Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Alan Moore, Kevin O`Neill
‹Liga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLiga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie
Scenariusz
Data wydania4 grudnia 2019
RysunkiKevin O`Neill
PrzekładPaulina Braiter
Wydawca Egmont
CyklLiga Niezwykłych Dżentelmenów
ISBN9788328197121
Format256s. 170x260mm
Cena89,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Extraordinary Moore: Do trzech razy sztuka
[Alan Moore, Kevin O`Neill „Liga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzeci tom „Ligi niezwykłych dżentelmenów” zatytułowany „Czarne akta” przeniósł nas z końca dziewiętnastego wieku w przyszłość odległą o dokładnie sześćdziesiąt lat. Alan Moore poszerzył w nim bardzo mocno wykreowane przez siebie uniwersum, konsekwentnie trzymając się narzuconych sobie zasad. Czwarty tom „Ligi…”, „Stulecie”, to dalsza ekspansja tegoż świata i kolejne zabawy popkulturową spuścizną.

Marcin Knyszyński

Extraordinary Moore: Do trzech razy sztuka
[Alan Moore, Kevin O`Neill „Liga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie” - recenzja]

Trzeci tom „Ligi niezwykłych dżentelmenów” zatytułowany „Czarne akta” przeniósł nas z końca dziewiętnastego wieku w przyszłość odległą o dokładnie sześćdziesiąt lat. Alan Moore poszerzył w nim bardzo mocno wykreowane przez siebie uniwersum, konsekwentnie trzymając się narzuconych sobie zasad. Czwarty tom „Ligi…”, „Stulecie”, to dalsza ekspansja tegoż świata i kolejne zabawy popkulturową spuścizną.

Alan Moore, Kevin O`Neill
‹Liga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLiga Niezwykłych Dżentelmenów - XX stulecie
Scenariusz
Data wydania4 grudnia 2019
RysunkiKevin O`Neill
PrzekładPaulina Braiter
Wydawca Egmont
CyklLiga Niezwykłych Dżentelmenów
ISBN9788328197121
Format256s. 170x260mm
Cena89,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zaczynamy w roku 1910 – od ataku „Marsjan” minęło dwanaście lat. Liga niezwykłych dżentelmenów nadal pracuje dla brytyjskiego wywiadu i liczy sobie pięciu członków. Dwójkę znamy dobrze z poprzednich tomów – Mina Murray i „odmłodzony” Allan Quatermain trzymają w ryzach trójkę mniej doświadczonych i bardziej lekkomyślnych kolegów. Wszyscy pochodzą oczywiście z angielskiej literatury przełomu wieków – okultystyczny detektyw Thomas Carnacki, włamywacz dżentelmen Anthony Raffles i liczący już sobie kilka tysięcy lat, zmiennopłciowy Orlando z kart powieści Virginii Woolf. Straszliwy kult, dowodzony przez enigmatycznego Olivera Haddo, chce sprowadzić na Ziemię Antychrysta – „Księżycowe dziecko”, za którym ma nadejść apokalipsa. Tymczasem na „Tajemniczej wyspie” umiera Kapitan Nemo i rozpaczliwie potrzebuje kogoś na swoje miejsce – kogoś, kto dalej będzie dowodził Nautilusem. Jest jego córka, ale czy zechce kontynuować dzieło ojca?
Wydarzenia roku 1910, tragiczne w swych skutkach i sugerujące, że nie wszystko jest tym, czym się z początku wydawało, zapowiadały jednoznacznie, że kultyści Olivera Haddo dadzą jeszcze znać o sobie. Sześć dekad później, w roku wielkiego koncertu „The Purple Orchestra” w Hyde Parku (tak właśnie – nie żadnych Rolling Stonesów!), w atmosferze wielkiego wyczekiwania na ostateczne przyjście Ery Wodnika, w oparach psychodelików i wolnej miłości, Liga niezwykłych dżentelmenów wraca do akcji. Minęło jedenaście lat od zuchwałej kradzieży „Czarnych akt” – Mina Murray i jej towarzysze nie działają już pod egidą MI6, lecz zostają wynajęci przez… maga Prospero, którego pamiętamy z Płomienistego Świata w „Czarnych aktach”. Oliver Haddo nadal planuje apokalipsę – kto go powstrzyma?
Czterdzieści lat później, w roku 2009, Liga już nie istnieje. Orlando, który spędził ostanie lata pod postacią młodego mężczyzny na frontach Bliskiego Wschodu, wraca do Londynu i spotyka Prospero. Ten mówi mu, że zawalili po całości – Antychryst przybył na Ziemię i lada chwila sprowadzi zagładę. Orlando rusza na poszukiwania zaginionych członków Ligi, aby razem z nimi udać się na „peron numer dziewięć i trzy czwarte”. Tam bowiem wiedzie trop Antychrysta, który prawdopodobnie ma znamię w kształcie błyskawicy, duże okulary i spędził ostatnie lata na jakimś podejrzanym magicznym uniwersytecie.
„Stulecie” proponuję czytać dwa razy. Pierwszy raz „dla akcji”, czyli po prostu, aby wziąć udział w przygodzie i zobaczyć „jak to się wszystko skończy”. Drugie czytanie będzie już o wiele większym wyzwaniem. Pierwsze dwa tomy „Ligi niezwykłych dżentelmenów” zaprezentowały kilka postaci wiktoriańskiej literatury i strawestowały w kilkunastu miejscach co nieco – ale z umiarem. „Czarne akta” nawiązywały do kultury popularnej już bardzo mocno – ale wszystko zawarły w samych „aktach”, czyli najróżniejszych materiałach czytanych przez głównych bohaterów. „Stulecie” robi podobnie, tylko „bardziej” – powtarza to, co było w poprzednim tomie, dorzuca gigantyczną (naprawdę oszałamiającą) ilość nawiązań i wszystko umieszcza (uwaga!) w samej fabule trzech spójnych, ściśle z sobą połączonych opowieści. Na każdej stronie coś znajdziemy, na co drugim obrazku mamy „easter egga” i inteligentne niespodzianki „wplecione” w tło – w sieci natknąłem się na kilka stron, które szczegółowo analizują „Stulecie” kadr po kadrze i dokładnie dokumentują każdy przypadek przerobienia przez Moore’a na własną modłę jakiegoś elementu popkultury.
Czego mu tu nie znajdziemy – pulpowe opowieści (H. Ridera Haggarda, W. H. Hodgsona, Wirginii Woolf); legendy arturiańskie, pisma i opowiastki Aleistera Crowleya, opowiedzianą po raz kolejny (po „Prosto z piekła”) historię Kuby Rozpruwacza; „Operę za trzy grosze”; powieści kumpli Moore’a z lat sześćdziesiątych; brytyjskie filmy i seriale kryminalne; „Dziecko Rosemary”, „Rewolwer i melonik”, „Mary Poppins” i oczywiście „Harry’ego Pottera”; pisma Antona Szandora LaVeya; muzykę Stonesów i dziesiątki (dosłownie) przeróbek i nowych wersji najróżniejszych „elementów świata” lat 1910, 1969 i 2009.
Czytanie takiego komiksu i próba wychwycenia jak największej ilości nawiązań do kultury popularnej jest tak właściwie ciężką, fizyczną pracą. Trzyaktowa opowieść Moore’a nie jest tak płynna narracyjnie jak dwa pierwsze tomy, mamy tu trochę dziwnych rozwiązań fabularnych i urwanych wątków – wszystko przez to, że to liczba założonych odniesień podyktowała taką a nie inną strukturę „Stulecia”. Ale, mimo wszystko, sprawdza się to całkiem dobrze, choć mamy wrażenie, że (znowu!) członkowie Ligi są w „Stuleciu” tylko statystami, a nie aktywnymi uczestnikami wydarzeń. Oni zupełnie nie radzą sobie ze swoim zadaniem – to, że kult Haddo nie cały czas nie wywołał apokalipsy zawdzięczają bardziej nieoczekiwanym splotom okoliczności, niż własnemu działaniu. Tak po prawdzie, gdyby Liga nie istniała, wydarzenia na świecie nie potoczyłyby się w jakimś diametralnie odmiennym kierunku. Mina, Allan i cała ich kompania są pionkami, którymi steruje Historia i nie mają oni żadnego praktycznego wpływu na swoją „władczynię”. Nie jest to minusem – są to świadomie podjęte założenia „Stulecia”. Akceptujemy lub nie. I tyle.
Rysuje oczywiście niezastąpiony Kevin O’Neill, który świetnie radzi sobie z każdym karkołomnym wyzwaniem, jakie przygotował dla niego Alan Moore. Lekko karykaturalny styl O’Neilla znamy – „Ligi niezwykłych dżentelmenów” nie powinien rysować nikt inny. To musi być właśnie pastisz, umowna i jawnie parodystyczna kreska. A w następnym odcinku zostawimy „Ligę…” i zobaczymy co działo się u Kapitana Nemo i jego córki.
koniec
27 października 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Bezlitosna fantazja
— Marcin Knyszyński

A jednak potknięcie
— Marcin Knyszyński

Pastisz pełen ambicji
— Marcin Knyszyński

Wojna światów w obrazkach
— Marcin Knyszyński

Wiktoriańska Liga Sprawiedliwości
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Beznadziejna piątka
— Marcin Knyszyński

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Miecze i sandały
— Marcin Knyszyński

Z rodzynkami, czy bez?
— Marcin Knyszyński

Hola, hola, panie Straczynski!
— Marcin Knyszyński

Żadna dziura nie jest dość głęboka
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Straczynski Odnowiciel
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.