Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 29 kwietnia 2024

W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.

Twórczość

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Milena Wójtowicz
‹Bardzo czarna dziura›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Autor	Milena Wójtowicz
Tytuł	Bardzo czarna dziura
Opis	Lublinianka, urodzona w 1983 r. Dużo czyta, najchętniej sięga po książki przy których może się śmiać – bardzo lubi cykl Świata Dysku Terry’ego Pratchetta. Od dwóch lat pisze humorystyczne opowiadania, ale publikacja na łamach „Esensji” jest jej debiutem.
Gatunek	humor / satyra, SF, space opera

Bardzo czarna dziura

Milena Wójtowicz

« 1 … 4 5 6

Milena Wójtowicz

Bardzo czarna dziura

Doktor poklepał maszynę do oczyszczania krwi.

– Dzisiejsza medycyna czyni cuda.

• • •

– Kapitanie – odezwał się Movik. – Przybył wahadłowiec z członkiem załogi pirackiej i dwórka królowej.

– Przyprowadzić ich na mostek. Co z Nemidami?

– Nie odpowiadają na nasze sygnały. Zdaje się, że są unieszkodliwieni.

– To dobrze. A delegacje?

– Oczekujemy ich przybycia za pięć godzin. Podróż przebiega zgodnie z planem.

– Gdzie jest moja boska królowa? – na mostek wpłynął galeon zwany Murianą, ciągnąc za sobą jednookiego pirata.

– Witajcie, moje serce i tak dalej, jestem Yol – przywitał się pirat.

– Gdzie milady? – domagała się odpowiedzi Muriana.

– Przygotowuje się do negocjacji pokojowych – uprzejmie wyjaśnił Movik.

Yol i Muriana zgodnie wytrzeszczyli na niego oczy.

– To znaczy, że ona naprawdę wytrzeźwiała?

– Całkowicie. Doktor oczyścił jej krew. Nie została tam nawet kropelka alkoholu.

– O bogowie kosmosu i dziur czarnych – szepnęła nabożnie Muriana.

– Kapitanie, wzywa nas statek imperium – wtrącił się Movik.

– Odpowiedzieć.

Na ekranie pojawiła się twarz Ar′chata.

– Moje serce raduje się, a myśli biegną ku dawno nie widzianemu, czy ten statek, który nadlatuje od strony układu Dipolarnego to jeden z waszych?

– Zjednoczenie nie ma statków w układzie Dipolarnym – zdziwił się kapitan.

– To nie jest nasz statek – Movik sprawdził odczyty. – To statek bojowy Imperium Bwigenian.

– Zdaje się, ze trzy tygodnie temu rozwaliliśmy ich transporter – jęknął Yol.

– Nasz imperium nie utrzymuje kontaktów z tymi barbarzyńcami – oznajmił z godnością wezyr.

– Czy to nie ci, którzy na ostatniej radzie Zjednoczenia nazwali nas bandą głupców i słabeuszy, którzy zasługują tylko na to, żeby rozmieść ich na miliatomy, przenicować na drugą stronę, a potem przeżuć i wypluć nasze serca? – zainteresował się oficer ochrony.

– Jak to miło, że jesteście na bieżąco z wydarzeniami politycznymi – powiedział słabo kapitan.

– Dziękuję, sir. Czy wpisze mi pan to do akt?

– Jesteś pewien, że nie mieli na myśli tego, żeby najpierw przeżuć serca, a potem rozwalić na miliatomy? – dopytywał się Yol. – W drugą stronę nie da się tego zrobić.

– Mogę wpisać – zgodził się kapitan. – Długo te akta nie wytrzymają, ale co tam.

– Kapitan chciał powiedzieć, że za cztery godziny będzie tu w pełni uzbrojony i wrogo nastawiony statek, a żaden z czterech statków, które tu się znajdują nie jest zdolny do obrony ani ataku – sprecyzował Movik.

– Chyba mamy problem – Yol usiadł gwałtownie.

– Nie jesteś przypadkiem mechanikiem, który zna się na nowych systemach? – zapytał bez nadziei kapitan.

Yol pokręcił głową.

– Rissa wszystko u nas naprawia. Stary czy nowy system, to dal niej bez różnicy. Ze wszystkim da sobie radę.

– Pokazałem jej śrubokręt, a ona nie wiedziała, do czego to w ogóle służy – zaprotestował kapitan.

– A ile przedtem wypiła?

– Chcesz powiedzieć – zainteresował się kapitan – że ona jest genialnym mechanikiem tylko, gdy jest pijana?

– Dwie butelki wina i naprawi wszystko, od pajacyka po ciężki krążownik.

– Bogowie kosmosu i dziur czarnych czuwają nad nami! – ucieszył się kapitan. – Upijemy ją, ona naprawi statek, my odeprzemy atak, a zanim przylecą delegacje zdążymy jeszcze oczyścić jej krew!

– Obawiam się, że to niemożliwe – odezwał się tuż za nim doktor. Kapitan aż podskoczył na swoim fotelu. – Przyszedłem na mostek i słyszałem, o czym była mowa. Nie możemy oczyścić jej krwi drugi raz.

– Jak to nie możemy?

– Zabieg oczyszczania organizmu jest bardzo skomplikowany i wyjątkowych przypadkach przeprowadza się go raz na miesiąc. Przeprowadzenie dwóch zabiegów w ciągu dwudziestu czterech godzin jest absolutnie wykluczone.

– Czyli wracamy do punktu wyjścia – westchnął kapitan. – Czy tych negocjacji nie może poprowadzić ktoś inny?

– To nie do pomyślenia – zaprotestował wezyr. – Delegacje poczułyby się urażone, w najlepszym razie powystrzelałyby się na miejscu.

– W najgorszym powystrzelałyby i nas – mruknął kapitan.

– Kapitanie – odezwał się pierwszy oficer. – Sprawa jest jasna. Albo będzie trzeźwa i poprowadzi te negocjacje, zapobiegając tym samym wojnom, zniszczeniu i innym paskudztwom, a statek, nas i dyplomatów w tym czasie rozniesie w proch pierwszy krążownik albo będzie pijana i naprawi nasz statek, nie rozbijemy się, nikt nas nie zniszczy, będziemy żywi i będziemy mogli zastanawiać się, jak zakończyć te wojny, które w międzyczasie wybuchną.

– Rozsądna analiza sytuacji – stwierdził kapitan. – Przynieście dwie butelki wina dla królowej i jeszcze jedną dla mnie.

• • •

– A gdy złapiesz re-e-eeetyńskiego susła, to najpierw odpraw gu-u-uuusła, bo każdy wie, że… – królowa z zapałem grzebała w przewodach.

Do przybycia Bwigenian została jeszcze godzina, a ona naprawiła już prawie wszystko na wszystkich czterech statkach. Kapitan siedział obok, kończył pierwszą butelkę i liczył zwrotki. Wyszło mu, że to już sto trzydziesta czwarta. Doszedł do wniosku, że nikt trzeźwy nie byłby w stanie zapamiętać tylu rzeczy, które trzeba zrobić po złapaniu retyńskiego susła. Wypił wino do dna, spojrzał przez denko butelki i wypuścił ją gwałtownie z rąk. Przed sobą widział swojego głównego mechanika Txlita w trzech miniaturowych osobach. Kapitan przetarł oczy. Nie pomogło.

– Dobrze się pan czuje, kapitanie? – zapytał Movik.

Kapitan spojrzał na niego. Oficer istniał w jednym egzemplarzu. Jones przeniósł wzrok na mechanika, który nadal istniał w trzech. Movik spojrzał w tę samą stronę.

– Zapewne ucieszy pana wiadomość, że nasz mechanik pomyślnie zakończył pączkowanie i wrócił, a raczej wrócili, do obowiązków. Zajmą się końcowymi naprawami.

Mechanik rozbiegł się w trzech różnych kierunkach.

– To dobrze – pochwalił słabo kapitan. – Chyba wrócę na mostek.

– Pirat Yol powrócił na swój statek, a dwórka królowej na statek imperium. Do przybycia delegacji zostały trzy godziny – Movik ruszył za nim.

Z korytarza za nimi dobiegał śpiew królowej.

– A gdy re-e-eetyńskiego susła masz w rę-ę-ęękach, nie czerwień się jak panienka, bo każdy wie…

• • •

– Wszystko gotowe do spotkania z wrogiem? – zapytał kapitan siadając w swoim fotelu.

– Tak, sir – zameldował drugi oficer. – Ale chwileczkę… Wahadłowiec, którym przybyła królowa wystartował i leci w kierunku mgławicy! Statki Nemidów, piratów i imperium podążają za nim!

• • •

– Królowa! – wrzasnął wpatrzony w ekran wezyr. – Gońcie królową!

• • •

– A nie mówiłem! – wydarł się Cul. – Przez tych mięczaków w piżamach wytrzeźwiała i jakie są skutki? Mój mechanik zwariował!!! Lećcie za nią!

• • •

– Łapcie przestępcę!!! – krzyczał kapitan Nemidów. – Przestępca nie może ujść nemidzkiemu pazurowi sprawiedliwości!!! Łapcie ten statek!!!

• • •

– Za nimi! – rozkazał kapitan.

– To jeszcze nie wszystko – jęknął oficer. – Delegacje Unii Talaidzkiej i Związku Trzech Księżyców przysłały wiadomości, że uważają przeniesienie negocjacji do bazy Zjednoczenia w układzie Polota i przekazanie Zjednoczeniu funkcji głównego negocjatora za bardzo trafną decyzję. A z maszynowni przysłali informację, że wysiadł nam napęd i nie możemy ich ścigać.

– Nie wysiadł, tylko ma drobną usterkę. Ten wasz mechanik, ile by go nie było, poradzi sobie z tym w pięć minut – powiedział królowa wchodząc na mostek.

– Nie było pani na statku? – zdumiał się Movik.

– Słyszałeś kiedyś o autopilocie? Spodobało mi się tu, postanowiłam zostać z wami i zaciągnąć się do floty Zjednoczenia.

– Jesteś pijana? – wykrzyknął ze zgrozą kapitan.

– Już nie – odparła uprzejmie królowa. – Trzeźwa jeszcze też nie jestem. Zresztą ani pijana ani trzeźwa nie wpadłabym na taki pomysł. Ale w stanie, w jakim teraz się znajduję, wydaje mi się to całkiem logiczne. Powinieneś się cieszyć – zwróciła uwagę kapitanowi. – Dostajesz genialnego mechanika i urodzonego dyplomatę w jednej osobie. Służbę mogą zacząć od jutra. Teraz idę spać – opuściła mostek.

– Napęd już działa, kapitanie – poinformował Movik. – Co teraz?

– Wynosimy się stąd, zanim przylecą Bwigenianie. A potem wyślij do wezyra Ar′chata wiadomość, że kiedy znowu będzie potrzebował swojej królowej, to musi skontaktować się z centralą Zjednoczenia.

– A piraci i Nemidzi?

– Dadzą sobie radę bez niej. Miejmy nadzieję, że w mgławicy nie zderzą się ze sobą. To chyba nie wyszłoby im na zdrowie.

« 1 … 4 5 6

1 marca 2001

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Malarz, chłopiec i Ewa
Waldemar Jagliński

20 IV 2024

Pośród soczystych traw zobaczył znajomą postać. Obraz zafalował, stał się żywy, a chłopiec z pierwszego planu znikał i pojawiał się, pulsując barwami. Kilka większych kwiatów pochyliło się w stronę Promyka, a ten uśmiechnął się szeroko i wskoczył na mocne łodygi.

więcej »

Ilustracja: <a href='mailto:tatsusachiko@gmail.com'>Tatsu</a>, wygenerowane przy pomocy AI

Bestseller
Marcin Pindel

16 III 2024

— Spójrz prawdzie w oczy: marny z ciebie pisarzyna, takich „talentów” jest na pęczki w każdym zakątku tego kraju. Nawet wśród twoich uczniów było wielu lepszych od ciebie; pewnie to zauważyłeś, czytając ich wypracowania, ale twoje chore przekonanie o tym, że jesteś wyjątkowy, pozbawiło cię trzeźwego osądu. Tylko ja mogę ci pomóc, jedyne, co musisz zrobić, to o to poprosić.

więcej »

Pająki
Jan Myśliborski

14 I 2024

Było już prawie zupełnie ciemno. Kiedy zatrzaskiwał ciężkie skrzydło bramy, wydało mu się, że po drugiej stronie drogi dostrzegł zarys sylwetki stojącego pod drzewem człowieka. Mimo wszystko poczuł coś w rodzaju ulgi, gdy już przekręcił klucz.

więcej »