Leszek ’Leslie’ Karlik
Moja relacja ze spotkania o teorii gier i wrażenia z niedzieli. :)

Na spotkanie poświęcone ’ogólnej teorii gier’ i prowadzone przez Majkosza i Madeja ostrzyłem sobie zęby na długo przed rozpoczęciem konwentu.

Na spotkanie to został przeznaczony wielki blok - 5 godzin, od 10.00 do 15.00. Niestety, oznaczało to, że żeby zdążyć na spotkanie trzeba było podnieść się z łóżka przed godziną dziesiątą - w sobotę. Dla osób śpiących na terenie konwentu zapewne żaden problem, ale dla mnie wywleczenie się z cieplutkiego, mięciutkiego łóżeczka w weekend - i to na dodatek przed południem - jest czynem zaiste heroicznym. W związku z czym oczywiście spóźniłem się i przybyłem na prelekcję po 11.00. Na dodatek w trakcie prelekcji miało miejsce spotkanie członków polskiej listy dyskusyjnej Earthdawna, którego również nie chciałem opuścić - co oznaczało że przegapiłem następny kawałek prelekcji.

Sama prelekcja była bardzo ciekawa i świetnie poprowadzona. Aż nadto świetnie - w ciągu pięciu godzin prelegenci nie nudzili, świetnie bawili publiczność, słowem, zrobili doskonały show. I wyrobili się tylko z połową materiału, czyli teorią, a zastosowanie teorii w praktyce nie zmieściło już się w tej megaprelekcji. Szkoda.

Sama teoria wydała mi się dość znajoma. Jej autorzy nakreślili bowiem dwie osie - zanurzenia w świat gry (imersji), oraz współpracy lub indywidualizmu. A następnie w zależności od pozycji w jednej z czterech ćwiartek pola podzielonego przez nakreślone osie przydzielili gracze do jednej z czterech grup - odgrywających, tworzących historie, ’turlaczy’ (vel ’taktyków’) oraz ’imprezowiczów’ (vel ’pajaców’). Brzmi znajomie? Z kilkoma ich założeniami się nie zgadzałem, chociażby ze stwierdzeniem że gamiści (tfu, znaczy, taktycy) preferują grę indywidualną od zespołowej czy też ze założeniem, że na linii ’odgrywający’ vs ’tworzący historię’ występuje współpraca, podczas kiedy na linii ’taktycy’ vs ’odgrywający’ występuje konflikt. Najbardziej jednak interesującym dla mnie faktem było to, że po zaznaczeniu w poszczególnych miejscach wszystkich czterech archetypicznych grup, a następnie zaznaczeniu wyznaczonych przez autorów ’linii współpracy’ otrzymaliśmy coś na kształt… rozłożonego na płaszczyźnie czworościanu. Czyli tetraedru z drugiej części artykułu o ’triadzie stylów’.

Po przemyśleniu, skąd wzięły się główne różnice między moimi opiniami a pomysłami Majkosza i Madeja, doszedłem do wniosku, że oni podeszli do swojej klasyfikacji bardziej z punktu widzenia graczy, a ja - bardziej z punktu widzenia Mistrza Gry i wymyślania przygód.

Prezentacja była świetna i z niecierpliwością czekam na to, kiedy Madej i Majkosz przeleją swoją teorię na papier. Znacznie ułatwi mi to dyskusję z niektórymi z ich założeń… ‹grin›

W niedzielę udało mi się zgodnie z planem wywlec z łóżka rano, tzn. za piętnaście dziesiąta. Przez zrezygnowanie ze zjedzenia śniadania i ruszenie żwawym truchtem w kierunku tramwaju, udało mi się nawet specjalnie nie spóźnić na odbywające się o 10.00 spotkanie o cyberpunku, prowadzone przez Nurka, Grega i Piątkowskiego.

Potem miałem godzinkę przerwy, podczas której poplotkowałem trochę z resztą redakcji, a następnie poprowadziłem swoją prelekcję o realizmie śmierci. Niestety, z uwagi na to, że na prelekcję miałem tylko jedną godzinę, nie wyszedłem zbytnio poza zakres informacji przedstawionych wcześniej w artykule Esensyjnym - a szkoda, bo udało mi się od tego czasu znaleźć trochę interesujących informacji o obiecujących nowych technologiach, które znajdą najprawdopodobniej zastosowanie w medycynie urazowej, zwłaszcza na polu walki.