dzisiaj: 16 maja 2024
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Komentarze
Magazyn CCXXXV
Podręcznik
- Drogi Potencjalny Autorze!
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]- Esensja bloguje
- – kanał informacyjny blogu
- Mapa wydarzeń – ogólna
książkowe (wybrane)
- Przestrzeń, czas i ruch
Sean Carroll - Cztery żywioły magii
Aneta Jadowska, Marta Kisiel, Magdalena Kubasiewicz, Milena Wójtowicz - Naznaczone dziecko
Timo Parvela - Paląca obsesja
Mike Omer - Pyłek w oku Boga
Larry Niven, Jerry Pournelle - Y/N
Esther Yi - Zaklęci
Graham Masterton - Złodzieje pamięci
Dhonielle Clayton
komiksowe (wybrane)
- Mroczny kryzys na Nieskończonych Ziemiach #2
Mark Waid, Jeremy Adams, Joshua Williamson; Norm Rapmund, Daniel Sampere, Ryan Sook - Skorpion #3 (wyd. zbiorcze)
Stephen Desberg; Enrico Marini - Diuna: Ród Harokonnenów #1
Kevin J. Anderson, Brian Herbert; Michael Shelfer - Thorgal. Saga. Wendigo (oprawa twarda)
Fred Duval; Corentin Rouge - Pan Żarówka (wyd.II)
Wojtek Wawszczyk - Pałac wszystkich przyszłości #1
Tobiasz Piątkowski; Marek Oleksicki, Wiesław Skupniewicz, Przemysław Kłosin - Angel Wings
Yann le Pennetier; Romain Hugault - Eskadra narwańców #1 (okładka A)
Pierre Veys; Jean-Michel Arroyo, Vincent Jagerschmidt
growe
- Vow of Absolution
Calum Collins, Christopher Colston, Chris Edwards, Christopher Handley, Jordan Goldfarb, Pádraig Murphy
muzyczne
- Świtanie
Piotr Damasiewicz Into the Roots - Live in Turku
Dawda Jobarteh, Stefan Pasborg - Noir. Soundtrack to the Movie «Malmö Noir»
Agusa - Reflections of Purple Sun
EABS - Turning Point
Adam Forkelid - As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft - Ghosted II
Oren Ambarchi, Johan Berthling, Andreas Werliin - The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings
komiksowe
- Kroniki barbarzyńców
Jean-Yves Mitton - Wydział 7 #13: Spółdzielnia
Tomasz Kontny; Robert Adler - Metal Hurlant #7
różni autorzy - Marvels
Kurt Busiek; Alex Ross - Dylan Dog: Gli Uccisori
- Notatki spod poduszki
Zuzanna Dulińska - Przyjaciele Roda Taylora
Jerzy Wróblewski - Czekanie
Keum Suk Gendry-Kim
growe (wybrane)
- Bretwalda
Lew Sołowiej - Apiary
Connie Vogelmann - FLOE
Henry Audubon, Jonny Pac Cantin - Na skrzydłach smoków
Connie Vogelmann - Pursuit of Victory
Raymond de Maria - River of Gold
Keith Piggott - Trekking przez historię
Charlie Bink - Triumph
Raymond de Maria, Waldek Gumienny
Komentarze
Zaskoczyła mnie ta książka pozytywnie, tym bardziej, że wiele recenzji na lubimyczytać ostrzegało przed nudą. Ale ja też lubię Bieńczyka, tę jego niesamowitą zdolność do zabawy słowem, autotematyzm.
Komentarze pani Zeh dotyczące wojny na Ukrainie są żałosne i skutecznie mnie zniechęciły do czytania jej książek.
To cześć świętej trójcy, pozostałe to: "It" Kinga i "Boy's life" McCammona. Summer Night nie jest moze najwyższych lotów (w porównaniu do innych horrowow Simmonsa) ale czytało mi nie super przyjemnie.
Tymczasem przeczytałam "Tarczę Szerni" i nawet dosyć mi się podobało. Ciekawa jestem, jakie będą nowe, napisane po przerwie powieści z cyklu.
Tak, to wreszcie dobry Grisham. Mówię „wreszcie”, bo dla mnie liczy się tylko jego siedem pierwszych, to są absolutne klasyki thrillera prawniczego (i dobrze zekranizowane), te późniejsze natomiast – no nie wiem, coś z nimi jest trochę nie tak (czytałem prawie wszystkie), ich fabuły najlepiej i najbardziej zachęcająco brzmią w blurbach, a w trakcie czytania wydaje się, jakby Grisham trochę eksperymentował z formą, ani razu nie udało mu się wciągnąć mnie ani stworzyć jakichś zapadających w pamięć postaci czy zdarzeń. Zwłaszcza że kilka razy, jak mi się zdaje, zakończenia były dalekie od happy endu (a bohaterem był jak zwykle jakiś prawnik walczący o słuszne cele). Nie pamiętam już ani jednej z nich ani o czym to było.
Tutaj jest inaczej, Grisham jakby przypomniał sobie, jak kiedyś pisał soczyste, trzymające w napięciu dreszczowce, i wrócił do swoich najlepszych, sprawdzonych wzorców. Sam punkt wyjścia jest mocarny: 16-latek strzela w łeb śpiącemu katu swojej rodziny. Kat czy nie kat, to było morderstwo z premedytacją, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. I broń tu takiego, i spróbuj nie dopuścić, by młody nie dostał czapy. Sprawa bez perspektyw, proces wydaje się formalnością, no ale chłopak musi mieć adwokata. Tak wyszło, że zadanie to otrzymuje Jake Brigance, przez co naraża się na gniew i nienawiść niemal całej małomiasteczkowej społeczności (zabity był cenionym zastępcą szeryfa), a w rezultacie nawet dostaje od pewnych typów solidny wpierdol.
No i fajnie, to jest całe 600 stron klasycznego Grishama, jest napięcie, mnóstwo mięsistych prawniczo-sądowych przepychanek, gierek, pyskówek, zaskoczeń itd., są chwile triumfu, ale też i bolesnych porażek Brigance’a, jednym słowem – dobra rzecz, jak za dawnych czasów.
Recenzja bardzo fajna i zachęcająca. Zresztą, kupiłam sobie już po przeczytaniu Twojego komentarza spod "W Kalabrii", choć przyznam szczerze, że na razie leży gdzieś w dole stosiku, a ja przeczytałam nowości fantasy z Fabryki Słów oraz "Serce wiedźmy".
Widziałam, że pisałeś polecankę "Serca..." co oznacza, że być może byłeś zainteresowany (nie wiem, czy czytałeś) - skracając, powiem, że cóż, nie powaliło mnie na kolana - uważam, że losy Angerbody mogłyby być ciekawsze, a pierwsza połowa książki to w zasadzie ubrana w kostium fantasy historia kobiety, tkwiącej w niezbyt dobrze rokującym (oględnie rzecz ujmując) związku.
Mnie się czasem zdarza, że cudza krytyczna opinia obrzydza mi trochę coś, co mi się podobało. Np. jak polubię bohaterów, to czasem przymknę oko na rozmaite niedoróbki i potem jak czytam recenzję, gdzie ktoś zauważył rozmaite nielogiczności czy bezsensowne wybory postaci, to muszę przyznać temu rację.
Mnie się "Księga..." dosyć spodobała, choć chyba najbardziej lubię czuć podczas lektury jakąś więź z bohaterami, a tego zasadniczo nie czuję. Za to świat jest ciekawy i przemyślany, co doceniam.
Ja tam lubię spotkać się z odmienną opinią (a do tego jakoś uzasadnioną), bo wtedy mogę zweryfikować swoje wrażenia, spojrzeć na lekturę z innej strony.
"Tarczę Szerni" znam z pierwszego wydania. Podobała mi się, jak na książkę fantasy, choć w tym cyklu były wf mnie co najmniej 4 lepsze książki. Przy okazji tych "Żeglarzy..." sobie ten cykl odświeżyłem wyrywkowo (właśnie pod kątem losów Ridarety) i w sumie utwierdziłem w tej ocenie. Ja i tak bardzo lubię pisarstwo Kresa. Był jednym z mistrzów mojej młodości, więc zapewne nie jestem obiektywny. :-)
Dziękuję za komplement. Miło mi bardzo! Cóż, niestety nie mogę nikomu zagwarantować, że to, co spodobało się mnie, przypadnie do gustu także innym czytelnikom.
Nie zamierzam całkiem zrezygnować z recenzowania książek, przynajmniej na razie - może trochę to ożywi moją stronkę, bo niestety z pisaniem nowych opowiadań krucho. Lepiej mi się pisało, kiedy nie miałam w domu internetu ;D
"Żeglarze..." mi się spodobali, cieszę się, że już na dniach wyjdzie "Tarcza Szerni", choć wiem, że ten tom zebrał mieszane recenzje. Nie jestem też fanką Riolaty Ridarety ;P niewątpliwie jest to oryginalna kreacja, ale eufemistycznie rzecz ujmując - trudno piratce dobrze życzyć, niezależnie od tego, jak wpływa na równowagę Szerni.
Ja również bardzo dziękuję za mnóstwo ciekawych recenzji. Byłaś chyba moim ulubionym esensyjnym recenzentem, choć często miałem zupełnie inne wrażenia z lektury. :-)
I tak sobie czekałem, i czekałem z przeczytaniem recenzji, aż ukażą się z wszystkich tomów "Księgi całości" i bym się o tym pożegnaniu nigdy nie dowiedział, a dopiero przeczytanie "Żeglarzy i jeźdźców" mnie skłoniło do ich przeczytania.
@Marcin To w myśl zasady: nigdy nie mów: "nigdy". A jeśli chodzi o to, co znajdziemy w książce, spoilerować nie będę, proszę się przekonać samemu ;-)
No, no - nie spodziewałem się, że pani Joanna sięgnie po Mastertona. Czyżby tym razem autor zrezygnował z seksu i flaków?
>na tym poletku Krajewski jest przecież mistrzem<
Plotki o jego mistrzostwie są zdecydowanie przesadzone.
Na mnie "Narrenturm "sprawił wrażenie książki napisanej głównie po to, by Sapkowski mógł sie pochwalić, że zrobił research o epoce i powplatać trochę wyrażeń w językach obcych. No i Reynewan był chybionym pomysłem na głównego bohatera.
A już myślałem, że tylko ja miałem kłopot z trylogią husycką. Zmęczyłem pierwszy tom (dla mnie cała treść, to "chłopak przespał się z niewłaściwą dziewką i ucieka") i darowałem sobie resztę. ;)
Ciekawe, bo ja też trylogii husyckiej nie doczytałem... Tyle, że zaliczyłem dwa tomy. "Żmija" ma nędzną opinię, ale dla mnie była całkiem niezła, choć to nie Wiedźmin. Lubię orientalne klimaty.
Sapkowski nawet jak ma słabsze kawałki, to i tak są one napisane barwnym językiem, a postacie mają w sobie to coś. W przypadku trylogii husyckiej miałem jednak wrażenie, że nie czytam powieści, tylko ciąg skeczy przeplatanych bijatykami... Napisane dobrze, ale coś nie pykło...
"Sezon burz" smakował trochę jak dobrze przyrządzony, ale odgrzewany kotlet. Złe to nie było, ale w ustach się nie rozpływał.
Borges wielkim pisarzem jest, niezależnie czy się komuś jego opowiadania podobają, czy nie... ;-)
Ja wiem, czy Sapkowski... Wiedźmin był super (wyjąwszy "Panią jeziora"), z trylogii husyckiej przeczytałam tylko tom pierwszy, wynudził mnie setnie, potem była "Żmija", której fragmenty już wystarczyły, bym wiedziała, że po to nie sięgnę. Napisany po latach "Sezon burz" był już słaby w porównaniu z wcześniejszymi książkami o Geralcie.
Borgesa dostałam w prezencie dwa tomy opowiadań - jeden był nawet ciekawy, drugi już zmęczyłam.
To prawda, że Le Guin pisała równo, choć też zdarzały jej się rzeczy jeszcze lepsze i rzeczy nieco słabsze.
>większość autorów ma jedną, dwie książki wybitne, kilka średnich >a cała reszta to niestety podkładki pod atrament z zaliczek i >faktur.
@freynir mylisz się. Większość autorów nie ma ani jednej książki wybitnej... ;-)
A tych nielicznych co piszą/pisali świetnie albo dobrze i równo na poletku fantastyki jest może nie na pęczki, ale całkiem sporo: Tolkien, Wells, Poe, Dick, Lem, Strugaccy, Le Guin, Vonnegut, Borges, Sapkowski... Oczywiście prawie wszystkim zdarzają się słabsze teksty.
Mnie osobiście "Pieśń oberżysty" wynudziła, a "Ostatni jednorożec" się mi podobał (jedno i drugie przed laty), ale nie na tyle, żeby zostawić jakiś trwały ślad w psychice jak paru innych autorów fantasy.
@Miłosz - dzięki za informację, to chyba się skuszę na nie, akurat w przyszłym tygodniu będę sobie zamawiać (inna sprawa, że stosik do przeczytania już jest wysoki - ale ostatnio akurat jest więcej interesujących mnie premier, to wolę kupić, póki pamiętam).
Moje fantastyczne lektury są na tyle zróżnicowane, że nie jestem pewien, czy mam jakiegoś autora, którego czytałbym na tyle dużo, żeby móc potwierdzić lub zaprzeczyć Twojemu spostrzeżeniu. (No dobra, Erikson i McDonald, ale obaj faktycznie piszą nierówno, choć regularnie na poziomie, który zadowala moje gusta.)
Beatrycze, "Ptaki" uważam za znakomite, solidna 80% (do recenzji jeszcze nie siadłem, ale pewnie wezmę się na to za dniach).
Freynir, aż tak źle chyba nie jest, choć przyznaję, że sięgam po kolejne odsłony raczej z przyzwyczajenia niż faktycznego zainteresowania. (Zresztą, całe linie wydawnicze Maga ostatnio są tak prowadzone, że nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać, a wydawca zdaje się głuchy na wszelkie głosy krytyki.)
Polecamy
Niedzielny krytyk komiksów:
Śrubełek? Głowadzik?
— Marcin Osuch
Można się nią ogolić!
— Marcin Osuch
Z których Jolskych?
— Marcin Osuch
Odbiło mi się trzy razy
— Marcin Osuch
Coś łysego bym ozłocił
— Marcin Osuch
Copyright © 2000-2024 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.