Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Chimamanda Ngozi Adichie
‹Wszyscy powinniśmy być feministami›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWszyscy powinniśmy być feministami
Tytuł oryginalnyWe Should All Be Feminists
Data wydania13 listopada 2017
Autor
PrzekładAgnieszka Sylwanowicz
Wydawca Zysk i S-ka
ISBN978-83-8116-196-1
Format80s. 135×205mm; oprawa twarda
Cena29,90
Gatunekeseje / felietony, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Niełatwy dyskurs
[Chimamanda Ngozi Adichie „Wszyscy powinniśmy być feministami” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Wszyscy powinniśmy być feministami”, esej nigeryjskiej pisarki i intelektualistki Chimamandy Ngozi Adichie, pozwala lepiej dostrzec krzywdzące stereotypy i kulturowe uwikłania dotyczące płci.

Joanna Kapica-Curzytek

Niełatwy dyskurs
[Chimamanda Ngozi Adichie „Wszyscy powinniśmy być feministami” - recenzja]

„Wszyscy powinniśmy być feministami”, esej nigeryjskiej pisarki i intelektualistki Chimamandy Ngozi Adichie, pozwala lepiej dostrzec krzywdzące stereotypy i kulturowe uwikłania dotyczące płci.

Chimamanda Ngozi Adichie
‹Wszyscy powinniśmy być feministami›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWszyscy powinniśmy być feministami
Tytuł oryginalnyWe Should All Be Feminists
Data wydania13 listopada 2017
Autor
PrzekładAgnieszka Sylwanowicz
Wydawca Zysk i S-ka
ISBN978-83-8116-196-1
Format80s. 135×205mm; oprawa twarda
Cena29,90
Gatunekeseje / felietony, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Chimamanda Ngozi Adichie urodziła się w Nigerii, studiowała w Stanach Zjednoczonych i obecnie dzieli swoje życie pomiędzy te dwa kraje. Opublikowała kilka książek, z których szczególnie ta ostatnia, „Amerykaana”, dała pisarce rozpoznawalność i możliwość aktywnego udziału w intelektualnym dyskursie na tematy bliskie jej twórczości.
Jednym z nich jest problem rasy, równości oraz płci, a także powielanych w związku z nimi stereotypów. Są one szczególnie silne w odniesieniu do feminizmu: „feministka nienawidzi mężczyzn, (…) uważa, że kobieta zawsze powinna mieć władzę” – i z tym nigeryjska pisarka postanowiła się zmierzyć.
„Wszyscy powinniśmy być feministami” to esej, który powstał na podstawie zapisu wykładu, wygłoszonego przez Chimamandę Ngozi Adichie w ramach konferencji TEDxEuston. W swoim wystąpieniu odwołuje się ona do swoich własnych doświadczeń, wpisujących się w ogólny kontekst przejawów nierówności kobiet i mężczyzn. Faworyzowanie chłopców od najmłodszych lat w szkole, lekceważenie kobiet w przestrzeni publicznej (nawet, gdy para jest razem, mężczyźni zwracają się wyłącznie do mężczyzny), nierówne kryteria w ocenie obu płci, tak zachowania, jak i kwalifikacji. I chociaż pięćdziesiąt dwa procent światowej populacji stanowią kobiety – im wyżej się zajdzie, tym jest ich mniej, zauważa pisarka.
Autorka w swoim eseju przygląda się wychowaniu, które nadal jeszcze nie jest wychowaniem ludzi, żyjących w zgodzie z samymi sobą, rozwijania ich rzeczywistych zdolności. Wychowujemy dziewczynki tak, aby widziały w sobie nawzajem konkurentki – o uwagę mężczyzn. Z kolei wtłaczamy chłopców „w ciężką małą klatkę męskości”, tłumiąc w nich wrażliwość i uczucia, nie pozwalając im wyrażać strachu i słabości. Dziewczyny wychowywane są tak, „aby wszyscy je lubili” i często nie dopuszczamy do sytuacji, by głośno wyrażały swoje aspiracje, niezadowolenie czy gniew. Tresujemy je do podejmowania życiowych decyzji zawsze z przeświadczeniem, że „najważniejsze jest małżeństwo”, bez którego kobieta jest postrzegana jako mniej wartościowa.
Dyskurs o płci kulturowej nie jest łatwy, nie tylko w Polsce. Chimamanda Ngozi Adichie precyzuje także, że samo mówienie o prawach człowieka nie wystarczy, albowiem nie dostrzega się wystarczająco ostro zjawisk związanych z wykluczaniem kobiet, na przykład nierównościami ekonomicznymi, których przyczyną jest płeć (kobiety z zasady zarabiają mniej niż mężczyźni na tych samych stanowiskach). Pisarka wyjaśnia, że to nie kultura powinna tworzyć (kształtować, determinować ludzi), ale ludzie powinni tworzyć takie warunki kulturowe, by kobiety miały pełnię praw, niezależnie od swojego miejsca zamieszkania. Stwierdzenie „bo jesteś kobietą” nie jest ani powodem, ani usprawiedliwieniem jakichkolwiek działań. Dla kobiet oznacza to tyle, żeby nie zmuszać się do niczego tylko po to, by ubiegać się o aprobatę świata.
koniec
30 marca 2018

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Świat według Ifemelu
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.