Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Enki Bilal
‹Trylogia Nikopola #2: Kobieta pułapka›

Trylogia Nikopola: Kobieta pułapka
EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKobieta pułapka
Tytuł oryginalnyLa femme piège
Scenariusz
Data wydania2002
RysunkiEnki Bilal
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklTrylogia Nikopola
ISBN-1083-237-1304-9
Format215×290
Cena18,90
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Kobieta fatalna
[Enki Bilal „Trylogia Nikopola #2: Kobieta pułapka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Kobieta pułapka” jest drugim tomem tzw. „Trylogii Nikopola”, sztandarowego dzieła europejskiego mistrza komiksu – Enki Bilala.

Marcin Herman

Kobieta fatalna
[Enki Bilal „Trylogia Nikopola #2: Kobieta pułapka” - recenzja]

„Kobieta pułapka” jest drugim tomem tzw. „Trylogii Nikopola”, sztandarowego dzieła europejskiego mistrza komiksu – Enki Bilala.

Enki Bilal
‹Trylogia Nikopola #2: Kobieta pułapka›

Trylogia Nikopola: Kobieta pułapka
EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKobieta pułapka
Tytuł oryginalnyLa femme piège
Scenariusz
Data wydania2002
RysunkiEnki Bilal
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklTrylogia Nikopola
ISBN-1083-237-1304-9
Format215×290
Cena18,90
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Femme fatale
Centralną postacią komiksu jest Jill Bioskop – bladoskóra, niebieskowłosa dziennikarka o smutnym wyrazie twarzy. Bohaterka cierpi na depresję po tym, jak jej narzeczony został zamordowany w zamachu w jednej z dzielnic Londynu. W chwilach słabości dziennikarka płacze gorzkimi łzami. Ból po stracie ukochanego próbuje zagłuszyć tabletkami HLV, które podobno wymazują pamięć. Niestety jej psychiczne dolegliwości pogłębiają się. Tym bardziej, że każdy pojawiający się w jej życiu mężczyzna również zostaje uśmiercony w tajemniczych okolicznościach. Tłem wydarzeń jest powrót na Ziemię statku kosmicznego Europa I. Na jego pokładzie powraca bóg Horus. Spotkanie z Nikopolem jest więc nieuniknione.
I feel blue
Bilal stworzył w „Kobiecie pułapce” postać tragiczną. Charyzmatyczną femme fatale, która stała się jego wizytówką artystyczną. Wygląd Jill Bioskop, poza niewątpliwym wrażeniem estetycznym jakie wywołuje, można również rozumieć symbolicznie. W wielu krajach niebieski kojarzony jest ze smutkiem i rozpaczą. Zresztą nie tylko kolor włosów Jill ma znaczenie. Za namową znajomego dziennikarka bohaterka wyjeżdża do Berlina. Autonomiczne miasto otoczone jest przez imperium Czechosowietów, nad którym unosi się czerwona chmura (symbol komunizmu?). Czerwona jest również krew zabitych mężczyzn, z którymi miała styczność Jill.
Beznamiętna relacja
Głównym narratorem „Kobiety pułapki” jest Jill Bioskop. Rozgrywające się wydarzenia relacjonuje beznamiętnym tonem, używając urządzenia o nazwie „Script Walker”. W komiksie są to fragmenty tekstu na czarnym tle pisane czcionką maszynową. Drugi poziom narracji to wizje Nikopola. Dzięki nim możemy obserwować powrót Horusa i morderstwa, jakich dokonuje on na swojej drodze. Pod koniec to Nikopol opowiada dziennikarce o wydarzeniach kilku dni, których ona nie pamięta. W finale ponownie Jill snuje rozważania na temat nowego rozdziału w swoim życiu. Momenty wypełniające przestrzeń pomiędzy relacjami Jill, wizjami Nikopola i ich opowieściami są pokazywane poprzez klasyczną trzecioosobową narrację.
Spoza kadru
„Kobieta pułapka” posiada jeszcze jeden, nietypowy rodzaj narracji. Jest to kartka z ukazującego się we Francji dziennika Libération, datowana na 14 października 1993 r. Dziennik jest zapisem historii. Jest to w miarę wierny i obiektywny sposób dokumentowania rzeczywistości. W przypadku „Kobiety Pułapki”, dodatek w postaci „Liberation” jest uzupełnieniem, tłem wydarzeń rozgrywających się w komiksie. Zawiera on fragmenty artykułów z 2025 roku, podpisane inicjałami J.B. Są to teksty, które Jill Bioskop pisała na „Script Walkerze”. Były one wysyłane w przeszłość, właśnie do roku 1993. Wrażenie niesamowitości potęguje fakt, że komiks został wydany w 1990 r. Numer Libération z 1993 r. był więc przeszłością dla głównej bohaterki „Kobiety pułapki” i przyszłością dla autora komiksu.
Komentarz do rzeczywistości
Rzeczywistość „Kobiety pułapki” to Ziemia roku 2025r. Minęły dwa lata od wydarzeń opisanych w „Targach Nieśmiertelnych”. Bilal niewiele mówi o konstrukcji świata, w którym rozgrywa się akcja komiksu. Strzępki tła poznajemy z reportaży Jill Bioskop. Pisze ona o konflikcie między mniejszości afro-pakistańską a zuben′ubijską w dzielnicy Chelsea w Londynie. Przedmiotem sporu jest handel narkotykami. Po wyjeździe do Berlina dziennikarka relacjonuje wojnę religijną w centrum miasta, zwaną popularnie „Eierkrieg”. Mimo, że oba wątki nie mają większego znaczenia dla przebiegu akcji (choć oba aktywnie pojawiają się w komiksie), dają obraz pomysłowości autora. Niewykluczone, że w ten sposób Bilal chciał skomentować również własną teraźniejszość. Zabawa czasem, który pozwala na odniesienie się z dystansem do obecnej rzeczywistości, jest ulubionym wybiegiem tego twórcy.
W kierunku ekspresji
„Kobieta pułapka” jest widocznym krokiem w ewolucji graficznego stylu Bilala. Jego rysunki wciąż mozna określić mianem „statycznego realizmu”. Są one nadal staranne i wysoce realistyczne. Gdzieniegdzie pojawiają się pojedyncze, nietuszowane kreski. Sprawiają one wrażenie lekkiej niestaranności lub pośpiechu. Kolory są stonowane, poza kilkoma elementami. Zarówno kreska, jak i barwy zmierzają w kierunku pełnego ekspresji i pasteli stylu „Snu potwora”, pierwszego tomu kolejnej trylogii Bilala.
Fantasmagoria
„Kobieta pułapka” jest specyficznym komiksem. Podstawowa trudność w jego pełnym zrozumieniu wynika z nietypowej, wielopoziomowej narracji. Jest to dzieło, w którym przeplatają się elementy rzeczywistości z fantasmagorycznymi wizjami bohaterów. Potrzeba dużej ilości wnikliwości i bystrego oka, by właściwie ocenić kunszt Enki Bilala.
koniec
1 października 2002

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Bilal (niemal) przejściowy
— Marcin Knyszyński

Kurs na czerwoną gwiazdę
— Sławomir Grabowski

Świat bez informacji
— Andrzej Goryl

Bunt ponadczasowy
— Aleksander Krukowski

Smutny komiks o kontestacji
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

I wolność dla wszystkich… androidów
— Paweł Ciołkiewicz

Elojowie naszych czasów
— Sebastian Chosiński

Werona po Krwotoku
— Konrad Wągrowski

Esensja czyta dymki: Lipiec 2011
— Esensja

Świat po Krwotoku
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Przyszłość Thorgala i prawo skali
— Marcin Herman

Nazwisko: Sienkiewicz, Henryk. Zawód: scenarzysta komiksowy
— Marcin Herman, Piotr Niemkiewicz

Kto mu pisze teksty?
— Marcin Herman

Reklama – wybór (nie)kontrolowany!
— Marcin Herman

Nie tylko underground #5
— Marcin Herman

Thorgal to dziewica?
— Marcin Herman

Festiwal się zmienia
— Marcin Herman

Debiutant zwycięża w Łodzi
— Marcin Herman

Wilq triumfuje
— Marcin Herman

Nieśmietelnie zabawne
— Marcin Herman

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.