Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Erich Maria Remarque
‹Droga powrotna›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDroga powrotna
Tytuł oryginalnyDer Weg zurück
Data wydania11 września 2012
Autor
PrzekładRyszard Wojnakowski
Wydawca Rebis
ISBN978-83-7510-622-0
Format288s. 150×225mm; oprawa twarda
Cena39,90
Gatunekmainstream, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Wojna to największe zło
[Erich Maria Remarque „Droga powrotna” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Droga powrotna”, będąc autobiograficznym zapisem doświadczeń autora, obrazuje także los całej generacji weteranów I wojny światowej. Ten głos „straconego pokolenia” opiera się próbie czasu, nadal jest aktualny i przejmujący.

Joanna Kapica-Curzytek

Wojna to największe zło
[Erich Maria Remarque „Droga powrotna” - recenzja]

„Droga powrotna”, będąc autobiograficznym zapisem doświadczeń autora, obrazuje także los całej generacji weteranów I wojny światowej. Ten głos „straconego pokolenia” opiera się próbie czasu, nadal jest aktualny i przejmujący.

Erich Maria Remarque
‹Droga powrotna›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDroga powrotna
Tytuł oryginalnyDer Weg zurück
Data wydania11 września 2012
Autor
PrzekładRyszard Wojnakowski
Wydawca Rebis
ISBN978-83-7510-622-0
Format288s. 150×225mm; oprawa twarda
Cena39,90
Gatunekmainstream, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Powieść jest luźną kontynuacją najsłynniejszej książki Ericha Marii Remarque’a „Na Zachodzie bez zmian”, której wydanie w 1929 roku poruszyło całe ówczesne Niemcy. „Droga powrotna” opowiada o bolesnym powrocie niemieckich żołnierzy do życia w cywilu po zakończeniu I wojny. Powrót okazuje się dramatyczny i trudny. Autor pisze o ludziach upokorzonych przez klęskę i pozostawionych samym sobie. Ich ojczyzna, liżąca rany po przegranej wojnie, na ich los jest całkowicie obojętna.
O powieści „Na Zachodzie bez zmian” powiedziano kiedyś, że „tchnie zdegenerowanym romantyzmem”. „Droga powrotna” jest podobna. Opisy fizycznych i psychicznych okaleczeń wojennych weteranów poruszają realizmem, wrażliwością narratora i jednocześnie surowością stylu (tu widać podobieństwo do pisarstwa Ernesta Hemingwaya). Wojna to nie romantyczna przygoda, ale codzienne obcowanie ze śmiercią, okaleczeniami, głodem, poczuciem beznadziei. Wtedy, na początku XX wieku, takie pisanie bez przemilczeń i kompromisów było w literaturze nowością – tak właśnie brzmiał głos wojennego „straconego pokolenia”, do którego należał Remarque. Dwudziestowieczna literatura europejska zmieniała się wraz z porządkiem świata.
Zawarte w powieściach Remarque’a opisy tragicznych losów żołnierzy po wojnie przejmowały w tamtych czasach siłą wyrazu, bo były to jedne z pierwszych tego rodzaju świadectw w literaturze. „Droga powrotna”, czytana współcześnie, nic nie traci na swojej aktualności. Dziś widzimy, że jest to poruszający literacki obraz tego, co dzisiaj nosi nazwę zespołu stresu pourazowego. Niestety, w mrocznym i niespokojnym XX wieku nie brakowało okazji, by nauka to zjawisko dogłębnie poznała i opisała. Koszmary, poczucie izolacji, niemożność osiągnięcia wewnętrznej równowagi i stabilizacji – odczucia wszystkich żołnierzy po frontowej traumie są zawsze takie same. Dzieje bohaterów książki można więc odczytywać w uniwersalnym kontekście. Remarque demaskuje bezsens każdej wojny i jej dewastujący wpływ na ludzi: Albert podczas kłótni zabija człowieka, Adolf po powrocie z frontu nie może dogadać się z żoną, która podczas jego nieobecności żyła z innym mężczyzną, Ernst nie znajduje wspólnego języka ze swoją rodziną, a Giesecke trafia do szpitala psychiatrycznego.
W powieści jest wiele mówiąca i symboliczna scena powrotu żołnierzy – dawnych uczniów – do kolegium nauczycielskiego. Poszli na front wprost ze szkolnych ław. Teraz do nich wracają i spotykają się ze swoimi dawnymi pedagogami. Remarque uświadamia, że wojna zaburzyła pokoleniową ciągłość nie tylko dlatego, że wielu młodych ludzi zginęło na wojnie, ale przede wszystkim dlatego, że ci, którzy przeżyli, zostali obarczeni bagażem przeżyć i doświadczeń ponad ich siły. Uczniowie i nauczyciele nie rozumieją się już nawzajem i zauważamy, że jest to coś dużo w więcej niż zwyczajny konflikt generacji. „Ale czego jeszcze mogliby nas nauczyć?” pyta Ernst. „Znamy teraz życie lepiej niż oni, zdobyliśmy inną wiedzę, twardą, krwawą, okrutną i bezlitosną.” Tym młodym ludziom na wojnie przewartościowało się absolutnie wszystko, stracili oparcie, dobro i zło to dla nich już tylko puste słowa. Są jeszcze młodzi, ale ich młodość jest już bez perspektyw i wiary we wszystko, co dotąd znali. Czego będą uczyć swoich uczniów?
„Droga powrotna” ukazuje się w nowym tłumaczeniu Ryszarda Wojnakowskiego. Przekład bardzo dobrze oddaje nastrój tej powieści: z pozoru szorstką narrację, ale przenikającą się z pełnym emocji spojrzeniem na świat młodego człowieka. Napisana osiemdziesiąt lat temu powieść Remarque`a nadal ma mocny pacyfistyczny wydźwięk. Wojna to absurd i największe zło, jakiego może doświadczyć człowiek.
koniec
31 października 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Współczucie, owszem – ale…
— Joanna Kapica-Curzytek

Falstart
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.