Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Einar Kárason
‹Ziemia przyobiecana›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZiemia przyobiecana
Tytuł oryginalnyFyrirheitna landið
Data wydania26 listopada 2020
Autor
PrzekładJacek Godek
Wydawca Marpress
CyklWyspa diabła
SeriaBałtyk
ISBN978-83-7528-183-5
Format264s. 145×205mm
Cena39,—
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Wolność jest wtedy, kiedy nie ma się nic do stracenia
[Einar Kárason „Ziemia przyobiecana” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Ziemia przyobiecana” to trzecia część trylogii o mieszkańcach przedmieścia Reykjaviku islandzkiego pisarza Einara Kárasona. W tym tomie akcja powieści przenosi się do Stanów Zjednoczonych.

Joanna Kapica-Curzytek

Wolność jest wtedy, kiedy nie ma się nic do stracenia
[Einar Kárason „Ziemia przyobiecana” - recenzja]

„Ziemia przyobiecana” to trzecia część trylogii o mieszkańcach przedmieścia Reykjaviku islandzkiego pisarza Einara Kárasona. W tym tomie akcja powieści przenosi się do Stanów Zjednoczonych.

Einar Kárason
‹Ziemia przyobiecana›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZiemia przyobiecana
Tytuł oryginalnyFyrirheitna landið
Data wydania26 listopada 2020
Autor
PrzekładJacek Godek
Wydawca Marpress
CyklWyspa diabła
SeriaBałtyk
ISBN978-83-7528-183-5
Format264s. 145×205mm
Cena39,—
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Pierwsza część cyklu, „Wyspa diabła” była powieścią społeczną, przedstawiającą panoramiczny obraz mieszkańców Starego Domu w dzielnicy Reykjaviku – Thulekampu, a także w jakimś sensie sagą rodzinną. Pod koniec drugiego tomu pt. „Złota wyspa” dobiegł końca pewien rozdział w historii: mieszkańcy Starego Domu muszą się przeprowadzić w nowe miejsce. Ich miejsce zamieszkania i cała dzielnica przestaje istnieć, a w życie powoli wkracza nowoczesność.
I tutaj zaskoczenie: można było się spodziewać, że autor opisze nam dalszy ciąg losów rodziny już w jej nowym domu. Tymczasem wybieramy się do Stanów Zjednoczonych, dokąd wyruszyli najmłodsi z rodu. Mundi (jest on zarazem narratorem powieści) wraz z towarzyszem podróży Mannim chce najpierw odwiedzić Bobo, przyrodniego brata oraz swoją babcię i wujka o imieniu Baddi. W poprzednich dwóch tomach Ameryka była dla bohaterów powieści ważnym punktem odniesienia, krajem marzeń o lepszym życiu.
Dwójka chłopaków ląduje w Nowym Jorku i pierwsze swoje kroki kierują na Manhattan, gdzie mieszka Bobo. Wszystko może budzić skojarzenia z obrazem sytej i zamożnej Ameryki, przytulnego miejsca zamieszkania dla przedstawicieli średniej klasy. Jednak autor prowadzi nas (oraz swoich bohaterów) innymi ścieżkami: szlakiem zrujnowanych mieszkań, podejrzanych, podpitych typów i obskurnych lokali z lepiącymi się od tłuszczu stolikami. Wszędzie rozbrzmiewa muzyka lat 70. XX wieku, to ważny element scenerii.
Proza Einara Kárasona jest malarska i sugestywna, obrazy amerykańskiej prowincji, dopracowane do ostatniego szczegółu, jawią się przed naszymi oczyma niczym w kalejdoskopie. Autor posługuje się znaną z poprzednich tomów trylogii techniką rozwijania fabuły za pomocą następujących po sobie dynamicznych obrazów, zmieniających się postaci i wydarzeń. Babcia Mundiego mieszka na przedmieściach miasteczka, w przyczepie… To bez wątpienia Ameryka daleka od hollywoodzkiego, bajkowego wizerunku. Połamane, porzucone przedmioty, cuchnące miejsca, wyblakłe kolory, ludzie dalecy od materialnego dostatku i sukcesu.
„Ziemia przyobiecana” jest też częściowo powieścią drogi. Mundi wraz z Mannim i Bobo podróżują autobusami linii Greyhound. Można powiedzieć, że opisany przez Kárasona kraj widziany z okien autobusu i z połamanych krzesełek na dworcach ma nawet w sobie sporą dozę romantyzmu… Chłopcy zwiedzają Graceland w Memphis w stanie Tennessee, by oddać hołd zmarłemu niedawno Elvisovi Presleyowi.
Janis Joplin śpiewała kiedyś w piosence pt. „Me and Bobby McGee”, że (w wolnym tłumaczeniu) „wolność jest wtedy, kiedy nie ma się nic do stracenia”. Można powiedzieć, że „Ziemia przyobiecana” jest właśnie powieścią o absolutnej wolności. Bohaterami Kárasona są ludzie nieposiadający niczego i do niczego nie dążący. Żyją jak chcą, z dnia na dzień, bez egzystencjalnych rozterek, bez presji czasu i bez konieczności przeglądania się w oczach innych. Są wolni.
Warto zwrócić uwagę na ciekawe posłowie tłumacza, który rekomenduje trylogię jako „znakomitą literaturę, która w Islandii zyskała sobie miano kultowej”. Jacek Godek przytacza ciekawe anegdoty związane ze znajomością z autorem. Brakuje mi w tym posłowiu o wiele szerszego obrazu realiów Islandii w czasach, gdy toczy się akcja wszystkich tomów cyklu. O tym kraju polski czytelnik wie stosunkowo mało, przede wszystkim ze względu na geograficzny dystans, ale także dlatego, że literatura islandzka nie jest u nas szczególnie znana. Ta wiedza pozwoliłaby jeszcze lepiej zrozumieć twórczość Kárasona, sięgnąć też być może po utwory innych autorów. Miło jest oczywiście przeczytać, że islandzki laureat literackiej nagrody Nobla z 1955 roku Halldór Kiljan Laxness „był piewcą wafelków prince polo”, ale przydałoby się coś więcej o kontekście kulturowym, w którym powstała ze wszech miar godna uwagi trylogia Einara Kárasona. Nie ma jednak wątpliwości, że Jacek Godek przełożył ją świetnie: brawurowo wydobywając z polszczyzny nowe brzmienia i jedyny w swoim rodzaju koloryt toczącego się na naszych oczach zwyczajnego życia.
koniec
17 lutego 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Człowiek z blizną i milicjant bez munduru
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Szczęsny szybko zaskarbił sobie sympatię czytelników, w efekcie rok po roku Anna Kłodzińska publikowała kolejne powieści, w których rozwiązywał on mniej lub bardziej skomplikowane dochodzenia. W „Srebrzystej śmierci” Białemu Kapitanowi dane jest prowadzić śledztwo w sprawie handlu… białym proszkiem.

więcej »

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Nic nie trwa wiecznie
— Joanna Kapica-Curzytek

Bez patetycznych słów
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.