To niezwykłe, że ta książka w stanach zbiera praktycznie same pozytywnie opinie... A w Polsce po zjechaniu jej przez Dukaja recenzenci wzięli sobie za cel kopiowanie opinii wyżej wspomnianego.
Jestem ciekaw jak recenzent ocenił by ww. książkę gdyby nie czytał wcześniej Stephensona...

@Łukasz
1. Ostatnio rzeczywiście czytałem Dukaja, ale w "Science Fiction" Powergraphu nie było ani słowa o Stephensonie. Będę wdzięczny za link do tego, co ponoć kopiuję.
2. Problem polega na tym, że żaden tekst nie istnieje w próżni, taki już ich los.

"zaś arabski okazuje się na tyle łatwym do przyswojenia językiem, że kilka dni spędzonych w towarzystwie terrorystów pozwala jednej z postaci całkiem nieźle orientować się w tym, co mówią"
to ta postać w dzieciństwie nie miała styczności z arabskim?

@r4fau
Właśnie - w dzieciństwie. A tutaj jest mowa o "ogrommych postępach" między dniem, w którym ją schwytali, a dniem rozważań. Nie kupuję tego tym bardziej, że w przypadku kluczowej kwestii nawet nie widziała rozmówców, co powinno być kolejną przeszkodą w zrozumieniu. Ale to i tak drobiazg bez wpływu na ocenę książki.

Ona sobie język przypominała. Nie uczyła się go od początku.

"ostatnie 2/3 tej książki wskazuje bowiem" - takie sformułowanie wydaje mi się trochę... hmmm.... dziwne... i na tyle niezręczne, że zignoruję opinię kogoś, kto takim sformułowaniem posługuje się w recenzji... :)

Ja się na przykład w dzieciństwie rosyjskiego uczyłem a potem miałem 100% odcięcie i po ponad 20 latach gdy czegoś zaczynam słuchać to się nagle okazuje, że pamiętam, więc dla mnie jest zrozumiałe.
Manifestacja wiary w indywidualizm, przewaga więzi budowanych oddolnie, w sposób wolny i spontaniczny nad odgórnymi kreowanymi przez instytucje, ludzkie strategie przetrwania w świecie sztucznych barier budowanych przez państwa - to jest chociażby sensem książki (a nie sensacja) i mnie to satysfakcjonuje.
I sorry, to że rzecz nie dzieje się do końca w T'Rainie, naprawdę jesteś skłonny bardziej przejąć się wędrówką Edgoda niż marszem Richarda przez góry?

Niedobrze, że Stephenson nadal nie korzysta z nożyczek, albo chociaż surowej redakcji - miałem nadzieję, po nadmiernie i niepotrzebnie rozdętym cyklu barokowym, na coś bardziej treściwego. Druga dosyć irytująca na dłuższą metę cecha jego twórczości - to fakt, że w żadnej z dotychczasowych powieści, jakkolwiek by nie były dobre nie uczynił bohaterem tzw. szarego, prostego człowieka (Nell z "Wieku" należy do takiej kategorii jeno przed nabyciem Lekcyjonarza). Tak, tak wiem taka jest konwencja powieści dla nerdów - bohater musi być genialnym programista i poliglotą dorabiającym się w wieku siedmiu lat miliardowej fortuny lub własnej stacji orbitalnej. I tak pryska możliwość zawieszenia niewiary. Bo trudno przeżywać w napięciu perypetie nastoletnich geniuszy-miliarederów.

była "Zamieć" - jest Second life... jest "Reamde" - ciekawe, kiedy będzie T'Rain?