Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Weekendowa Bezsensja: Streszczenia lektur (1)

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Timothy Zahn ‹Dziedzic Imperium›, ‹Ciemna strona Mocy›, ‹Ostatni rozkaz›
Powieść T. Zahna należy do gatunku trylogii, tj. składa się z trzech części, z których każda nazywa się inaczej. Akcja toczy się w świecie „Gwiezdnych wojen” niedługo po zakończeniu filmu pod tym samym tytułem. Nie ma w niej głównego bohatera, gdyż wszystkie postaci są tak samo ważne. Dlatego też akcja jest bardzo skomplikowana, bo autor opisuje, co bohaterowie robili w tym samym czasie, a czytelnik musi przeskakiwać z jednego końca wszechświata na drugi.
Postaci pozytywne to: Luke, Han, Leia, Lando, Chewie, Winter i inni. Postacią negatywną jest admirał Thrawn, który w filmie nie pojawił się, gdyż przebywał wtedy w innym miejscu galaktyki. Pojawiają się też postaci pośrednie, na przykład Mara Jade, która z początku chce zabić Luke’a, bo tak jej każą głosy w głowie, lecz potem przyłącza się do bohaterów. Luke ma kłopoty, ponieważ nieznany mężczyzna zaprasza go na spotkanie we śnie i potem nie chce już stamtąd wyjechać, dopóki Mara nie przywiezie mu isalamira. Isalamiry są to włochate jaszczurki, wydzielające z siebie bąble anty-Mocy, co odgrywa istotną rolę w akcji. Inni bohaterowie też przeżywają ryzykowne przygody, na przykład Leia rodzi dzieci nie tylko swoje, ale i Hana.
Timothy Zahn opisuje skomplikowane intrygi z udziałem polityków, łowców nagród oraz innych podejrzanych osobników. Nieraz od początku nie wiadomo, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem, co sprawia, że lektura jest bardzo emocjonująca. Autor stosuje także często chwyt literacki polegający na zawieszeniu akcji: ktoś bohaterowi przykłada lufę, i dopiero po kilku rozdziałach dowiadujemy się, dlaczego. Występuje też rasa Noghrich oraz wiele bitew w kosmosie i na powierzchni, które czyta się z zaparciem, szczególnie, kiedy Luke musi walczyć z samym sobą. Przesłaniem tej powieści jest fakt, że klonowanie może być przyczyną wielu problemów, lecz na przyjaciół zawsze można liczyć.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Jarosław Grzędowicz ‹Popiół i kurz›
Książka J. Grzędowicza jest napisana w pierwszej osobie, co sprawia wrażenie, jakby główny bohater własnoręcznie wszystko nam opowiadał. Interesuje się on praktykami szamańskimi i pracuje na uczelni, co spowodowało, że własna rodzina go wyklęła z wyjątkiem siostrzeńca, siedzącego na dworcu PKP w pożałowania godnym stanie. Bohater pomaga mu, gdyż umie się przenosić do Świata Pomiędzy, który przypomina nasz z tą różnicą, że miasta są całkiem wymarłe i tylko czasem jakaś dusza błąka się po ulicy, którą trzeba wyprawić do nieba. Za ten fakt pobiera on opłatę, nieraz symboliczną, ale wystarcza na życie.
Główny bohater nie ma żony, tylko ukochany motocykl. Później jednak poznaje pewną rudowłosą wiedźmę, a także ma nieżyjącego przyjaciela w klasztorze, co powoduje wplątanie go w bardzo niebezpieczną aferę. Ważnym motywem są ciernie i piekielne psy, które symbolizują cierpienie. Bohater zostaje pozbawiony własnego organizmu i uwięziony w Świecie Pomiędzy razem z rannymi partyzantami, i duchem żony, która czeka na męża z talerzem zupy. Na szczęście dzięki inteligencji i odwadze udaje mi się rozwiązać wszystkie problemy. Jego postać jest przykładem na to, że nawet pobierając opłatę za swoje usługi można być dobrym człowiekiem.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Ewa Białołęcka ‹Piołun i miód›
Głównymi bohaterami „Piołunu i miodu” Ewy Białołęckiej są postaci występujące w innych książkach tej samej autorki. Są to młodzi magowie, tacy, jak: Kamyk, Myszka, Promień, Winograd, Stalowy, Gryf, którzy uciekli ze szkoły dla czarodziejów. Szkoła ta jest umieszczona w świecie, gdzie rozgrywa się akcja książki. Jest to świat wymyślony własnoręcznie przez autorkę. Istnieją tam smoki, lamie, centaury oraz działa magia, która powoduje czytanie w myślach, stwarzanie przedmiotów, przenoszenie się z miejsca na miejsce, podpalanie ognia i inne dziwne zjawiska.
Bohaterowie pochodzą z kraju na południu, a wcześniej jeszcze byli na smoczych wyspach. Dlatego jeden z nich jest smokiem, ale używa ludzkiej postaci, bo można mieć ręce i inne przydatne narządy. Kraj nazywa się Lengorchia. W poprzedniej części była opisana ich podróż na północ i jak w czasie śmierci na Nocy Strzyży dostali misję od bogini, żeby podążali za zielonym kłosem. Zgodnie z tą misją trafiają do północnego kraju, gdzie magia uważana jest za coś nienormalnego. Zamieszkują w sypialni paziów na zamku, lecz teraz paziów w niej nie ma z powodu wojny. Z tej samej przyczyny bohaterowie bardzo marzną, bo ogrzewanie jest ograniczone do minimum. Wcześniej przebywali w specjalnej wiosce na drzewach, gdzie spotkali różne dziewczyny: jedna udawała chłopaka i strzelała z łuku, a druga była niewidoma.
Po zamieszkaniu na zamku jeden z bohaterów imieniem Myszka wraz z synem króla znalazł się na pewien czas w tej wiosce, ponieważ ze strachu się teleportował, kiedy królewicz chciał mu zaimponować w starej ubikacji. Ten fakt spowodował, że król zainteresował się potencjałem młodych magów, których wcześniej uważał za zwykłych smarkaczy i nawet jednego za karę wrzucił do dziury w ziemi. Po tym fakcie zaczął ich prosić o pomoc w różnych sprawach, na przykład jak skonstruowana jest broń napastników z północy. Natomiast królowa miała swoje sprawy z młodymi magami, ale dowiedziała się, że nie należy ich częstować płonącą świnią, bo wyglądała jakby wypełzła z piekielnej czeluści. Na uczcie rozdawała podpisane talerze osobom szczególnie zasłużonym dla społeczeństwa, co ukazywało jej zdolności polityczne.
Książka ta opowiada o różnych problemach nastolatków: bohaterowie często się kłócą, a nieraz i nos komuś rozbiją, lecz potem idą wspólnie do łaźni na zabawę. Niebezpiecznie jest chodzić samemu, ponieważ kobiety użyły na Gryfie specjalnych przyrządów. Dużą zaletą pisarstwa E. Białołęckiej jest humor. Bardzo wesoła była scena, kiedy lekarz chciał otruć bohaterów, a Stalowy wysunął język i powiedział wszystkie składniki. Autorka ta umieszcza także w książkach szczegółowe opisy, na przykład kiedy Promień ze złości nagrzewa zbroję, czujemy smród palonego tłuszczu i rzemieni.
Tytuł książki „Piołun i miód” oznacza, że życie nie składa się z samych przyjemności. Dlatego jest to doskonała lektura dla młodych ludzi w każdym wieku.
koniec
« 1 2
4 lipca 2009

Komentarze

07 III 2010   20:44:24

na wszystkich znanych bogów, co za stek bzdur! większych idiotyzmów nigdy na oczy nie widziałam. Jeśli to miał być żart, to mało śmieszny/

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Okładka <i>Amazing Stories Quarterly</i> z wiosny 1929 r. to portret jednego z Małogłowych.<br/>© wikipedia

Stare wspaniałe światy: Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
Andreas „Zoltar” Boegner

11 IV 2024

Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (24)
Andreas „Zoltar” Boegner

7 IV 2024

Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (23)
Andreas „Zoltar” Boegner

14 III 2024

Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

10 naj…: 11 twarzy jesieni
— Esensja

Do księgarni marsz: Wrzesień 2018
— Esensja

Meandry
— Beatrycze Nowicka

Esensja czyta: Styczeń 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Wrzesień 2016
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Piątka na piątek: Ten młody zdusi Centaury
— Esensja

Esensja czyta: Sierpień 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Marcin Osuch, Joanna Słupek

Esensja czyta: Sierpień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Kanon ze smoczej jaskini: Moja własna lista. Część I
— Beatrycze Nowicka

Co leży Pomiędzy?
— Magdalena Kubasiewicz

Tegoż twórcy

Krótko o książkach: Lektura w splotach
— Jarosław Loretz

Meandry
— Beatrycze Nowicka

Rozterki magicznej dzieciarni
— Beatrycze Nowicka

Lengorchia na lato
— Beatrycze Nowicka

Esensja czyta: Sierpień 2017
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Joanna Słupek, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Kopiuj-wklej, nielegalna kaszanka i antypolskie spiski
— Beatrycze Nowicka

Esensja czyta: Styczeń 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Grudzień 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka

Esensja czyta: Listopad 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Wrzesień 2016
— Dominika Cirocka, Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Po komiks marsz: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Po komiks marsz: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Krótko o filmach: Walka Thora z podwodnym Sauronem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.