Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Tetsuya Tsutsui
‹Poison City #1›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPoison City #1
Tytuł oryginalny有害都市
Scenariusz
Data wydania21 września 2017
RysunkiTetsuya Tsutsui
PrzekładJacek Mendyk
Wydawca Studio JG
CyklPoison City
ISBN978-83-8001-237-0
Format240s. 150×210mm
Cena22,90
Gatunekmanga
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Japoński Wertham kontratakuje
[Tetsuya Tsutsui „Poison City #1” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Poison City” to opowieść o zatrutym mieście, niszczonym przez… mangi. Stanowią one zagrożenie, przed którym trzeba chronić japońską młodzież. Bezwzględną krucjatę przeciwko deprawującym treściom rozpoczyna Ruch Oczyszczenia Tokio. Czy w tym mieście przyszłości szyjącym się do organizacji igrzysk olimpijskich zapłoną stosy?

Paweł Ciołkiewicz

Japoński Wertham kontratakuje
[Tetsuya Tsutsui „Poison City #1” - recenzja]

„Poison City” to opowieść o zatrutym mieście, niszczonym przez… mangi. Stanowią one zagrożenie, przed którym trzeba chronić japońską młodzież. Bezwzględną krucjatę przeciwko deprawującym treściom rozpoczyna Ruch Oczyszczenia Tokio. Czy w tym mieście przyszłości szyjącym się do organizacji igrzysk olimpijskich zapłoną stosy?

Tetsuya Tsutsui
‹Poison City #1›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPoison City #1
Tytuł oryginalny有害都市
Scenariusz
Data wydania21 września 2017
RysunkiTetsuya Tsutsui
PrzekładJacek Mendyk
Wydawca Studio JG
CyklPoison City
ISBN978-83-8001-237-0
Format240s. 150×210mm
Cena22,90
Gatunekmanga
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Akcja komiksu rozgrywa się w roku 2020. Mikio Hibino jest trzydziestodwuletnim mangaką próbującym zainteresować wydawnictwo opowieścią grozy. „Dark Walker” to historia o tajemniczym wirusie atakującym miasto. Zaatakowani nim ludzie tracą zmysły i odczuwają przemożną potrzebę jedzenia ludzkiego mięsa. Najbardziej smakują im… zwłoki. Zarażeni wychodzą na nocne łowy w poszukiwaniu trupiego mięsa, a po zaspokojeniu głodu wracają do codziennego życia. Choć zarys fabuły brzmi jak streszczenie taniego horroru, wydawca jest zainteresowany opublikowaniem tej historii w magazynie „Young Junk”. Trzeba jednak wprowadzić do niej kilka drobnych zmian mających zminimalizować niebezpieczeństwo cenzorskich interwencji i ich przykrych konsekwencji. Z czasem „drobne” zmiany coraz bardziej ingerują w kształt dzieła, ale mimo to nie chronią przed bezwzględnością cenzorów.
Ta niekorzystna dla twórców i wydawców sytuacja jest konsekwencją regulacji prawnych przyjętych rok wcześniej. Ustawa o indeksie dzieł literackich uznanych za szkodliwie, zwana ustawą o dobrych obyczajach pozwala władzom nie tylko ingerować w treść dzieł literackich oraz mang, ale umożliwia również usuwanie z księgarń pozycji uznanych za szkodliwe dla prawidłowego rozwoju młodzieży. Decyzje podejmuje specjalny zespół składający się z trzynastu ekspertów, który może nadać poszczególnym utworom status „pozycji niezdrowej” (wtedy można ją czytać po ukończeniu piętnastu lat) albo „pozycji toksycznej” (adresowanej do pełnoletnich). W praktyce przypięcie takiej etykiety sprawia jednak, że tytuł jest skazany na zniknięcie z księgarskich półek.
Podczas lektury mangi Tetsui Tsutsuiego można odnieść wrażenie, że autor po prostu przeniósł i twórczo rozwinął zdarzenia z lat pięćdziesiątych do przyszłości. Amerykańska nagonka na komiksy wraz z jej symbolem w postaci Fredericka Werthama, jest zresztą także i wprost przywołana w mandze. Ustawa o dobrych obyczajach, Ruch Oczyszczenia Japonii, komisja ekspercka ze stojącym na jej czele bezwzględnym Osamu Furuderą (nadanie temu zaciekłemu wrogowi mangi imienia człowieka, który w znacznym stopniu ukształtował to medium to już jest czysta perwersja autora), jako żywo przypominają zdarzenia mające wpływ na obecny kształt amerykańskiego przemysłu komiksowego. W takiej atmosferze główny bohater mangi stara się pozostać wierny sobie i tworzyć dzieło wyrażające jego uczucia i emocje. Nie jest to jednak takie łatwe. I nie chodzi tu tylko o szykany, jakie dotykają mangakę oraz innych twórców, ale także o zdarzenia, które sprawiają, że sytuacja nie jest tak jednoznaczna, jak można byłoby oczekiwać.
Mikio Hibino ma bowiem okazję poznać także i racje drugiej strony. Rozmowa z mangaką oskarżonym o stworzenie niemoralnej mangi i poddanym brutalnemu programowi reedukacyjnemu (tu z kolei nasuwają się skojarzenia z „Mechaniczną pomarańczą”), wyczula naszego bohatera na bardzo delikatne kwestie związane z konsekwencjami absolutnej swobody twórczej. Zresztą właśnie jeden z atutów tej mangi polega na tym, że autor unika stworzenia czarno-białej wizji świata, w którym dobrzy twórcy zostaliby przeciwstawieni złej cenzurze. Sprawy są znacznie bardziej skomplikowane i na planszach „Poison City” mamy do czynienia z próbą pokazania różnych aspektów tej relacji bez usprawiedliwiania zapędów cenzorskich, ale też bez fetyszyzowania swobody twórczej będącej często pretekstem do promocji marnych dzieł.
Bardzo dobrze sprawdza się także formuła narracyjna oparta na przedstawianiu dwóch równoległych rzeczywistości. Jedna z nich to opisana powyżej rzeczywistość Japonii roku 2020 – kraju szykującego się do igrzysk olimpijskich i dążącego do wyeliminowania ze sfery publicznej wszelkich niemoralnych treści mogących psuć jego wizerunek w oczach tysięcy kibiców sportowych. Druga z nich to rzeczywistość wykreowana przez Mikio Hibino w jego mandze „Dark Walker”. Jest to świat zatruty wirusem zamieniającym ludzi w krwiożercze bestie żywiące się trupim mięsem. Podczas lektury „Poison City” czytamy równocześnie fragmenty mangi „Dark Walker” umieszczone w tej opowieści. Taka formuła komiksu w komiksie (tu z kolei nasuwa się skojarzenie np. ze „Strażnikami” Moore’a) pozwala na tworzenie analogii pomiędzy tymi dwoma „zatrutymi” światami. W jednym ludzi zamienia w potwory wirus, w drugim mangi. Warto także zwrócić uwagę na to, że w tej opowieści autorowi udało się także zmieścić wiele interesujących i atrakcyjnie podanych informacji na temat funkcjonowania japońskiego przemysłu mangowego. Oczywiście dla czytelników serii „Bakuman” nie będzie tu żadnych zaskakujących informacji, ale położenie akcentu na potencjalnie niebezpieczne dla młodzieży treści oraz zwrócenie uwagi na cenzurę kształtującą rynek, jest niezwykle interesujące.
Manga prezentuje się bardzo atrakcyjnie także pod względem wizualnym. Autor umiejętnie różnicuje dwie warstwy narracyjne przedstawiając je w odmiennej stylistyce. Świat z „Dark Walkera” jest przedstawiony delikatniejszą, bardziej szkicową kreską. Więcej jest tu także szarości uzyskanych za sprawą nakładanych rastrów. Świat, w którym żyje twórca tej mrocznej mangi, jest natomiast ukazany za pomocą bardziej wyrazistej i zdecydowanej kreski. Tu także sporo jest rastrów wzmocnionych dodatkowym szrafowaniem. Obrazu całości dopełniają precyzyjnie odwzorowane tła.
„Poison City” to kolejna po „Prophecy”, „Manhole” oraz „Reset” manga stworzona przez Tetsuię Tsutsuiego. Tym razem jednak obok czystej rozrywki i pewnej dawki grozy, dostajemy także wiele interesujących nawiązań do znanych dzieł popkultury oraz solidną porcję wartościowej wiedzy o historii komiksu. I jeśli nawet sekwencja przedstawiająca zdarzenia z lat pięćdziesiątych zawiera pewne nieścisłości (wskazane w posłowiu tłumacza), to i tak lektura komiksu jest wartościowa. Zachęca bowiem do samodzielnego pogłębienia wiedzy w tym zakresie, a poza tym ukazuje znaczące analogie pomiędzy współczesnością (ukrytą za fikcyjną przyszłością) a przeszłością. I nie chodzi tylko o to, że dziś być może znowu cenzura staje się zagrożeniem dla swobody twórczej, ale także o to, że swoboda twórcza niesie ze sobą pewne niebezpieczeństwa. Szczególnie w czasach, gdy tworzyć każdy może.
koniec
15 listopada 2017

Komentarze

15 XI 2017   12:56:23

Zastanawiam się, w czym autor recenzji widzi cenzurę stającą się (być może) zagrożeniem dla swobody twórczej.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Palec z artretyzmem na cynglu
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

27 IV 2024

„Torpedo 1972” to powrót po latach Luca Torelliego, niegdyś twardziela i zabijaki, a dziś… w sumie też zabijaki, ale o wiele bardziej zramolałego.

więcej »

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pasożytom mówimy zdecydowane nie!
— Paweł Ciołkiewicz

Gra w samobójstwo
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Dyskretny urok showbiznesu
— Paweł Ciołkiewicz

Piękny umysł
— Paweł Ciołkiewicz

Mieć chaos w sobie
— Paweł Ciołkiewicz

Blask z innej przestrzeni
— Paweł Ciołkiewicz

Między prawdą a kłamstwem
— Paweł Ciołkiewicz

Nosferatu ponad wszystko
— Paweł Ciołkiewicz

Obrzęd przejścia
— Paweł Ciołkiewicz

Szklane domy
— Paweł Ciołkiewicz

Miejska pułapka
— Paweł Ciołkiewicz

Przeciwstawić się losowi
— Paweł Ciołkiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.