Celne spostrzeżenia, dzięki za tekst.

Zastanawiam się tylko, do jakiego stopnia to, co podajesz, jest reprezentatywne dla sieci, a do jakiego - dla gracza powszedniego. Sam mam wrażenie, że sieć nie jest reprezentatywna dla polskiego świata RPG. Jesteś pewny, że podane przez Ciebie oceny popularności można uznać za powszechniki?

Jeżeli dobrze pamiętam, z Roboticą było tak, że autor
a) dosyć nieopatrznie rzucił kilka zdań atakujących inne systemy, i mogę się mylić, ale chyba na jednej prezentacji na konwencie podał teksty w stylu "gra dla ludzi dojrzałych, bez kart i żetonów" w obecności jednego z twórców Wolsunga (nie jestem pewny, może to się rozeszło poprzez przekazy, a nie bezpośrednią obecność), mocno sugerując - także w internecie - że jego gra jest Bardziej (takiej retoryki nie stosują inni polscy wydawcy)
b) trafił na przeciwstawną mu modę, gdyż w Polsce zwykło się ostatnio mówić, że gra musi być charakterystycza, coś się w niej musi wyróżniać, gra musi być O Czymś i bohaterowie powinni mieć określone role w świecie gry, natomiast autor takich postaw nie podziela, raczej nastawia się na to, że wystarczy do dobrego rpga dobra mechanika i dobry świat. Po prostu brak wspólnych oczekiwań.

Stwierdzenie, że na wsparcie autora nie mam co liczyć w przypadku Klanarchii (w przeciwieństwie do wydawcy) jest raczej nadużyciem.

Natomiast jest faktem, to co piszesz o zależności wydawca-fan i klient. Znam sporą część takich wydawców i między innymi sympatią do nich kieruję się przy zakupie. Poza tym bezpośredni kontakt z twórcą pozwala rozwiać sporo wątpliwości i przekonać się do produktu.

Z autorem gry o robotach było tak, że pojawił się w internetach i zaczął od flejmów - głównie na Bagnie i polterze. Słowne przepychanki w komciach, szalona łatwość do wpadania w pyskówki nie zjednały mu zbyt wielu fanów. Po trzech miesiącach mołojeckiego awanturowania się po internecie autor postanowił odwiedzić lubelski Falkon, gdzie mocno starł się z słuchaczami na prelekcji. Do tego wygłosił parę uciesznych haseł w rodzaju:
- nie czytam książek, bo nie potrzebuję inspiracji,
- moje scenariusze są lepsze od takich, które mogą być zainspirowanie literaturą i filmem,
- dojrzałe gry nie potrzebują takich głupot jak karty czy żetony,
- nie gram we współcześnie wydawane gry, po co mi one, skoro jest warhammer,

Co więcej, autor szumnie zapowiadał się na rzeszowski R-kon i to podwójnie - z prelekcją oraz z premierą. Nie pojawił się tam ani on, ani jego podręcznik. Tak nie traktuje się klientów, tak zarzyna się produkt.

Szczerze mówiąc, nie chcę wierzyć, że uwaga o kartach i żetonach zdenerwowała fanów Wolsunga i od tej pory nie lubią oni autora gry o robotach (a przez to jego gry). Bardziej prawdopodobne jest to, że traktowaniem innych ludzi, skłonnością do ostrych flejmów oraz bardzo specyficznym podejściem do projektowania gier zapewnił sobie grono zdecydowanych anty-klientów.


l.

W kwestii popularności SW - to oczywiście Ramel robi wiele, aby ją rozwijać - jeździ na konwenty, rozmawia z ludźmi, robi prelekcje itp. Z tym, że robią to również inni autorzy i wydawcy - właśnie ekipa z Kuźni, Twórcy Wolsunga (który był reklamowany na konwentach na długo przed określeniem ostatecznej daty wydania ;) ). IHMO popularność SW polega na dobrym wydaniu, nagradzanej (nie napisze że dobrej bo każdy ma inny gust) gry, za stosunkowo nieduże pieniądze. I ten ostatni czynnik jest moim zdaniem czymś nowym na polskim rynku, gdzie królują podręczniki do rpg za 100+ zł. Marketing owszem jest i być może postać Ramela daje dodatkowy efekt w związku z tym, iż jest sympatycznym gościem, życzliwym dla klienta, a przede wszystkim fanem, który chce coś zrobić dla fanów. Tym niemniej mam wrażenie, że podobnie jest chociaż z Wolsungiem, który również jest wydany przez fanów dla fanów. To właśnie odróżnia te systemy od choćby D&D4 ISY. Podejście do klientów - ludzie widzą osobiste zaangażowanie twórców/wydawców i to do nich przemawia.
Na pytanie czy pomagają, w wydawaniu rpg, odpowiednie znajomości? Tak samo jak w każdej innej działalności - dobra prasa, a szczególnie w zamkniętym środowisku - jak fani rpg - jest nie do przecenienia.

Aure, nie robiłem badań statystycznych ani nie pytałem wydawców, ile podręczników udało im się sprzedać, jeśli o to chodzi. Po prostu uznałem, że każdy system generuje pewien ruch fanowski, co zwykle przenosi się na ilość materiałów dostępnych właśnie w sieci. Prawda jest taka, że nie ma obecnie innej możliwości sprawdzenia popularności naszego hobby niż przy użyciu sieci.

Zuhar, masz słuszność, mea culpa.

Gulthank, a co z innymi tanimi podręcznikami? Z drogich systemów ostatnio mieliśmy tylko Klanarchię i Exalted, podczas gdy Indie wydawane przez Portal, Neuroshima, Wolsung, nowy Świat Mroku, a nawet nowa edycja DnD są stosunkowo tanie (kiedy porównać je np. do Martwych Ziem wydanych przez Maga za 100zł za podręcznik). Co do podejścia do klientów, nie mogę się nie zgodzić.

Aure, lucek, wielkie dzięki za przybliżenie kwestii Robotiki.

Tanie podręczniki... w sprawie NS wylano już wiele słów w necie powiem więc tylko, że IHMO NS to podręcznik może i tani, ale nieco kulawy i niekompletny, wydany na dodatek tak sobie (papier itp.). W kwestii Wolsunga napiszę tylko, że jak nadmieniłem w moim pierwszym komentarzu widzę podobne podejście do wydawania jak w GRAMELu, chociaż Kuźnia poszła jeszcze dalej i stawiając na gorszy papier i czarno-biały druk wydała podręcznik prawie dwa razu tańszy w przeliczeniu na stronę.
Co do gier Indie Portalu to po pierwsze primo IHMO (podkreślam) Indie nie są grami quasiRPG i startują, jako takie w nieco innej kategorii. Po drugie primo rozmawiamy tu raptem o 3 tytułach (z czego Cold City świeżonka, a De Profundis - odgrzewany kotlet) - także jak mawia pewien pan - jeśli chodzi o różnorodność i uniwersalność możliwych do zagrania klimatów - dupy nie urywa. Wreszcie po trzecie primo ultimo SW jest nadal tańsze w przeliczeniu na stronę od najtańszego produktu Indie Portala i to znacząco - nie wspomnę w tym miejscu o jakości wydania, która w mojej skromnej opinii deklasuje konkurencję w wydaniu Portalowym.
W moim komentarzu pisząc o podręcznikach 100+ chodziło mi o wydawnictwa wypuszczające produkty drogie, bez specjalnego wsparcia, a następnie zaskoczone zmianą w podejściu klientów. Rynek się zmienił i jest trudniejszy, wymaga więcej niż tylko samego wydania. To jest truizm, którego mam wrażenie, że niektórzy nadal nie zrozumieli. No może poza CC, który wygląda, że znalazł rozwiązanie - odchodzą od wydawani rpg.

Polski rynek RPG jednak wciaz (od wielu lat) ma pewna, zadziwiajaca dla mnie ceche: wydawca wyzwie potencjalnych klientow od idiotow, a oni i tak dadza mu pieniadze. Niesamowite, nie uwazasz?