Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Mariana Enriquez
‹Nasza część nocy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNasza część nocy
Tytuł oryginalnyNuestra parte de noche
Data wydania19 maja 2021
Autor
PrzekładMarta Jordan, Katarzyna Okrasko
Wydawca Echa
ISBN978-83-8015-335-6
Format720s. 135×215mm; oprawa twarda
Cena49,99
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Nowa wielka powieść latynoamerykańska
[Mariana Enriquez „Nasza część nocy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jak w utworze literackim opowiedzieć o grozie argentyńskiej dyktatury? Pisarka Mariana Enriquez w „Naszej części nocy” ucieka się do konwencji horroru. Proza jest mroczna, totalna, chwytająca za gardło.

Joanna Kapica-Curzytek

Nowa wielka powieść latynoamerykańska
[Mariana Enriquez „Nasza część nocy” - recenzja]

Jak w utworze literackim opowiedzieć o grozie argentyńskiej dyktatury? Pisarka Mariana Enriquez w „Naszej części nocy” ucieka się do konwencji horroru. Proza jest mroczna, totalna, chwytająca za gardło.

Mariana Enriquez
‹Nasza część nocy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNasza część nocy
Tytuł oryginalnyNuestra parte de noche
Data wydania19 maja 2021
Autor
PrzekładMarta Jordan, Katarzyna Okrasko
Wydawca Echa
ISBN978-83-8015-335-6
Format720s. 135×215mm; oprawa twarda
Cena49,99
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
To, co działo się w Argentynie w latach 1976-82, nie jest łatwe do opowiedzenia. Totalitarna „Guerra sucia” [brudna wojna], podczas której aresztowania, tortury i morderstwa były na porządku dziennym, pochłonęła dziesiątki tysięcy ofiar. Zbrodnie junty wojskowej są określane jako ludobójstwo. Szczególnie ciemną kartą tego okresu są porwania tysięcy niepełnoletnich uczniów szkół w mieście La Plata. Losy większości „desaparecidos” [znikniętych], jak się ich nazywa, są nieznane. Do dzisiaj w każdy czwartek na Plaza del Mayo [Placu Majowym] w Buenos Aires spotykają się i demonstrują matki zaginionych dzieci.
„Nasza część nocy” nie nawiązuje wprost do tych wydarzeń. Można jednak tę powieść odczytać jako próbę opisania mroku i grozy towarzyszącej tamtym czasom, formę konfrontacji z historią Argentyny. Do dziś nie jest to rozdział „oswojony” ani przepracowany do końca w zbiorowej świadomości. Jeśli będzie się czytać powieść w tym kontekście, nabierze ona szczególnego wydźwięku i ponurej głębi. Sądzę przy tym, że dla rodowitych Argentyńczyków utwór ten jest jeszcze bardziej przejmujący i bolesny.
To czwarta już powieść urodzonej w 1973 roku argentyńskiej pisarki. I pierwsza przetłumaczona na polski. Dotąd znaliśmy tylko zbiór jej opowiadań: „To, co utraciłyśmy w ogniu” (Wydawnictwo Czarna Owca, 2017). „Nasza część nocy” była kilkukrotnie nagradzana, między innymi prestiżową Premio Herralde de Novela (w 2019 roku).
Jest rok 1981 w Buenos Aires. Juan budzi wcześnie rano swojego kilkuletniego syna Gaspara. Wyruszają samochodem do Cataratas del Iguazú, na północnym krańcu Argentyny. Chłopiec krótko przedtem stracił matkę; zginęła w niejasnych okolicznościach. Ojciec ma nadzieję, że dziecku uda się uciec przed przeznaczeniem. Interesuje się nimi tajne Bractwo, stowarzyszenie kultywujące okrutne i krwawe rytuały, mające na celu kontakt z Ciemnością i uzyskanie nieśmiertelności. Gaspar ma zostać ich medium.
Powieść podzielona jest na sześć części. Nie są one ułożone chronologicznie, trudno też w kilku słowach streścić ich akcję. Zamysł autorki nie jest tu do końca zrozumiały (nie we wszystkich znajdziemy elementy horroru), ale można się domyślać, że są to raczej próby wywołania konkretnych doznań czy emocji. Największe wrażenie wywiera część pierwsza; „Szpony żywego Boga”, pogrążona bez reszty w ciemności, mroku i tajemnicy. Opisy rytuałów są okrutne i chwilami dosyć drastyczne. Mity tajnego Bractwa, które przewędrowały także przez Afrykę, wywodzą się z Anglii. To ciekawy literacko zabieg, również stanowiący nawiązanie do historii ojczystego kraju autorki. Warto tu bowiem zauważyć, że zbrojna konfrontacja pomiędzy Argentyną a Wielką Brytanią o Falklandy / Malwiny w 1982 roku doprowadziła do upadku argentyńskiej junty wojskowej.
Znajdziemy w „Naszej części nocy” całe mnóstwo literackich tropów i motywów. Na pierwszy plan wysuwa się obraz ojcowskiej miłości. Juan za wszelką cenę chce chronić chłopca przed okrucieństwem Bractwa i ocalić go przed złem. Ma jednak swoje ograniczenia: jest bardzo chory. Słabe zdrowie odziedziczył też po nim Gaspar. Chłopiec cierpi na chroniczne bóle głowy, czasami uniemożliwiające mu funkcjonowanie. Można to odczytać jako symbol, że zło jest wszechmocne i nie da się przed nim nigdzie uciec; tak właśnie było w czasach dyktatury.
Wszystko rozgrywa się tutaj w cieniu śmierci i nieuchronności losu. Ale jest jeszcze druga strona tego wykreowanego przez Marianę Enriquez świata: ważna jest tutaj zmysłowość, siła pożądania i (pierwotna?) seksualna energia. Wszystko to łączy się z głęboką duchowością; są rytuały, talizmany i pojęcie „innego świata”, w którym przebywają zmarli. Gdy „Naszą część nocy” wyróżniono nagrodą Premio Herralde de Novela, chwalono jej rozmach i zaliczono do „wielkich powieści latynoamerykańskich”, obok między innymi „Stu lat samotności” Kolumbijczyka Gabriela Garcii Marqueza, „Raju” Kubańczyka José Lezamy Limy (tak jak u Enriquez, stanowiącego literacką próbę nawiązania do historii Kuby) czy „2666” Roberta Bolaño z Chile).
Lektura pochłania bez reszty, angażuje emocje, chwyta za gardło, przeraża, a zarazem fascynuje oryginalnością spojrzenia i siłą ekspresji. Jeśli „Nasza część nocy” przetrwa próbę czasu, a wszystko na to wskazuje, zostanie zaliczona do kanonu literatury Ameryki Południowej.
koniec
21 listopada 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ze stale widocznymi bliznami
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.