Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jacek Milewski
‹Chyba za nami nie traficie›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułChyba za nami nie traficie
Data wydania26 czerwca 2013
Autor
Wydawca W.A.B.
ISBN978-83-7747-874-5
Format272s. 130×200mm; oprawa twarda
Cena29,90
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Świetnie opowiedziane historie
[Jacek Milewski „Chyba za nami nie traficie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To kolejna książka będąca efektem wieloletnich kontaktów autora ze społecznością Romów. Możemy w niej przeczytać, jak Romowie radzą sobie ze współczesnością i jak wygląda ich życie w obecnych, dynamicznie zmieniających się realiach. Proza Milewskiego, pełna empatii i humoru, jest znakomitej próby.

Joanna Kapica-Curzytek

Świetnie opowiedziane historie
[Jacek Milewski „Chyba za nami nie traficie” - recenzja]

To kolejna książka będąca efektem wieloletnich kontaktów autora ze społecznością Romów. Możemy w niej przeczytać, jak Romowie radzą sobie ze współczesnością i jak wygląda ich życie w obecnych, dynamicznie zmieniających się realiach. Proza Milewskiego, pełna empatii i humoru, jest znakomitej próby.

Jacek Milewski
‹Chyba za nami nie traficie›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułChyba za nami nie traficie
Data wydania26 czerwca 2013
Autor
Wydawca W.A.B.
ISBN978-83-7747-874-5
Format272s. 130×200mm; oprawa twarda
Cena29,90
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
W ostatnim roku nie mogliśmy narzekać na brak wydarzeń powiązanych z romską kulturą, by wspomnieć tylko film i książkę biograficzną o cygańskiej poetce Papuszy. Można powiedzieć, że jesteśmy świadkami swoistego przełomu: zaczynamy dostrzegać obecność Romów i ich wkład w naszą kulturę oraz zastanawiamy się nad ich miejscem w naszej społeczności. Niestety w naszym dyskursie o tej grupie etnicznej ciągle mocno obecne są stereotypy i uprzedzenia, a skrajna hermetyczność i odmienność Romów z pewnością nie ułatwia nawiązania z nimi dialogu.
Zbiór „Chyba za nami nie traficie” jest czymś wyjątkowym. Jacek Milewski zebrał tu kilkanaście opowieści, których bohaterami są Romowie. Forma tych tekstów jest różnorodna: są sylwetki pojedynczych bohaterów („Dynało Bambi”), opowiastki pełne magicznego realizmu („Konopnicki i inni”), jest nawet przypowieść („Pastorałka”). Są w nich utrwalone dramaty Cyganów („Dobranocka”), ale nie brak też humorystycznego spojrzenia na ich tradycje („Kamlipen”). Proza Jacka Milewskiego nie idealizuje obrazu Romów i ich mentalności, a nawet wyraźnie podkreśla, że są oni kulturowo osobni, niezasymilowani i na ogół żyją – delikatnie mówiąc – z dala od kształtowanego w Polsce „społeczeństwa opartego na wiedzy”. A jednak jest w tych tekstach coś, co skutecznie łagodzi krytyczne i wrogie spojrzenie na romską inność. Autor nie demonizuje odrębności Cyganów, nie spogląda na nich z utrwaloną w naszej kulturze wyższością i pogardą. Każdy tekst to osobna historia, zawierająca mnóstwo empatii pozwalającej nam uwierzyć, że ci, którym tak często przypisujemy etykietkę ludzi drugiej kategorii – w swoich lękach, nadziejach, koncepcji szczęścia i radości życia są do nas bardzo podobni („Koniec idzie”). Są podobni, ale jednak nie tacy sami. Autor z jednej strony pochyla się nad swoimi bohaterami i ich słabościami ze zrozumieniem, a nawet uśmiechem i poczuciem humoru, ale jednocześnie nie ukrywa, że trudno mu pisać „o ludziach, którzy wydają za mąż trzynastoletnie dziewczynki”.
Nie ma tutaj łatwych diagnoz i „cudownych” rozwiązań, szczególnie jeśli chodzi o przekraczanie barier we wzajemnych kontaktach Romów z Polakami. Dowodem na to jest chociażby tekst „Trzynastu gniewnych ludzi”, w którym z całą intensywnością można dostrzec bolesną lukę między dwiema społecznościami. Nie łatwiej jest w przypadkach indywidualnych kontaktów („Wujku”, „Niech pani tak do mnie nie mówi”, „Chyba za nami nie traficie”) – miłość i małżeństwa między Romami a Polakami owszem się zdarzają, ale są to zwykle bardzo trudne relacje, nierzadko skazujące zakochanych na ostracyzm w ich własnych społecznościach. Przeszkód w zbliżeniu się do siebie jest wiele, ale tkwią one głównie w podświadomości – o czym Jacek Milewski potrafi pisać wspaniale, z gawędziarskim temperamentem.
Nowym wątkiem w dyskursie o Cyganach jest spojrzenie na ich specyfikę przez pryzmat obywatelstwa w Unii Europejskiej („Odwiedziny” i „Bo król im zabronił”). Gdzie leży granica pomiędzy zachowaniem kulturowej odrębności Romów a koniecznością uregulowania prawnego ich sytuacji? Jacek Milewski inspiruje do tego, aby stawiać odważne pytania i zwalczać przy tym pełne hipokryzji pozorowane działania. Wskazuje jednocześnie, jak skomplikowane wyzwania stoją dziś przed romską wspólnotą, która pod wpływem procesu globalizacji zmuszona jest szukać swojego miejsca w nowych realiach i zmierzyć się z wieloma nieznanymi wcześniej problemami związanymi z własną tożsamością.
Nowością jest także to, że w tekstach znajdziemy stosunkowo dużo zdań w języku romskim. To nowość: dotychczas Romowie bardzo ściśle strzegli tajemnicy swojego języka, nie pozwalając się go uczyć nikomu spoza ich grupy. Wiadomo, że Romowie nie akceptują, gdy ktoś spoza ich kręgu posługuje się językiem romskim. Jacek Milewski przełamuje tutaj to kulturowe tabu i wyznacza pewien nowy standard w polskiej literaturze – także dlatego, iż język romski jest raczej językiem kultury mówionej, słabo utrwalonym w tekstach pisanych.
W tomie „Chyba za nami nie traficie” jest wszystko: proza życia, ale i jego poezja, przemieszana z magią. Jest miłość i nienawiść, bogactwo i nędza. A przede wszystkim – duża doza życzliwości i humoru, który towarzyszy nawet najbardziej dramatycznym opowieściom. Z zamieszczonych tu, świetnie opowiedzianych historii dowiemy się wielu ciekawych rzeczy o Romach, co być może przyczyni się do zmiany naszego postrzegania tej grupy etnicznej. Z wielką korzyścią dla obu stron.
koniec
5 stycznia 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Przerwane beztroskie dzieciństwo
Marcin Mroziuk

2 V 2024

Z jednej strony „Sprzedawca marzeń” to po prostu wciągająca powieść przygodowa, z drugiej zaś strony książka Katarzyny Ryrych przybliża młodym czytelnikom gęstniejącą atmosferę przed wybuchem II wojny światowej i cierpienia ludności cywilnej na jej początku.

więcej »

Krótko o książkach: Komu mogłoby zależeć?
Joanna Kapica-Curzytek

2 V 2024

W „PS. Dzięki za zbrodnie” jest bardzo dużo tropów prowadzących w stronę klasycznej powieści detektywistycznej. Znajdziemy tu wszystko, co najlepsze w gatunku cozy crime.

więcej »

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Miłosz Cybowski

29 IV 2024

Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.