Odniosłem podobne wrażenie podczas lektury. Z ciekawego pomysłu i bardzo bogatego tła powstało ledwie pociągowe czytadło. Ale taka to już moda dzisiejszej beletrystki, rozrywkowość i fajność zepchnęła na dalszy plan - praktycznie pomijalny przez piszącego - wszelkie inne atrybuty dobrej powieści. Jeszcze jeden zawód

podobno Brus jest zainteresowany główną rolą w ekranizacji

Nie sili się na rozważania historyczne, bo nie miało być rozważań historycznych. To, że recenzent sobie ubzdurał taką książkę na podstawie nie wiadomo czego, nie powinno uderzać w pana Ćwieka. On zapowiadał magiczny western z wudu w czasach wojny secesyjnej. Nie jego wina, że się recenzentowi wojna secesyjna inaczej kojarzy. A cytat wyrwany z kontekstu jako przykład na poparcie tezy o prostackim humorze pana Ćwieka? (że niby ta książka jest przeplatana podobnymi opowieściami i podobnym humorem, jak w tekście jest JEDNA taka historia?) Żałosne. Najbardziej żałosna recenzja jaką tu czytałem. I KAŻDĄ książkę można umieścić w magicznej krainie jak się zamiast ludzi podstawi krasnoludy i elfy. Proszę spróbować z "przeminęło z wiatrem". Albo z "Romeo i Julią". A najlepiej, panie Mieszko, proszę już więcej nie pisać recenzji. Nigdy!

Szkoda mi rozpisywać się po takim komentarzu, więc trzy jedynie słowa: pól do ewentualnych rozważań wymieniłem kilka, co jasno sugeruje myślącemu czytelnikowi, że wyżej cenię książki, w których jakaś refleksja, historyczna czy nie, w o g ó l e występuje. Czego życzę każdemu, kto interesuje się literaturą, nawet Panu; czego za grzech recenzencki nie uważam, a wręcz przeciwnie. Obawiam się, że według Pana koncepcji każda przyzwoita warsztatowo, trzymająca się kupy powieść winna zbierać pochwały, bo przecież gdyby autor chciał napisać coś innego, toby napisał. Wyrywanie z kontekstu zaprezentował właśnie Pan, ja bowiem, owszem, podałem -- oczywiście jeden z dobitniejszych -- przykład, ilustrujący humor autora, potem wszak wypowiedziałem się o nim dość pochlebnie ("zastosowane są wdzięcznie i faktycznie pozwalają kilka razy zdrowo się roześmiać"). Sugeruję więc na przyszłość uważniejszą lekturę -- bo dopowiedział Pan sobie do napisanego wierutne, niekorespondujące z tekstem bzdury. Najzabawniejsze, że ta recenzja opatrzona jest przecież oceną pozytywną -- trudno, by książka czysto rozrywkowa otrzymała dużo wyższą -- a Ćwiek z pewnością doskonale wie, że nie napisał "Przeprawy" ani "Nostromo", i nie sądzę, by (zakładając, rzecz jasna, iż robi mu to różnicę) miał powody czuć się uderzony. Z pewnością też nie chciał ww. napisać i pewnie dobrze, bo i takie powieści jak recenzowana są potrzebne, ale owa potrzebność ani autorska świadomość nie czyni z nich arcydzieł. I jasne, na siłę wszystko można umieścić w innym settingu, ale czasem zrobi to różnicę, bo ów setting np. determinuje taką a nie inną fabułę. Tutaj tego nie widzę. Oczywiście do oceny moich recenzenckich zdolności się nie odniosę, gdyż nemo iudex in causa sua. Z góry zaznaczam, że na kolejny Pana komentarz najpewniej nie odpowiem -- produktywniej będzie trochę poczytać. Czego -- po raz kolejny -- i Panu życzę.

No jasne, że to nie jest poważna rozprawa historyczna! To wielogłosowa powieść przygodowa o bohaterze, o tym, jak powstaje jego legenda. To nie jest książka o wojnie secesyjnej, tylko o Crossie. Reszta unwiersum budowana jest pod drugi tom, w którym pewnie zadzieje się więcej.

A żart, przytoczony przez recenzenta w końcówce, to wyrwany z kontekstu element, pochodzący od jednego z opowiadających historię głosów. Ale że jest też z lekka gotycki poemat na początku, recenzja nie wspomina. To powieść wielogłosowa, normalnym jest więc, że narratorzy są różni i różne mają poczucie humoru. Ale poprzez takie falliczne historyjki też poznajemy Crossa i to, jak widzą go zwykli żołnierze.

"Ale że jest też z lekka gotycki poemat na początku, recenzja nie wspomina" - recenzja wspomina: "taka zdaje się tu nawet parafraza „Kruka” Poego" :-)