Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Renata Frydrych
‹Niespodziewanie jasna noc›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNiespodziewanie jasna noc
Data wydania13 lutego 2019
Autor
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-06827-4
Format500s. 143×205mm
Cena39,90
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Zakochani i buntownicy
[Renata Frydrych „Niespodziewanie jasna noc” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Powieść „mówi” Szekspirem i rozbrzmiewa piosenkami Eda Sheerrana. „Niespodziewanie jasna noc” można uznać za manifest pokoleniowy dwudziestolatków. Młodym ludziom zawsze niełatwo jest pogodzić swoje marzenia z rzeczywistością współczesnego świata.

Joanna Kapica-Curzytek

Zakochani i buntownicy
[Renata Frydrych „Niespodziewanie jasna noc” - recenzja]

Powieść „mówi” Szekspirem i rozbrzmiewa piosenkami Eda Sheerrana. „Niespodziewanie jasna noc” można uznać za manifest pokoleniowy dwudziestolatków. Młodym ludziom zawsze niełatwo jest pogodzić swoje marzenia z rzeczywistością współczesnego świata.

Renata Frydrych
‹Niespodziewanie jasna noc›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNiespodziewanie jasna noc
Data wydania13 lutego 2019
Autor
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-06827-4
Format500s. 143×205mm
Cena39,90
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Kuba Sokołowski ma sympatyczną dziewczynę Weronikę, to pewnie tylko kwestia czasu, kiedy zdecydują się zamieszkać razem. Dalszy ciąg też rysuje się nieźle: Kuba i Weronika studiują prawo, a że ojciec chłopaka jest prawnikiem, z wejściem do zawodu i firmy ojca nie będzie trudności. Kancelaria rozwinie skrzydła, na bark perspektyw w życiu nie można narzekać. Tymczasem Kuba już wie, że do takiej wizji świata nie pasuje. Jego marzeniem jest aktorstwo. Planuje nawet rzucić studia, ale jak to powiedzieć Weronice i rodzicom, którzy absolutnie nie wyobrażają sobie, by syn miał zmienić zdanie?
Kuba poznaje przez internet Alice, rysowniczkę, która właśnie wygrała stypendium dla młodych artystów i wybiera się na warsztaty do Warszawy. Jaki będzie dalszy ciąg ich znajomości, gdy się spotkają? Alice ma za sobą trudne chwile, co sprawia, że patrzy na życie z zupełnie innej perspektywy niż ludzie w jej wieku. Kuba pokazuje jej stolicę – spacerują po mieście w rytmie piosenek Eda Sheerana. Czy również „miłości, która się nie zdarza”?
Jest w powieści jeszcze Harmoń, pracownik warszawskiego metra. Też po przejściach. Teraz jest kimś zupełnie innym niż dawniej. Trochę sowizdrzał, trochę błazen, niewinny i bezbronny, naiwny filozof, taki trochę obok życia. Brawa dla autorki za tę kreację, bodaj najlepszą w tej powieści, nawiązującą do klasyki literatury. Nie przegapcie jego postaci, bo choć skryta na drugim planie, okazuje się równie ważna, co główni bohaterowie. Długo nie będziemy wiedzieli, jak i kiedy skrzyżują się losy Harmonia i Kuby. I jeszcze ten kubek z motywami planu londyńskiego metra…
„Niespodziewanie jasna noc” przeniknięta jest duchem Szekspira. Bohaterowie powieści szukają w jego słowach sensu życia i miłości, wyrażenia tego, co gra w ich duszach. Kuba przygotowuje się do castingu do „Romea i Julii”. O co chodzi w tej sztuce? Czy rzeczywiście niepotrzebnie „rozpowszechnia społecznie szkodliwy wizerunek miłości romantycznej”? A może tytułowi bohaterowie sztuki są symbolami niezgody „na ten popieprzony świat”, jak ujmuje to Kuba? To wokół tych pytań rozpisana jest „Niespodziewanie jasna noc”, która ma wiele cech pokoleniowego manifestu.
Renata Frydrych jest nie tylko autorką powieści, ale i scenarzystką, co daje się tu dostrzec. „Niespodziewanie jasna noc” na świetną konstrukcję, która właściwie nie ma słabych stron i jest oryginalna – przebieg wydarzeń dosyć nietypowo przenika się ze scenami retrospektywnymi. Niby wiemy, co dalej się wydarzy, a jednocześnie z zapartym tchem czekamy, co będzie. Nie ma tu dłużyzn (osobiście skróciłabym może tylko londyńskie perypetie Kuby), wątki rozwijają się tak jak powinny, ciekawie się łączą, stale nas zaskakując. Bardzo dobrze zarysowane są postacie: nie tylko Harmoń wzbudza sympatię, ale też „pozytywnie postrzelony” Alosza, imigrant z Ukrainy z sercem na dłoni. Również grupa znajomych Kuby, kręcących kamerą krótkometrażowe formy. Młodzi nie tylko szukają miłości, ale zastanawiają się także nad naturą świata. Skąd wiadomo, że jest prawdziwy? A może takich światów jest nieskończona liczba? Jeśli tak, to czy wino smakuje tak samo w każdym z nich? Czy życie jest tylko formą spędzania czasu?
Renata Frydrych jest bardzo dobrą obserwatorką, potrafi dostrzec to, co młodych ludzi najbardziej w dzisiejszych czasach niepokoi i znaleźć dla tych lęków miejsce w książce. Wyzwań nie brakuje: poszukiwanie prawdziwego uczucia, konieczność zapewnienia sobie dobrych warunków egzystencji, a jednocześnie życie zgodnie z własnymi przekonaniami i marzeniami… Ze wszystkim stale na nowo muszą radzić sobie nowe pokolenia zakochanych i buntowników, wyrażać bunt i niezgodę na to, co zastane. Powieść budzi u mnie skojarzenia z musicalem „Metro” z 1991 roku. Tam też chodziło o podobne rzeczy.
Nie jest to powieść traktująca wyłącznie o problemach ludzi młodych. Także tych, którzy młodzi przestali być całkiem niedawno… Tak jak rodzice Kuby, Paulina i Tomasz. Żyją od sprzeczki do sprzeczki, przez co cierpi cała rodzina. Gdzie się podziało ich dawne uczucie? Kuba ma jeszcze dużo młodszego brata Antka. Ma z nim świetny kontakt i właściwie wyręcza skłóconych rodziców w jego wychowaniu. Dialogi między Kubą i rezolutnym siedmioletnim Antkiem są ujmujące, wywołują uśmiech i wzruszają. Smutne tylko, gdy przyglądamy się pogłębiającemu się kryzysowi między ich rodzicami. Tomasz nawet znajduje sobie sposób, by uwolnić się ze złotej klatki.
Oryginalne i ciekawe jest także zakończenie. Wątki bez wątpienia porzucone nie są, ale też nie kończą się jednoznacznym wyjaśnieniem, co dzieje się z każdym z bohaterów. Wiele możemy sobie tu dopowiedzieć – na przykład to, czy w przypadku Kuby będzie to szczęśliwe zakończenie. Po raz kolejny możemy się przekonać o prawdziwości powiedzenia, że wyrządzone zło wraca… A może Kuba miał rację, buntując się przeciwko takiemu światu, podobno najlepszym z możliwych?
Z pełnym przekonaniem polecam „Niespodziewanie jasną noc”! Świetnie się czyta, bo jest to jednocześnie lekka, niepozbawiona humoru lektura, a jednocześnie trzymająca intelektualny poziom. Nie jest pretensjonalna, a zarazem niebanalna i oryginalna, pozostawiająca czytelników z niejedną ważną i pouczającą refleksją.
koniec
17 kwietnia 2019

Komentarze

17 IV 2019   14:36:16

Ta okładka boli.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Nie bądź jak kura w Wołominie!
Sebastian Chosiński

3 V 2024

Szczęsny to ma klawe życie! Nie nudzi się nawet jednego dnia, ponieważ w peerelowskiej Warszawie zbrodnie popełniane są bez opamiętania. A że jest inteligentny i zawsze dopina swego, wzbudza podziw współpracowników i przełożonych. Miewa też magnetyczny wpływ na kobiety, chociaż nie pozwala sobie zamącać umysłu ich urodą. Dlatego też udaje mu się w końcu rozwikłać w „Dwóch włosach blond” wielce skomplikowaną intrygę kryminalną.

więcej »

Przerwane beztroskie dzieciństwo
Marcin Mroziuk

2 V 2024

Z jednej strony „Sprzedawca marzeń” to po prostu wciągająca powieść przygodowa, z drugiej zaś strony książka Katarzyny Ryrych przybliża młodym czytelnikom gęstniejącą atmosferę przed wybuchem II wojny światowej i cierpienia ludności cywilnej na jej początku.

więcej »

Krótko o książkach: Komu mogłoby zależeć?
Joanna Kapica-Curzytek

2 V 2024

W „PS. Dzięki za zbrodnie” jest bardzo dużo tropów prowadzących w stronę klasycznej powieści detektywistycznej. Znajdziemy tu wszystko, co najlepsze w gatunku cozy crime.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.