Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Włóczykije: GSB – Etap 12: Hala Łabowska - Przehyba

Esensja.pl
Esensja.pl
Każdy z 21 etapów mojego GSB ma swoją literkę – sponsora. Dla etapu 12 jest nią S jak Beskid Sądecki. W skład Beskidu Sądeckiego wchodzą dwa główne pasma, którymi prowadzi Główny Szlak Beskidzki – pasmo Jaworzyny Krynickiej oraz Radziejowej, rozdzielne głęboką doliną Popradu.

Marcin Grabiński

Włóczykije: GSB – Etap 12: Hala Łabowska - Przehyba

Każdy z 21 etapów mojego GSB ma swoją literkę – sponsora. Dla etapu 12 jest nią S jak Beskid Sądecki. W skład Beskidu Sądeckiego wchodzą dwa główne pasma, którymi prowadzi Główny Szlak Beskidzki – pasmo Jaworzyny Krynickiej oraz Radziejowej, rozdzielne głęboką doliną Popradu.
Przed lekturą niniejszego artykułu, zachęcam do zapoznania się z tekstem „GSB – Prolog”, w którym wyjaśniam motywy przejścia 500km Głównym Szlakiem Beskidzkim oraz podzieliłem się założeniami i planem. W poprzednim odcinku opisałem Etap 11: Krynica Zdrój – Hala Łabowska.
Początek odcinka przejdę w towarzystwie kuzyna i jego 8-letniego syna, Dawida. Przyjechaliśmy w piątek wieczorem do Krynicy Zdrój. W sobotę przeszliśmy 20km z Krynicy Zdrój na Halę Łabowską. Dawid poradził sobie znakomicie, a ciągłym wybieganiem do przodu i powrotami dodał sobie trochę kilometrów do trasy. Dzisiaj będzie miał lekko – tylko 12km, i to po płaskim lub w dół. W Rytrze ich zostawię – zwiedzą sobie zamek i wrócą do domu. Dla mnie Rytro będzie początkiem samotnej wędrówki.
Dzień zaczynam wcześnie, tuż przed wschodem słońca. Warto wybiec przed schronisko by powitać słońce. Dzień zapowiada się upalny, ale ranek jest rześki i wschód słońca jest prawdziwym spektaklem światła.
Wschód słońca widziany z Hali Łabowskiej<br/>Fot. Marcin Grabiński
Wschód słońca widziany z Hali Łabowskiej
Fot. Marcin Grabiński
Dawid też nie ma problemu z wczesną pobudką. Na śniadanie mamy zimne naleśniki z serem, zakupione poprzedniego wieczoru. Przede mną 30km w upalny dzień, nie mogę sobie pozwolić na czekanie do 8:30 na otwarcie bufetu.
Ruszamy, poranek rześki, poniżej 10° pomimo słońca. Zakładamy bluzy, odcinek szlaku prowadzi przez las. Zwracamy uwagę na tablice upamiętniające partyzantów i kurierów z II wojny światowej. Dobrze, że są, dobrze pamiętać. „Naród, który nie pamięta swojej historii jest skazany na jej powtórzenie”. Jesteśmy na Szlaku Partyzantów. Mam zwyczaj czytania napotkanych tablic informacyjnych – a tych na szlaku nie brakuje. Po którejś kolejnej nasunęła mi się refleksja – może niepoprawna politycznie – o partyzantach z Karpat mało kto pamięta. Czcimy pamięć powstańców warszawskich, a zapominamy o wielu innych bohaterach okupacji.
Jeden z licznych w paśmie Jaworzyny Krynickiej pomników upamiętniających partyzantów z IIWŚ<br/>Fot. Marcin Grabiński
Jeden z licznych w paśmie Jaworzyny Krynickiej pomników upamiętniających partyzantów z IIWŚ
Fot. Marcin Grabiński
Partyzanci tacy jak ci z Beskidu Sądeckiego nie zapisali się „akcją pod Arsenałem”, nie pisali „Kamieni na szaniec” ale suma ich działań w czasie okupacji ma znaczenie i na pewno warto o nich pamiętać. Powstanie Warszawskie zakończyło się unicestwieniem miasta, partyzantka polowa sprawiała, że okupant tracił dużo sił i środków i nie mógł czuć się bezpiecznie w Polsce. 
Jest przyjemnie, słońce nas powoli ogrzewa. Jesteśmy sami. Mijamy kolejne drogowskazy i zachwycamy się widokami, gdy szlak wychodzi na polany – ta część szlaku jest w większości zalesiona. W miejscach odkrytych widoki są fantastyczne.
Widok na Tatry, okolice Hali Pisanej w paśmie Jaworzyny<br/>Fot. Marcin Grabiński
Widok na Tatry, okolice Hali Pisanej w paśmie Jaworzyny
Fot. Marcin Grabiński
Po przyjemnej wędrówce pasmem grzbietowym, pora na zejście do Rytra. Zejście dość strome, prowadzi do głębokiej doliny Popradu. W Rytrze rozstajemy się. Kuzyn z synem idą na zamek, ja przekraczam Poprad i przede mną długa wspinaczka na Radziejową. Jest dopiero 10:30, ale upał już daje się we znaki. Pierwsze podejście z Rytra, w okolice Niemcowej, kosztuje mnie dużo energii. Nie samo podejście – takich było i będzie wiele na szlaku. Męczący jest upał. Dopiero po pokonaniu ok. 3km trasy i 400m różnicy wysokości szlak wchodzi w las. Od tego miejsca wędrówka jest znacznie przyjemniejsza.
Poprad i zamek w Rytrze<br/>Fot. Marcin Grabiński
Poprad i zamek w Rytrze
Fot. Marcin Grabiński
Szczytem dnia jest Radziejowa 1262m n.p.m, najwyższy szczyt Beskidu Sądeckiego. Rytro jest położne na ok 340m n.p.m., więc różnica wysokości jest spora. W nagrodę widoki – Tatry, Pieniny, Gorce, a w oddali Babia Góra. Ta ostatnia będzie mi teraz wyznaczać kierunek przez najbliższe dni. Będzie znikać i pojawiać się, wejdę na nią za 5 dni. Sama Radziejowa jest zalesiona i gdyby nie wieża, nie byłoby tam żadnego widoku.
Widok spod szczytu Radziejowej<br/>Fot. Marcin Grabiński
Widok spod szczytu Radziejowej
Fot. Marcin Grabiński
Wchodzę na wieżę – nawet nie pomyślałem o zdjęciu plecaka – i daję sobie czas na kontemplowanie widoków i nazywanie pasm i szczytów. Mam czas – do schroniska na Przehybie jeszcze około godziny, a jest wczesne popołudnie. Co mnie skłania do przerwania kontemplacji to woda – a w zasadzie jej brak. W upalny dzień prawie cały zapas wypiłem, a po drodze nie było źródełek. Od Rytra nie było też żadnej ‘cywilizacji’ i możliwości zakupu. Wodopój będzie dopiero w schronisku. No cóż, trzeba zejść i dreptać dalej.
Platforma widokowa na Radziejowej<br/>Fot. Marcin Grabiński
Platforma widokowa na Radziejowej
Fot. Marcin Grabiński
W schronisku mam komfort prywatnej łazienki. Coś co w czasie licznych podróży służbowych uważałem za ‘oczywistą oczywistość’, w trakcie wędrówki GSB jest luksusem. Doceniam to. Wizytę w schronisku zaczynam od piwa. Na co dzień praktycznie nie piję alkoholu, w domu nigdy nie ma piwa w lodówce a gdy odwiedzam znajomych, zwykle jestem kierowcą – a moja zasada to 0.0%. Ale po upalnym dniu i 30km wędrówki, zimne piwo smakuje jak mało co. Na obiad standard schroniskowy – pomidorowa i ruskie. Potem jeszcze jabłecznik do kawy. A co, należy się za spalone kalorie 😊
Jutro śniadanie dopiero o 9:00. Nie szkodzi, mam krótki etap do Krościenka. 
Widok ze schroniska na Przehybie<br/>Fot. Marcin Grabiński
Widok ze schroniska na Przehybie
Fot. Marcin Grabiński
Na wcześniejszych odcinkach mojej wędrówki poznałem historię Polaków z Zaolzia zasiedlających Wisłoczek, zajrzałem do świata, którego już nie ma (ślady Łemkowskie u podnóży Magury Wątkowskiej) i odkryłem zapomnianą historię I Wojny Światowej. W poprzednich dwóch spotkałem przedwojennego celebrytę – Jana Kiepurę oraz usiedliśmy obok Nikifora Krynickiego, słynnego malarza samouka. Odcinek 12 to historia Szlaku Partyzantów. Główny Szlak Beskidzki to krajoznawcza skarbnica. Wystarczy mieć oczy otwarte.
W kolejnym odcinku będę kontynuował 11-dniową wędrówkę do Ustronia. Czeka mnie najkrótszy i najłatwiejszy odcinek z Przehyby do Krościenka nad Dunajcem.
Dla zainteresowanych wysłuchaniem moich opowieści o Głównym Szlaku Beskidzkim, wspólnie z Miejską Biblioteką Publiczną w Czeladzi, filia nr 2, prowadzę cykl 10 spotkań online o mojej wędrówce. W momencie oddawania tego artykułu „do druku”, dostępne są już cztery części. W sekcji „Filmy” („Videos”) strony Klubu Włóczykijów na FB będą archiwizowane kolejne odcinki. Transmisje online na stronie Klubu Włóczykijów na FB i tamże informacja o terminach.
koniec
25 grudnia 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
Agnieszka ‘Achika’ Szady

1 XII 2023

Czy Magda Kozak była pierwszą Polką w stanie nieważkości? Ilu mężów zabiła Lukrecja Borgia? Kto pomógł bojownikom Bundu w starciu z carską policją? I wreszcie zdjęcie jakiego tajemniczego przedmiotu pokazywał Andrzej Pilipiuk? Tego wszystkiego dowiecie się z poniższej relacji z lubelskiego konwentu StarFest.

więcej »

Razem: Odcinek 3: Inspirująca Praktyczna Pani
Radosław Owczarek

16 XI 2023

Długie kolejki, brak podstawowych towarów, sklepowe pustki oraz ograniczone dostawy produktów. Taki obraz PRL-u pojawia się najczęściej w narracjach dotyczących tamtych czasów. Jednak obywatele Polski Ludowej jakoś sobie radzą. Co tydzień w Teleranku Pan „Zrób to sam” pokazuje, że z niczego można stworzyć coś nowego i użytecznego. W roku 1976 startuje rubryka „Praktycznej Pani”. A o tym, od czego ona się zaczęła i co w tym wszystkim zmalował Tadeusz Baranowski, dowiecie się z poniższego tekstu.

więcej »

Transformersy w krainie kucyków?
Agnieszka ‘Achika’ Szady

5 XI 2023

34. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi odbywał się w kompleksie sportowym zwanym Atlas Arena, w dwóch budynkach: w jednym targi i program, w drugim gry planszowe, zaś pomiędzy nimi kilkanaście żarciowozów z bardzo smacznym, aczkolwiek nieco drogim pożywieniem. Program był interesujący, a wystawców tylu, że na obejrzenie wszystkich stoisk należało poświęcić co najmniej dwie godziny.

więcej »

Polecamy

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.