczne moce protagonisty, jego surowych nauczycieli, gromadkę towarzyszy broni, próby dla młodych adeptów zakonu wojowników, większe i mniejsze bitwy, tajemniczą wyrocznię oraz piękną (na szczęście także bardzo inteligentną i przedsiębiorczą) księżniczkę. W pierwszym tomie „Kruczego cienia” czytelnik nie znajdzie gry z konwencją, jaką z powodzeniem uprawia na przykład Mark Lawrence
Powieść Ryana nie wpisuje się też w obecną modę na fantasy w wydaniu ponuro-cynicznym. Główny bohater ma dobre intencje, stara się postępować zgodnie z własnymi wartościami oraz wiarą, w jakiej go wychowano. Z jednej strony fakt, że czytelnicy wciąż odczuwają głód historii o pozytywnych bohaterach świadczy dobrze o naturze ludzkiej. Z drugiej, muszę w tym miejscu zauważyć, że kierowany szlachetnymi pobudkami Vaelin al Sorna pozostawia za sobą więcej trupów niż niejeden pozbawiony skrupułów łajdak z kart powieści pisanych w podkonwencji grimdark.
Anthony’emu Ryanowi udała się jednak rzecz kluczowa – pomimo wtórności „Pieśń krwi” potrafi wciągnąć. Nie zagwarantuję, że każdy odniesie takie wrażenie, mogę napisać jedynie, iż mnie czytało się tę powieść gładko, przyjemnie i z zainteresowaniem. Autor potrafi sprawić, że czytelnik przejmuje się losem bohaterów. Vaelin al Sorna, mimo że jest, rzec można, „staroszkolnym” typem bohatera, wzbudza sympatię odbiorcy. Jego kompani mogliby zostać opisani dokładniej (zwykle autor ogranicza się do paru zdawkowych uwag odnośnie postury, czasem koloru włosów), lecz na podstawie ich wypowiedzi i zachowań można przynajmniej wyrobić sobie na tyle wyraziste wyobrażenie, by również życzyć im dobrze. Ciekawie zaprezentowane zostały postaci króla Janusa oraz księżniczki Lyrny.
Niestety, wydanie, jak to zwykle bywa w przypadku Papierowego Księżyca, pozostawia wiele do życzenia. Ktoś u nich robi naprawdę dobrą robotę, wyszukując godne uwagi pozycje. Wygląda jednak, jakby zabrakło pieniędzy na dobre przekłady, redakcję i korektę. W „Pieśni krwi” zdarzają się niefortunne tłumaczenia: „rezydencja [arystokraty] (…) była ulokowana w (…) najbogatszej dzielnicy miasta. Była to robiąca wrażenie plebania z czerwonego piaskowca”, „raz na parę lat jeden z Szefów Wojen”, „przez chwilę obserwował jak [obcy] wymachuje ekspercko bronią”, „leżał na pokrytym futrami łożu w obszernym, gołym pokoju o bogato udekorowanych ścianach i suficie”, „było tu wiele cudów: miasto artystów, poetów, piosenkarzy i rzeźbiarzy”, „lojalność jego ludzi brała się (…) z szacunku przed coraz głośniejszą reputacją”. Broń nieustannie występuje w liczbie mnogiej. Można natrafić na niewłaściwe końcówki gramatyczne a literówek jest istne zatrzęsienie (zwłaszcza na końcu bezokoliczników notorycznie występuje „c”, tam gdzie powinno być „ć”). W moim egzemplarzu szesnaście stron nie zawierało druku. Niestety, nie były to puste strony omyłkowo wklejone w całość, tylko dziury w tekście – dwie strony zadrukowane, dwie puste, dwie zadrukowane i dwie puste i tak dalej. W ten sposób „poszatkowane” zostało kilka rozdziałów.
Niestaranne wydanie uprzykrza lekturę, lecz mimo wszystko ogólne wrażenie było pozytywne. Nie jest to pozycja dla czytelników łaknących nowości, jeśli jednak komuś to nie przeszkadza, może po nią sięgnąć.
koniec
11 września 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pieśń ucichła
— Beatrycze Nowicka

Jeśli już pisać epicką fantasy, to właśnie tak
— Beatrycze Nowicka

Schematycznie i przyjemnie
— Katarzyna Piekarz

Tegoż autora

Tryby historii
— Beatrycze Nowicka

Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka

Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka

Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka

Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka

Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka

Z tarczą
— Beatrycze Nowicka

Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka

Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka

Supernowej nie zaobserwowano
— Beatrycze Nowicka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.