Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Colum McCann
‹Apeirogon›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułApeirogon
Tytuł oryginalnyApeirogon
Data wydania27 października 2021
Autor
PrzekładAga Zano
Wydawca Wydawnictwo Poznańskie
ISBN978-83-66981-89-8
Format438s. 155×235mm
Cena44,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Ile jest wymiarów konfliktu?
[Colum McCann „Apeirogon” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nowatorska w formie powieść „Apeirogon” jest opartą na faktach historią Izraelczyka i Palestyńczyka. Ich obu łączy wspólne traumatyczne doświadczenie. Nie ma tu nieprzyjaciół, są rozumiejący siebie nawzajem ludzie.

Joanna Kapica-Curzytek

Ile jest wymiarów konfliktu?
[Colum McCann „Apeirogon” - recenzja]

Nowatorska w formie powieść „Apeirogon” jest opartą na faktach historią Izraelczyka i Palestyńczyka. Ich obu łączy wspólne traumatyczne doświadczenie. Nie ma tu nieprzyjaciół, są rozumiejący siebie nawzajem ludzie.

Colum McCann
‹Apeirogon›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułApeirogon
Tytuł oryginalnyApeirogon
Data wydania27 października 2021
Autor
PrzekładAga Zano
Wydawca Wydawnictwo Poznańskie
ISBN978-83-66981-89-8
Format438s. 155×235mm
Cena44,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Ile jest wymiarów konfliktu między odwiecznymi wrogami? Odpowiedź kryje się w tytule: apeirogon to wielokąt o nieskończonej liczbie boków. Colum McCann analizuje doświadczenia obu głównych bohaterów z wielu perspektyw. Przesłanie wydaje się jednoznaczne: cierpienie ludzi, którzy są ofiarami antagonizmów, nigdy się nie kończy i nie można go w żaden sposób ukoić.
Uwaga na błędny opis powieści zamieszczony przez wydawcę na czwartej stronie okładki! W książce jest odwrotnie niż czytamy: to Rami Elhanan jest Izraelczykiem, a Bassam Aramin – Palestyńczykiem. Niestety, wpłynęło to na mój odbiór pierwszych fragmentów powieści – coś mi się „nie kleiło”, dopóki nie zweryfikowałam w innym źródle, jak jest naprawdę. Ich obu łączy dramatyczne ludzkie doświadczenie: córka Ramiego i córka Bassama (każda w innym czasie) straciły życie w zamachach, będącym wynikiem otwartego, ostrego sporu pomiędzy dwoma zwaśnionymi narodami.
Powieść jest innowacyjna w formie, świadomie nawiązuje do „Księgi tysiąca i jednej nocy”. Zawiera tysiąc jeden fragmentów o różnej długości, czasami nawet jednozdaniowych, tworzących obrazy, wrażenia, impresje. Nie ma tu chronologii czasu, układ jest spiralny, co jakiś czas następuje powrót do śmierci obu dziewczynek. Na pierwszym planie są dwaj główni bohaterowie – ciężko doświadczeni stratą ojcowie, mężczyźni, ludzie. I nie ma tu znaczenia, że jako przedstawiciele wrogich sobie narodów stoją po dwóch przeciwnych stronach. Na dobre i na złe zbliża ich poczucie straty. Centralnym wydarzeniem jest to, że obaj opowiadają innym, co przeżyli i czego doświadczają. Zaprzyjaźniają się ze sobą, ich porozumienie jest tak głębokie, jak tylko może być między ludźmi dotkniętymi taką samą traumą.
Narracja jest szeroko zakrojona: są tu odniesienia do historii i polityki, nie brakuje dramatycznych opisów wojen i konfliktów, są budzące głębokie emocje sceny z więzienia. Autor nie traci przy tym z oczu indywidualnego wymiaru egzystencji każdego z bohaterów. Wzruszające są ich okruchy wspomnień związanych z córkami: trzynastoletnia Smadar Elhanan zginęła w 1997 roku, natomiast dziesięć lat później ofiarą zamachu została dziesięcioletnia Abir Aramin.
Życie Ramiego i Bassama to życie w strachu, który nieodłącznie towarzyszy wojnom, podziałom i przemocy. „Strach zarabia pieniądze i ustanawia prawa, odbiera ziemię i buduje osiedla, strach lubi, kiedy wszyscy są cicho”, czytamy w powieści. Obok strachu czai się nienawiść, zawsze gotowa wyjść na powierzchnię, by „wywrócić świat na lewą stronę”. Swoje żniwo zbiera poczucie rozpaczy, paraliżujące i uniemożliwiające działanie. To też rzadko uświadamiany wymiar antagonizmów: nieraz są wywoływane celowo i sztucznie podtrzymywane. Czy coś da się z tym zrobić?
A jednak „Apeirogon” jest opowieścią o nadziei i możliwości wzajemnego zrozumienia się. O możliwości porozumienia na czysto ludzkiej, humanistycznej płaszczyźnie. Ból każdego człowieka jest taki sam, niezależnie od narodowości i wyznania. Strach i rozpacz też. Jeśli to zrozumiemy, można wspólnie zacząć przezwyciężać mury i przeszkody – one są przede wszystkim w naszych głowach. Trzeba zacząć słuchać siebie nawzajem – to początek każdego porozumienia.
Jest to siódma w dorobku powieść urodzonego w Dublinie pisarza (który obecnie mieszka w USA). Przyniosła Columowi McCannowi wielki sukces – została nominowana do nagrody Bookera w 2020 roku.
koniec
10 marca 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.