Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 3 maja 2024

Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.

Twórczość

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

J.J. Abrams
‹Gwiezdne wojny: Przebudzenie Mocy›

WASZ EKSTRAKT: 65,0 (60,0) %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Gwiezdne wojny: Przebudzenie Mocy
Tytuł oryginalny	Star Wars: The Force Awakens
Dystrybutor	Disney
Data premiery	18 grudnia 2015
Reżyseria	J.J. Abrams
Zdjęcia	Daniel Mindel
Scenariusz	J.J. Abrams, Lawrence Kasdan
Obsada	Andy Serkis, Carrie Fisher, Harrison Ford, Domhnall Gleeson, Gwendoline Christie, Mark Hamill, Oscar Isaac, Lupita Nyong'o
Muzyka	John Williams
Rok produkcji	2015
Kraj produkcji	USA
Cykl	Gwiezdne wojny
Gatunek	akcja, fantasy, przygodowy
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Gwiezdne wojny: Nowa układanka ze starych klocków

Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Mroziuk, Anna Nieznaj, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

« 1 2 3 4 … 7 »

Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Mroziuk, Anna Nieznaj, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Gwiezdne wojny: Nowa układanka ze starych klocków

Adam Kordaś: Również uważam, że „Przebudzenie Mocy” to nie remake „Nowej nadziei”, tylko do bólu zachowawcza kalka utkana na motywach starej trylogii. Nie spodziewałem się po tej odsłonie wiele, ale nie sądziłem, że zobaczę tak wtórne dzieło – przecież tu pod cienką warstwą pudru nie ma niemal nic niebędącego mniej lub bardziej przetworzonym motywem z galerii tych, które wszyscy fani „Gwiezdnych wojen” od wieków znają i kochają. Znowu straszna „zabójcza gwiazdka” i jej obowiązkowa achillesowa pięta, znowu mroczny „imperator” gdzieś tam, nie wiadomo gdzie, snujący jakieś ciemne plany, znowu „rebelianci” śmigający na X-wingach, znowu nieświadoma swego przeznaczenia „nowa nadzieja” znikąd wypełniona aż po dziurki w nosie Mocą, znowu zły bardzo „czarny rycerz” oraz dokazujące robociki… Nie wspominając o starych bohaterach, którzy musieli przeżyć przez te lata, jakie minęły od upadku Imperium, niemało, ale tylko Luke zdaje się nosić owych lat wyraźne brzemię. Prawdziwą nowością jest chyba tylko czarny ex-szturmowiec. Tylko jak teraz czuje się widz, widząc masową rzeź owych odzianych w białe pancerze postaci (zupełnie bezrefleksyjnie dokonywaną także przez ich niedawnego towarzysza broni) skoro wie, że być może w wielu z tych pancerzy zakuty był w gruncie rzeczy poczciwy „janczar” nie ze swej woli wciągnięty w całą zawieruchę?

Marcin Osuch: Pytanie, na ile „do bólu”, a na ile nie. W moim odczuciu film zbliża się do granicy wtórności, ale przekracza ją w trzech miejscach – Gwiazda Śmierci, maska Kylo (bo sama postać ma potencjał) i odpowiednik Imperatora. Bo przecież trudno jest wprowadzić wiekowych Solo, Leię i Luke’a i wymagać, żeby nie odwoływali się do dawnych czasów.

Konrad Wągrowski: Nie zgadzam się co do maski Kylo – ona jest uzasadniona. Kylo bardzo chce nawiązać do spuścizny dziadka i maska jest po prostu wyrazem hołdu dla niego.

Beatrycze Nowicka: Poza tym dzięki tej masce może wyglądać groźnie, a nie jak sfrustrowany słabeusz (o aparycji Fryderyka Chopina, swoją drogą mogli poszukać kogoś, kto byłby choć odrobinę podobny do Forda albo Fisher).

Agnieszka Szady: Urody nikt sobie nie wybiera – ale za to ekipa od castingu wybiera aktorów, a przecież ma z czego. Dlatego zatrudnienie kogoś, kto wygląda niekorzystnie w świetle padającym z góry, a przy mówieniu usta mu się dziwacznie wywijają na zewnątrz, to dla mnie największa porażka „Przebudzenia Mocy”.

Michał Kubalski: Przesadzacie. Przynajmniej jest JAKIŚ.

Adam Kordaś: Wybaczcie, ale mamy oto film, w którym dosłownie prawie wszystko jest przetworzoną sytuacją ze starej trylogii. Ogólnie niby osią, wokół której wszystko się miało kręcić, są poszukiwania Luke’a, ale przecież tak naprawdę znowu trzeba się wywinąć „imperialnym”, dotrzeć do „rebelii” i uchronić ją przed kompletnym rozgromieniem przez jeszcze bardziej ogromniastą „imperialną wunderwaffe”. Nie uważam tego filmu za remake, bo nie skopiowano „Nowej nadziei” słowo w słowo, tylko nakręcono na motywach starej trylogii jakby jej alternatywną wersję. W sumie dostaliśmy nie tyle nową odsłonę z autonomiczną fabułą, co po prostu znowu „stare dobre” kłopoty ze Skywalkerami.

Agnieszka Szady: By nie rzec wręcz – rodzinne kłopoty Skywalkerów. Choć tutaj raczej Solów…

Anna Nieznaj: Rodzinność kłopotów, choć brzmi absurdalnie i telenowelowo, można potraktować po prostu jako cechę gatunku (filmowego, nie gatunku istot rozumnych).

Marcin Mroziuk: Wydaje mi się, że spieranie się, czy to remake, czy tylko balansowanie na granicy wtórności, tak naprawdę prowadzi donikąd. Nawiązania są przecież dość oczywiste, istotne jest natomiast, czy nowe elementy dają na tyle świeżości, aby „Gwiezdne wojny” nabrały znów mocy… przyciągania widzów do kin.

Konrad Wągrowski: No przecież już wiemy, że nabrały. Jedyne pytanie na dziś brzmi, czy uda się przeskoczyć „Avatara”.

Michał Kubalski: Oczywiście. Stare pierniki, jak my, pójdą, bo jakże nie pójść. Nowi pójdą, bo są już zarażeni wirusem Gwiezdnych Wojen – cała machina marketingowa (plus działania starych pierników) to zapewniają. Zaś osoby nieznające starych GW mogą łyknąć te nowe bezproblemowo – jest ładnie, akcyjnie, dobrzy i źli.

Marcin Osuch: Nie wspominając o tym, że ci ostatni nie będą mieli problemu z trzecią Gwiazdą Śmierci.

Konrad Wągrowski: To swoją drogą bardzo ciekawy temat – jak odbiorą film osoby, dla których będzie to pierwszy kontakt z „Gwiezdnymi wojnami”. Jak takowych nie znam – nawet córce pokazałem wszystkie stare części przed seansem.

Adam Kordaś: Też nie mam pojęcia, jakby to było zobaczyć ten film zupełnie bez skojarzeń z poprzednimi. Ale jeśli mniej piernikowi widzowie po seansie złapią gwiezdno-wojennego bakcyla i zakupią sobie zbiorcze wydanie poprzednich epizodów, będą się zapewne podczas oglądania mocno zżymać na Lucasa, że tak zrzynał pomysły z „Przebudzenia Mocy"…

Powrót Jedi i nie tylko

Agnieszka Szady: Nowy film, nowi bohaterowie… ale starzy też. Niektórzy z nas obawiali się pojawienia Hana i Lei w wersji dojrzałej wiekiem.

Marcin Osuch: Pewnie, że się obawiali. Zwłaszcza po występie Forda w czwartym „Indianie Jonesie”. Ale o dziwo w „Przebudzeniu…” wypadł o wiele lepiej, trochę tak jakby… był Hanem Solo, a nie tylko go grał. I teksty znowu miał najlepsze w całym filmie. Po prostu Han Solo, tyle że stary. A Leia? Przede wszystkim to ledwo można było poznać, że to ona. A poza tym to cieniutko grała.

Konrad Wągrowski: O Forda się nie bałem, przecież to wciąż aktywny aktor. Cieszy jednakowoż fakt, że film potraktował bardzo serio, widać, że nie odbębnia pańszczyzny, tylko jest ponownie Hanem Solo. Być może to radość z faktu, że jego życzenie wyrażane przed „Imperium kontratakuje” i „Powrotem Jedi” zostało wreszcie spełnione…

Marcin Mroziuk: Nie mogę się z tym zgodzić. Moim zdaniem Carrie Fisher grała i tak lepiej niż w starej trylogii – tyle że po prostu z racji wieku nie wyglądała już tak efektownie jak przed laty w „Powrocie Jedi”. Z kolei Harrison Ford – mimo jego rzeczywiście świetnych kwestii – jednak momentami sprawiał wrażenie, jakby odczuwał zmęczenie rolą Hana Solo i tylko był na ekranie, dlatego nie stworzył tutaj zapadającej w pamięć kreacji aktorskiej. Szczerze mówiąc i tak najbardziej obawiam się, jak będzie się prezentować w kolejnych częściach Luke…

Michał Kubalski: Nie miałem zastrzeżeń do starej trójki. Carrie Fisher nie ma dużo do zagrania – ale jest Leią. Trochę szkoda, że Leia nie została Jedi, jak Luke, no ale. Ford jest w porządku – nie wiem, na ile jego filmowy los związany był z niechęcią do dalszego odgrywania roli Hana Solo, a na ile z chęcią podkręcenia dramatyczności przez scenarzystów. Wyszło nieźle. Luke jest na razie enigmą – te kilka sekund na ekranie nie pozwalają na zauważenie czegoś poza tym, jak bardzo ma być podobny do „starego Bena”.

Agnieszka Szady: To ja się przyznam, że kiedy po rozpoczęciu kręcenia filmu podano do wiadomości, że pojawi się w nim Nasza Ulubiona Trójka, poczułam wielkie rozczarowanie i myśl, że jeżeli pójdę na ten film, to niejako z obowiązku, bo oglądanie bohaterów dzieciństwa w wersji emerytalnej będzie bolesnym doświadczeniem. Przeżyłam miłą niespodziankę. Solo istotnie wygląda na zmęczonego swoją rolą, ale to w sumie pasuje do osoby tak naprawdę rozczarowanej życiem. Za to kiedy się już odzywa, jest to znowu stary, dobry Han! Leia dla mnie stanowi idealnie pasujący dalszy ciąg postaci ze starej trylogii, nawet oszczędna (eufemistycznie mówiąc) mimika się zgadza. Bardzo obawiałam się Luke’a po szoku, który przeżyłam dwadzieścia lat temu, gdy zobaczyłam aktualne – wtedy – zdjęcie Marka Hamilla. Jego twarz wyglądała, jakby coś ją przeżuło. Luke z brodą wygląda świetnie, a przy tym tak bardzo kojarzy się z Kenobim!

Beatrycze Nowicka: Ja też się bałam i mimo wszystko było mi trochę smutno, patrząc na nich. Nie z powodu ich gry, ale upływu czasu. Przecież pamiętamy ich, jak byli piękni, młodzi i wszystko było przed nimi, a teraz boleśnie nam się przypomina, jak krótkotrwały był to stan. W przypadku Hana Solo czegoś mi jednak brakło, ale z drugiej strony trudno, żeby stary Han-po-przejściach miał w sobie tyle zadziorności, co kiedyś. Leia, jak dla mnie, podobna do siebie, nie mam też zastrzeżeń do jej gry, jako postać wypadła wiarygodnie. Szkoda mi trochę tylko, że nie odziano jej w jakieś bardziej dystyngowane szaty.

Agnieszka Szady: W partyzantce działa, to co się będzie stroić…

Beatrycze Nowicka: Co do Luke’a on dla mnie był jedynym przypadkiem, gdzie czas zadziałał na plus. Młody Hamill, moim zdaniem, miał pospolitą twarz całkowicie pozbawioną wyrazu, natomiast teraz, pomarszczony i brodaty, nabrał nieco surowości.

Konrad Wągrowski: To, co udało się zrobić z Hamillem, to cud. Choć przecież tylko dla jednej sceny. Ciekawe, jak dużą rolę przewidziano dla niego w kolejnych częściach. Z pewnością nie wielką, ale raczej większą niż tutaj.

« 1 2 3 4 … 7 »

Komentarze

« 1 2

14 I 2016 13:17:05

Dyskusja bardzo ciekawa, mocno krytyczna ale z wyważonymi i sensownymi argumentami, z jednym wyjątkiem. Pan Kordaś zachowuje sie jakby zjadł wszystkie rozumy, jego argumenty krytyczne sa słabe i płytkie, braki w wiedzy o świecie SW widoczne, ale zakrzyczane w mysl zasady "nie podoba sie bo nie". Generalnie recenzent jek wyciety z GazWyb, opinie i argumentacja zdecydowanie nie na poziomie dla którego na Esensje warto wchodzić.

14 I 2016 20:37:43

@Damian

No jest słaby, ale ciagle za dobry na Wyborczą.

A film to typowy blockbuster - jak podczas seansu nie myślisz to jest OK, ale jak uruchamiasz pierwsza szarą komórkę to... lepiej nie myśleć.

Pierwsza trylogia tez taka była.

16 I 2016 00:31:28

Bardzo dziękuję Szanownym Czytelnikom i Czytelniczkom nie tylko za zapoznanie się z redakcyjną dyskusją na temat "Przebudzenia mocy" ale i nabranie chęci do podzielenia się swymi przemyśleniami na jej temat. A zwłaszcza za zwrócenie przez niektórych z Was tak szczególnej uwagi na akurat moją nieszczególną osobę. Szczerze przepraszam redakcyjnych kolegów i koleżanki a zwłaszcza Szanownych Czytelników i Czytelniczki za straszliwe zaniżenie moim p...rzynudzaniem ogólnego poziomu owej rozmowy poniżej wyśrubowanych "Esensyjnych" standardów. Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina... Zwłaszcza Pan Damian ujął mnie swym jakże merytorycznym komentarzem do tego stopnia, że gdy tylko przestanę się tarzać i otrząsnę z popiołu natychmiast zabiorę się za wzmacnianie i pogłębianie wiedzy o świecie SW do stopnia o wiele przewyższającego zwykłego widza znającego wszystkie dotychczas nakręcone epizody - jak nic bardzo zmieni to mój cienki jak gazeta profil i dostąpię objawienia mocy wynoszącego mnie na poziom, z którego dostrzeżenie samych dobrych zmian w odgrzewanym kotlecie jakim jest "Przebudzenie mocy", będzie po prostu fraszką ;) Bóg zapłać za słowo otuchy Panie Psihuj - zawsze miło usłyszeć, że jest się mimo wszystko jeszcze na coś za dobrym. "Nic po tym, byle tylko nie myśleć, a będzie dobra nasza!" ;)

17 I 2016 14:45:38

E do starej trylogii trochę temu misiu brakuje. Co jest do zmiany? 1 Pan Zorro żeby nie niszczył mebli i żeby po zdjęciu maski okazało się że np. ma zdeformowane pół twarzy czy coś w tym guście a nie że wrócił właśnie z gabinetu odnowy, no i żeby się ujawnił z facjatą dopiero jak Ford do niego zagada. 2 Odgrzewaną trzeci raz Gwiazdę wymienić na cokolwiek innego, była o tym mowa w dyskusji redakcyjnej. 3 Pana w białym kostiumie kąpielowo szturmowym wymienić na bardziej przystojnego, albo żeby miał ciut więcej charyzmy, jakiegoś polotu, jakiegoś zacięcia, no cokolwiek żeby miał. To tyle co najważniejsze, choć oczywiście jeszcze by się to i owo znalazło. A co do dyskusji redakcyjnej to świetna sprawa taka burza mózgów różne punkty widzenia itd. A p. Adam Kordaś też coś tam od siebie something original dorzucił.

29 I 2016 14:20:20

Zabawny filmik okołostarwarsowy, który przekonał mnie do aktora grającego Kylo Rena:
https://www.youtube.com/watch?v=FaOSCASqLsE

Kylo Ren w przebraniu wizytuje swoich podwładnych, by dowiedzieć się, co naprawdę o nim myślą...

11 II 2016 14:44:45

E, ja tam myślę, że Adam Kordaś został po prostu obsadzony w roli malkontenta, żeby nie było tak, że wszyscy mają podobne zdanie. A że argumentów za byciem niezadowolonym brakowało, to wypadł blado jak… jak Snoke ;-)

« 1 2