Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 1 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Antoine Bauza
‹Hanabi›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHanabi
Data produkcji2010
Autor
Wydawca Cocktail Games
EAN3760052141423
Info2-5 graczy, od 8 lat
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Fajerwerki godne braw
[Antoine Bauza „Hanabi” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Mimo niepozornych rozmiarów metalowego pudełka, „Hanabi” może dostarczyć naprawdę wiele przyjemności zarówno niedzielnym graczom, jak i karciankowym wyjadaczom. Tegoroczna nagroda Spiel des Jahres przypadła więc tytułowi, który na nią w pełni zasługuje.

Marcin Mroziuk

Fajerwerki godne braw
[Antoine Bauza „Hanabi” - recenzja]

Mimo niepozornych rozmiarów metalowego pudełka, „Hanabi” może dostarczyć naprawdę wiele przyjemności zarówno niedzielnym graczom, jak i karciankowym wyjadaczom. Tegoroczna nagroda Spiel des Jahres przypadła więc tytułowi, który na nią w pełni zasługuje.

Dziękujemy wydawnictwu Rebel za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

Antoine Bauza
‹Hanabi›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHanabi
Data produkcji2010
Autor
Wydawca Cocktail Games
EAN3760052141423
Info2-5 graczy, od 8 lat
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Mogłoby się wydawać, że zadanie stojące przed graczami jest banalnie proste. Wspólnymi siłami mają oni bowiem ułożyć pięć ciągów kart (fajerwerków), w różnych kolorach. Jedyne ograniczenia konstrukcyjne są takie, że karty muszą być kładzione nominałami w kolejności od jednego do pięciu, a żadna wartość nie może powtarzać się w fajerwerku danej barwy. Nie można również tworzyć więcej niż jednego ciągu w którymś z kolorów. Cała trudność polega zaś na tym, że nie widzimy własnych kart i musimy je zagrywać na podstawie informacji udzielonych nam (oczywiście tylko zgodnie z regułami!) przez innych uczestników rozgrywki.
Niewątpliwie zaletą „Hanabi” jest, że przygotowania do gry przebiegają błyskawicznie. Po potasowaniu talii pięćdziesięciu kart każdy gracz otrzymuje cztery (rozgrywka cztero- lub pięcioosobowa) albo pięć kart (przy dwóch lub trzech uczestnikach), a pozostałe kładziemy w zakrytym stosie. Poza tym musimy jeszcze tylko włożyć osiem niebieskich znaczników (żetonów) do wieczka pudełka, a trzy czerwone obok niego.
W swojej turze możemy wykonać tylko jedną z trzech akcji – podanie informacji, odrzucenie karty lub jej zagranie. Wybór pierwszej możliwości pozwala nam na udzielenie innemu graczowi informacji tylko o jednym kolorze (na przykład „masz dwie czerwone karty – ta i tamta”) bądź tylko o jednej wartości („te trzy karty to jedynki”). Istotne jest też, że przekazane wskazówki muszą być kompletne – przykładowo nie można podać informacji tylko o wybranej zielonej karcie, jeżeli gracz ma ich więcej. Akcję tę można wybrać pod warunkiem, że w pudełku jest chociaż jeden niebieski znacznik, ponieważ podanie informacji „kosztuje” odłożenie takiego żetonu z pudełka na bok. Z kolei odrzucenie karty umożliwia graczowi przełożenie niebieskiego znacznika z powrotem do wieczka. Następnie dobieramy kolejną kartę z zakrytego stosu. Okolicznością uniemożliwiającą podjęcie tej akcji jest zaś brak niebieskich żetonów poza pudełkiem.
W przypadku zagrania karty istnieją dwie możliwości rozwoju wydarzeń. Jeżeli wyłożona karta rozpoczyna lub kontynuuje któryś fajerwerk, to jest do niego dokładana. Kiedy nie pasuje do żadnego ciągu, karta jest odrzucana, a za karę czerwony znacznik jest przekładany do pudełka. Jeśli uda się ukończyć fajerwerk (czyli zostaje dołożona do niego karta o nominale pięć), to w ramach bonusu gracz umieszcza jeden niebieski żeton w wieczku. Niezależnie od osiągniętego rezultatu zagrania karty, uzupełnia się swoje zasoby o nową, dobraną ze stosu.
Przykładowe karty<br/>Źródło: Rebel.pl
Przykładowe karty
Źródło: Rebel.pl
Rozgrywka może się zakończyć na trzy sposoby. Niewątpliwie najprzyjemniejszy polega na tym, że wszystkie pięć fajerwerków zostanie ułożonych, zanim skończą się karty w stosie. Natychmiastową przegraną oznacza zaś umieszczenie trzeciego czerwonego znacznika w pudełku. Wariant pośredni wystąpi w momencie, kiedy zostanie zabrana ostatnia karta ze stosu. Wtedy każdy z graczy rozgrywa jeszcze jedną turę (łącznie z tym uczestnikiem, który wziął ostania kartę). Następnie obliczamy wynik, dodając do siebie najwyższe wartości kart w fajerwerkach i sprawdzamy w tabeli, jakie wrażenie wywarł nasz rezultat (od „okropne” po „przejdą do historii”).
Muszę przyznać, że „Hanabi” zazwyczaj naprawdę szybko potrafi wyzwolić u graczy ducha współpracy. Oczywiste jest bowiem, ze o końcowym sukcesie decyduje dobra komunikacja miedzy uczestnikami rozgrywki, a w szczególności przydatność udzielanych informacji. Istotne jest również właściwe zapamiętywanie uzyskanych wiadomości, co może ułatwić na przykład trzymanie karty do góry nogami bądź przełożenie na jeden koniec wszystkich trzymanych w ręce kart w danym kolorze. Niestety nie zawsze udaje się uniknąć odrzucenia potrzebnej lub zagrania niewłaściwej karty, a wtedy często można usłyszeć wspólny jęk zawodu.
W pudełku znajdziemy jeszcze jedno rozszerzenie – pięć wielokolorowych kart, z których można ułożyć szósty fajerwerk. Stanowią one odrębny, równoprawny kolor, ale ułożenie tego ciągu jest o tyle utrudnione, że w tym przypadku nie ma w talii powtarzających się nominałów. Wprawdzie zwiększa się również maksymalna liczba punktów do zdobycia, ale osiągnięcie zwycięstwa wymaga od graczy wspięcia się na prawdziwe wyżyny idealnej współpracy.
Chociaż „Hanabi” zostało wydane w „koktajlowym” pudełku to z pewnością trudno byłoby uznać, że jest to typowa gra imprezowa. Niezbędna jest w niej bowiem nie tylko właściwa komunikacja miedzy uczestnikami, ale konieczne jest też zapamiętywanie przez nich uzyskanych informacji oraz wyciąganie logicznych wniosków na podstawie szczątkowych wiadomości. Szare komórki mają więc sporo pracy! Rozgrywka nie trwa długo, dlatego zazwyczaj nikt nie ma oporów przed próbą poprawienia wyniku w kolejnej. Ważne jest też, że gra równie dobrze się sprawdza zarówno w przypadku partii z udziałem doświadczonych graczy, jak i toczonych w rodzinnym gronie, gdyż potrafi ona naprawdę wciągnąć już ośmiolatka. W zasadzie jedynym mankamentem tego tytułu jest nietypowy kwadratowy format kart, który utrudnia (szczególnie młodszym graczom) ich trzymanie w ręku w taki sposób, aby były widoczne dla pozostałych uczestników rozgrywki. Z tego właśnie powodu „Hanabi” nie otrzymało ode mnie maksymalnej noty, chociaż niewątpliwie jest to znakomita gra.
koniec
3 sierpnia 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż twórcy

Krótko o grach: Tylko dla dwojga
— Miłosz Cybowski

Bądź jak Indiana Jones
— Agata Hanak

Mała Esensja: Zmień kanał (w inny kanał)
— Wojciech Gołąbowski

Do ostatniej kropli krwi
— Marcin Mroziuk

Pojedynek gigantów
— Agata Hanak

Przygody żarłocznej pandy
— Jacek Jaciubek

Na rozstaju dróg
— Agata Hanak

Miś panda w Japonii
— Agata Hanak

Podróż po Japonii
— Agata Hanak

Mała Esensja: Przepraszam, czy tu straszy?
— Marcin Mroziuk

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.