Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Diane Keaton
‹Wciąż od nowa›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWciąż od nowa
Tytuł oryginalnyThen Again
Data wydania7 listopada 2012
Autor
Wydawca Bukowy Las
ISBN978-83-624-7884-2
Format368s. oprawa twarda
Cena44,90
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Pomiędzy „teraz” a „wtedy”
[Diane Keaton „Wciąż od nowa” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Amerykańska aktorka, znana między innymi z filmów Woody’ego Allena, opowiada o swoim życiu i rodzinie. Nie jest to klasyczna autobiografia, ale raczej książka z przemyśleniami o życiu i swoisty hołd złożony rodzicom, przede wszystkim matce. Książka jest też interesującą kroniką zmian obyczajowych w USA, które dokonały się na korzyść kobiet.

Joanna Kapica-Curzytek

Pomiędzy „teraz” a „wtedy”
[Diane Keaton „Wciąż od nowa” - recenzja]

Amerykańska aktorka, znana między innymi z filmów Woody’ego Allena, opowiada o swoim życiu i rodzinie. Nie jest to klasyczna autobiografia, ale raczej książka z przemyśleniami o życiu i swoisty hołd złożony rodzicom, przede wszystkim matce. Książka jest też interesującą kroniką zmian obyczajowych w USA, które dokonały się na korzyść kobiet.

Diane Keaton
‹Wciąż od nowa›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWciąż od nowa
Tytuł oryginalnyThen Again
Data wydania7 listopada 2012
Autor
Wydawca Bukowy Las
ISBN978-83-624-7884-2
Format368s. oprawa twarda
Cena44,90
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Matka Diane Keaton, Dorothy, po swojej śmierci pozostawiła po sobie osiemdziesiąt pięć zeszytów swoich zapisków: dzienników, przemyśleń, listów do męża i swoich czworga dzieci. Pozostała – jak wiele kobiet tamtych czasów, których młodość przypadała na lata czterdzieste i pięćdziesiąte XX wieku – kobietą niespełnioną. Była gospodynią domową, choć przez całe życie marzyła o tym, by móc spełniać się artystycznie i intelektualnie. Swoje pasje i talenty rozwijała i pielęgnowała w ukryciu. Największym jej publicznym sukcesem było zdobycie tytułu najdoskonalszej gospodyni domowej. Jednak największą przyjemność Dorothy czerpała z pracy twórczej – robienia kolaży.
Ta książka jest zresztą do kolażu bardzo podobna. Diane Keaton przytacza fragmenty zapisków swojej matki, snując pomiędzy nimi także pełne dygresji opowieści o swoim własnym życiu. O dorastaniu w przeciętnej amerykańskiej rodzinie, wyborze zawodu aktorki, czemu rodzice specjalnie się nie sprzeciwiali. I o punkcie zwrotnym w jej karierze, jakim było poznanie Woody’ego Allena i role w jego filmach: w 1977 roku Diane otrzymała Oskara za rolę w jego obrazie „Annie Hall”. (Warto zwrócić uwagę, że prawdziwe nazwisko Diane Keaton to właśnie Hall).
Autobiografia nie jest jednak encyklopedycznym i chronologicznym opisem życia aktorki, ale koncentruje się bardziej na opisie emocji towarzyszących Diane na poszczególnych etapach kariery i życia prywatnego. Walorem tej książki jest to, że nie ma w niej skandalizujących i pikantnych szczegółów na temat związków z Allenem i jej późniejszą sympatią, Alem Pacino (poznanym na planie filmu „Ojciec chrzestny”). Diane i Woody Allen po rozstaniu nadal są w przyjaźni, ze strony Ala Pacino Diana doznała odrzucenia, bo nie potrafił odwzajemnić jej głębokiego uczucia. Jednak aktorka pisze o wszystkim (tak, jak i o innych jej sławnych znajomych) w sposób wyciszony i wyważony, bez plotek i złośliwości pod adresem środowiska aktorskiego, w którym się obraca.
Można odnieść wrażenie, że to jedna z tych książek, które mają nas przekonać, że sławni i bogaci mają dokładnie te same problemy, obawy, nadzieje i radości co inni ludzie. Diane dużo miejsca poświęca opisom bulimii, na którą cierpiała jako młoda osoba oraz emocjom, do tej pory towarzyszącym jej niskiemu poczuciu własnej wartości. To zaskakuje, bo przecież Keaton osiągnęła tak wiele w karierze filmowej jako aktorka i reżyserka. Diane mówi otwarcie, że nie ułożyła sobie życia osobistego – z jednym wyjątkiem, gdy wielkim, radosnym wydarzeniem w jej życiu było adoptowanie przez nią dwójki dzieci.
Na pierwszy plan wysuwa się jednak dialog Diane Keaton z zapiskami jej matki. Dzięki nim może odkryć o niej wiele nieznanych wcześniej faktów i potwierdzić ważne życiowe prawdy. Choć są one raczej z kręgu tych powszechnie znanych – mogą być dla czytelników źródłem siły i inspiracji do bardziej twórczego, świadomego życia. Dużo miejsca Diane Keaton poświęca chorobom i odchodzeniu obojga rodziców, najpierw ojca, później matki, cierpiącej na chorobę Alzheimera. Te fragmenty są, zwłaszcza pod koniec, może nieco zbyt ckliwe, ale być może dla aktorki było ważne to, aby przekazać innym, że niezależnie od sukcesów i sławy w życiu najbardziej liczy się miłość i bliscy ludzie.
Można po tę książkę sięgnąć z różnych powodów: gdy chcemy dowiedzieć się więcej o życiu znanej aktorki Diane Keaton albo gdy szukamy wsparcia w obliczu choroby i śmierci kogoś bliskiego. „Wciąż od nowa” jest też zapisem zmian w amerykańskiej kulturze i portretem dwóch pokoleń kobiet: Doroty Hall, matki Diane, dla której kariera zawodowa była poza zasięgiem i samej Diane, która mogła już dokonać wyboru zgodnie z własnymi zainteresowaniami. Książka jest udaną próbą zachowania w pamięci wspomnień z przeszłości. Jak pisze Diane Keaton: „teraz” już wkrótce stanie się „wtedy”. „Wtedy” nigdy nie stanie się „teraz”.
koniec
22 grudnia 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Miłosz Cybowski

29 IV 2024

Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

więcej »

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.