Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Irena Jarocka
‹Nie wrócą te lata›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNie wrócą te lata
Data wydania16 listopada 2017
Autor
RedakcjaMariola Pryzwan
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-8123-059-9
Format168×240mm; oprawa twarda
Cena44,—
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Ile jest takich gwiazd na świecie?
[Irena Jarocka „Nie wrócą te lata” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W tym roku mija pięć lat od śmierci piosenkarki Ireny Jarockiej. Jej „Autobiografia i listy do męża” stanowią prywatny portret popularnej do dziś artystki, o której – jak sobie uświadamiamy po lekturze książki – nie wiedzieliśmy zbyt wiele.

Joanna Kapica-Curzytek

Ile jest takich gwiazd na świecie?
[Irena Jarocka „Nie wrócą te lata” - recenzja]

W tym roku mija pięć lat od śmierci piosenkarki Ireny Jarockiej. Jej „Autobiografia i listy do męża” stanowią prywatny portret popularnej do dziś artystki, o której – jak sobie uświadamiamy po lekturze książki – nie wiedzieliśmy zbyt wiele.

Irena Jarocka
‹Nie wrócą te lata›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNie wrócą te lata
Data wydania16 listopada 2017
Autor
RedakcjaMariola Pryzwan
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-8123-059-9
Format168×240mm; oprawa twarda
Cena44,—
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Nie wiedzieliśmy przede wszystkim, że Irena Jarocka pozostawiła po sobie prywatne zapiski, w których utrwalała najważniejsze momenty swojego twórczego życia, ale też i drobne epizody, ulotne chwile, wrażenia. Autobiografia (notatki kończą się w roku 2007) stanowi pierwszą część książki. W drugiej zamieszczona została prywatna korespondencja Ireny Jarockiej do męża Michała Sobolewskiego oraz jego wspomnienie o żonie. Całość do druku przygotowała i opracowała Mariola Pryzwan, która ma już w swoim dorobku wiele pozycji biograficznych.
Piosenki Ireny Jarockiej do dziś cieszą się popularnością, a sama artystka była bardzo lubiana przez publiczność. Kariera piosenkarki toczyła się w sposób dosyć nietypowy jak na ówczesne polskie warunki. Dużą część czasu artystka spędziła za granicą, starała się jednak mieć stały kontakt ze środowiskiem muzycznym w Polsce, koncertować i wydawać nowe płyty. Nie tylko piosenka była w kręgu jej zainteresowań. Wielki sukces odniosła, grając główną rolę w filmie „Motylem jestem czyli romans 40-latka”. Aktorsko udzielała się także w kręgach polonijnych w USA. Z powodzeniem grała w sztuce Stanisława Mrożka.
Popularność jest specyficznym zjawiskiem. Ma się złudzenie, że wszystko wiadomo o osobie, często pojawiającej się publicznie, udzielającej wywiadów, fotografowanej. Niemal nikt nie zastanawia się: jak to jest znajdować się po drugiej stronie zaczarowanego zwierciadła sławy i powodzenia? Jeżeli jest się gwiazdą, to czy można jeszcze być zwyczajną osobą? „Autobiografia…” pozwoli nam zapoznać się nie tylko z przebiegiem kariery, ale i prywatnymi przemyśleniami artystki na temat kolejnych etapów jej życia. Sięga ona pamięcią do rodzinnych korzeni, początków w świecie piosenki, a następnie długiego okresu mnóstwa życiowych wyborów. Wspomina małżeństwo z Marianem Zacharewiczem (równocześnie jej menadżerem), okres pobytu we Francji (gdzie cztery lata przebywała na stypendium artystycznym i intensywnie uczyła się zawodu), rozstanie z pierwszym mężem i nowy rozdział z drugim partnerem i mężem Michałem Sobolewskim. Dużo miejsca poświęca także na pobyt w USA (kilkanaście lat towarzyszyła tam przebywającemu na stypendium naukowym mężowi), narodziny córki Moniki. Autobiografia to dla Ireny Jarockiej „fantastyczna przygoda – spotkanie ze wspomnieniami”, jak sama pisze.
Z tych zapisków wyłania się postać osoby poważnie traktującej swoją karierę, ale też mocno starającej się, by nie płacić za nią zbyt wielkiej ceny w życiu prywatnym. Irena Jarocka stale uczyła się czegoś nowego, otwierając się na nowe wydarzenia, dążąc do tego, by być kimś coraz lepszym. Interesowały ją zagadnienia związane z rozwojem duchowym. Widać, że lubiła życie i kochała swoich bliskich. Bardzo interesujące są jej spostrzeżenia i opis doświadczeń dotyczący życia na emigracji – od pierwszych chwil, gdy nie znała języka, poprzez stopniowe oswajanie się z obcością i znajdowanie własnego miejsca. Pisanie było dla niej rodzajem terapii, odskoczni, sposobem na porządkowanie wrażeń. „Nawet mocna pozycja finansowa nie jest w stanie zaspokoić tego, co w człowieku najsilniejsze – potrzeby przynależności i stałości” – zauważa Michał Sobolewski.
„Autobiografia…” to także bogata kronika kulturalna: Irena Jarocka śledziła wydarzenia, chodziła na koncerty, do kina, do teatru. Pozostawiła bogaty obraz wydarzeń kulturalnych, w których uczestniczyła we Francji i w USA. Pojawiają się nazwiska znanych osób z Polski i zagranicy. Piosenkarka pisze także o przemyśleniach dotyczących jej własnej kariery, repertuaru, przebojów. Zawsze starała się śpiewać rzeczy tzw. ambitniejsze, w których mogła odkryć nowe możliwości interpretacji. Trudno zresztą wymienić wszystkie wątki „Autobiografii…” – co wskazuje na jakże bogatą osobowość jej autorki.
W drugiej części książki głos zabiera Michał Sobolewski, wspominając swoją żonę: „była z reguły optymistką i romantyczką, ale stąpała też twardo po ziemi”. Być może ten fragment nie jest napisany najlepszą polszczyzną, ale liczy się tutaj pokazanie tego, co jest sednem miłości, partnerstwa i zaufania między dwojgiem ludzi. Irena Jarocka i Michał Sobolewski przeżyli wspólnie 35 lat. „Irena potrafiła utrzymać szczęście rodzinne do ostatnich chwil swego życia. Ile jest takich gwiazd na świecie?”, zastanawia się mąż artystki.
Dostajemy także opublikowaną prywatną korespondencję Ireny Jarockiej do Michała Sobolewskiego. Można oczywiście się spierać, czy dobrze się dzieje, że listy, pisane do bliskiej osoby, zostają upublicznione. Lecz skoro taka decyzja została podjęta, nie polemizujmy z nią. Korespondencja pokazuje postać Ireny Jarockiej jeszcze od od innej strony. To osoba bezgranicznie oddana swojej rodzinie, ale też żyjąca intensywnie, nazwijmy to, prozą życia. Z jednej strony – kostiumy, nagrania, reklama, z drugiej – pilnowanie robotników wykańczających dom, zdobywanie materiałów do remontu, zakup sprzętów i wiele innych rzeczy, jakże dalekich od wielkiego świata gwiazd.
W książce znajdziemy także bardzo wiele zdjęć, z różnych okresów życia Ireny Jarockiej. Nie mogę się nadziwić, jak bardzo podobna jest do niej (na niejednej fotografii) brytyjska księżna Kate. Ale to oczywiście na marginesie. Najważniejsze, że fani Ireny Jarockiej i miłośnicy jej piosenek będą mogli przywołać postać swojej ulubionej artystki. „Autobiografia i listy do męża” zainteresuje wszystkich, którzy pamiętają przeboje pani Ireny oraz tych, którzy nieraz zazdroszczą gwiazdom ich rzekomo bajkowego życia nie z tej ziemi. Życie Ireny Jarockiej było bardzo zwyczajne. „Motylem jestem” – to tylko słowa piosenki.
koniec
24 listopada 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Miłosz Cybowski

29 IV 2024

Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

więcej »

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
Joanna Kapica-Curzytek

28 IV 2024

Czym tak naprawdę jest tytułowa siła? Wścibstwem czy pełnym pasji poznawaniem świata? Trzech znakomitych autorów odpowiada na te i inne pytania w tomie esejów pt. „Ciekawość”.

więcej »

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.