Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Maciek Bielawski
‹Ostatni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatni
Data wydania19 lutego 2024
Autor
Wydawca Książkowe Klimaty
ISBN978-83-66505-54-4
Format488s. 120×190mm
Cena49,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Smuga cienia
[Maciek Bielawski „Ostatni” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Powieść „Ostatni” można odczytać jako portret pokolenia dorastającego w okresie transformacji ustrojowej oraz psychologiczną analizę męskości – czy w kryzysie?

Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
[Maciek Bielawski „Ostatni” - recenzja]

Powieść „Ostatni” można odczytać jako portret pokolenia dorastającego w okresie transformacji ustrojowej oraz psychologiczną analizę męskości – czy w kryzysie?

Maciek Bielawski
‹Ostatni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatni
Data wydania19 lutego 2024
Autor
Wydawca Książkowe Klimaty
ISBN978-83-66505-54-4
Format488s. 120×190mm
Cena49,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Autor urodził się w 1975 roku i ma już na swoim koncie wydaną powieść „Twarde parapety” (Wyd. Osobno, 2016), a także zbiór krótkich form „Doktor Bianko i inne opowiadania” (Książkowe Klimaty, 2019). Tytuł ten doczekał się przekładu na język angielski. Maciek Bielawski jest też fotografem, co u pisarza może się przekładać na wyostrzony zmysł obserwacji i umiejętność cierpliwego skupienia się na tym, co na ogół umyka niezauważone.
Bohaterami „Ostatniego” jest ósemka klasowych kolegów. Utrzymują ze sobą luźny kontakt, ale pewna umowa, którą wszyscy wspólnie zawierają w dwadzieścia lat po maturze, sprawia, że odtąd stają się ze sobą ściślej związani. Co ich łączy? Koleżeński układ, faustowski zakład wobec nieprzewidywalnego losu czy cynicznie zawarta handlowa transakcja, na której zyska tylko jeden z nich?
Losy każdej z postaci opowiadane są na przemian. Jak to z klasowymi kolegami: komuś się powiodło, innemu mniej. Jeden na wozie, inny – pod kreską. Wszyscy borykają się z typowymi życiowymi problemami w różnych proporcjach i konfiguracjach. Poznajemy bliskie osoby głównych bohaterów, historie rozstań, są ich dzieci i nadzieja na nie, kryzysy i burze, czasem większe, czasem w skali mikro, ale zawsze są to wydarzenia w jakimś stopniu wpływające na życie każdego z nich.
Akcja powieści toczy się od października 2018 do grudnia 2022, został tutaj ujęty także trudny i nie zawsze jeszcze szeroko w literaturze opisywany okres pandemii. Ale jednocześnie są tu także dosyć wyraziste retrospekcje, nawiązujące do dawnych lat. Szkolne lata bohaterów „Ostatniego” przypadały na przełom lat 80. i 90. XX wieku, które w naszym kraju były czasem gruntownych i radykalnych przemian. Ich obraz znajdziemy w tej książce. Warto zaznaczyć, że nie są to powierzchowne literackie klisze - autor znalazł sposób, by na pierwszym planie znalazły się przede wszystkim historie ludzi.
Trzeba uważnie i niespiesznie wczytywać się w tę powieść. Bohaterów jest ośmiu, co sprawia, że nie zawsze zdołamy zapamiętać szczegóły dotyczące każdego z nich. Lektura nie jest więc najłatwiejsza. Ale też w „Ostatniego” wczytać się warto – chociażby z tej racji, że proza Bielawskiego jest na odpowiednio wysokim poziomie, głęboka psychologicznie, z nieźle brzmiącymi dialogami. Z drugiej strony można też doszukać się pewnych jej słabości: trochę mało tu kolorystycznego urozmaicenia i emocjonalnej rozpiętości, wszystko wydaje się pisane "na jednej nucie", co daje efekt znużenia. Wszystkie główne postacie wydają się „bez właściwości” i na swój sposób do siebie podobne.
Bodaj wiodącym przesłaniem tej powieści wydaje się jedno: „facet w średnim wieku, w obliczu życiowych doświadczeń i przeciwieństw losu”. Możemy obserwować, jak radzą sobie z nimi główni bohaterowie. Czy znajdą wspólny język z bliskimi im osobami, ze światem, który ich otacza? Jakich wyborów dokonują, jakie wartości uznają za najważniejsze? „Ostatni” do pewnego stopnia jest opisem przypadków reprezentujących mężczyzn po czterdziestce, a więc w okresie, gdy zwykle po raz pierwszy dokonuje się życiowego bilansu, inaczej niż dotąd zaczyna patrzeć w przyszłość. U osób wchodzących w ten wiek często pojawiają się nowe priorytety, a sukces czy poczucie życiowego spełnienia zmieniają smak. Jest to również czas wchodzenia w „smugę cienia”, pokoleniowe doświadczenie, które bez wątpienia każdy przeżywa inaczej. Te niepokoje zostały w "Ostatnim" dosyć dobrze ujęte.
Lata transformacji ustrojowej w naszym kraju zapoczątkowały także trwające do dzisiaj zmiany społeczne związane z relacjami kobiet i mężczyzn, zmieniającym się statusem i zrywaniem z wieloma oczekiwaniami i stereotypami dotyczącymi płci. Czy na tym tle „Ostatniego” można odczytać jako sygnał o kryzysie męskości? Pozwolę sobie to pytanie zostawić otwarte, aby nie pozbawiać innych możliwości własnej refleksji i interpretacji tego utworu. Warto więc po książkę Maćka Bielawskiego sięgnąć chociażby po to, aby ewentualnie pokusić się o bilans własnego życia oraz przyjrzeć się swoim relacjom z bliskimi i otaczającym światem.
koniec
19 marca 2024

Komentarze

19 III 2024   19:02:54

Niewątpliwie we współczesnym świecie mamy do czynienia z kryzysem, ale nie męskości, tylko kobiecości. I dotyczy to przede wszystkim ogólnie pojętego świata zachodniego. Kobiety wyglądające jak mężczyźni, ubierające się jak mężczyźni, zachowujące się jak mężczyźni to zmora naszych czasów, z którą wielu mężczyzn rzeczywiście nie wie jak sobie poradzić, ale nie oznacza to jeszcze że to ta płeć jest w kryzysie.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Oblicza strachu
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.