Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

‹Łódzki Festiwal Fantastyki Kapitularz 2023›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
CyklKapitularz
MiejsceŁódź
Od1 września 2023
Do3 września 2023

Płomykówki i gadzinówki

Esensja.pl
Esensja.pl
Kapitularz w tym roku odbywał się w randze Polconu, co między innymi oznacza, że miało na nim miejsce głosowanie na nagrodę im. Janusza Zajdla. Oprócz tego można było się dowiedzieć, jak brzmiałyby przekleństwa na innych planetach, czy Rafał Kosik zgodziłby się polecieć na Marsa i co robił Kylo Ren w kantynie obsługi technicznej niszczyciela.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki

Kapitularz w tym roku odbywał się w randze Polconu, co między innymi oznacza, że miało na nim miejsce głosowanie na nagrodę im. Janusza Zajdla. Oprócz tego można było się dowiedzieć, jak brzmiałyby przekleństwa na innych planetach, czy Rafał Kosik zgodziłby się polecieć na Marsa i co robił Kylo Ren w kantynie obsługi technicznej niszczyciela.

‹Łódzki Festiwal Fantastyki Kapitularz 2023›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
CyklKapitularz
MiejsceŁódź
Od1 września 2023
Do3 września 2023
Konwent miał miejsce w wygodnym, nowoczesnym budynku Wydziału Filologii Uniwersytetu Łódzkiego, dostosowanym do potrzeb osób z problemami ruchowymi (wejście z poziomu gruntu, windy). Wewnątrz funkcjonował tani i niezły barek, a na zewnątrz – trzy żarciowozy: z frytkami, burgerami oraz jedzeniem japońskim; ten ostatni prowadzony przez przesympatycznego rudzielca żonatego z autentyczną Japonką, która w dodatku pięknie maluje tuszem: wystawę jej obrazków można było oglądać na uchylonej klapie pojazdu.
Na trawniku rozbili obóz Goci z Gociętami… a może byli to Słowianie z przychówkiem, nie umiem rozpoznać, a jakoś nie przyszło mi do głowy, żeby zapytać. Kręcili się też żołnierze napoleońscy, sporo Mandalorian, przepiękny Jedi w ciemnozielonej szacie, młody wiedźmin z medalionem Szkoły Nosacza Sundajskiego oraz kobieta w długiej sukni i efektownej masce z piór. No i oczywiście cała masa mangowo-growych postaci.
Na początek poszłam na prelekcję Michała i Piotra Cholewów (czyli Miśka i Pewuca) o wojnach grecko-perskich. Co za idiota dał im taką małą salę? Był tłok, siedziałam na podłodze i nie mogłam notować, ale przynajmniej dobrze widziałam slajdy, a oni zawsze takie malutkie literki i obrazki wstawiają. Podkreślali różnicę, że na galerach perskich wioślarzami byli niewolnicy i chętnie by własnoręcznie utłukli każdego perskiego żołnierza, a tymczasem statki Greków napędzali zawodowi wioślarze, których w razie potrzeby można było wykorzystać jako wsparcie. Zaimponował mi pomysł Kserksesa przekopania kanału przez półwysep Athos, aby go nie musieć opływać, bo kilka kolejnych ataków zatopiła w tamtym miejscu burza.
Prelekcja Krzysztofa Parafińskiego „Fantastyka w okupacyjnych wydawnictwach gadzinowych” zaczynała się aż o 22:00, więc nie było na niej tłumów, ale prelegent się ucieszył, że w ogóle ktoś przyszedł. Bardzo fajnie mówił, rzeczowo, wyraźnie, nawiązywał kontakt z publicznością. W dodatku przyniósł trzy archiwalne czasopisma i można je było obejrzeć! Zaskoczyła mnie jakość papieru i zdjęć (oraz fakt, że w ogóle są jakieś zdjęcia). Były tam nawet kąciki humoru, krzyżówki, teksty o modzie (o futrach! w czasie wojny!). Z fantastyki w sumie ukazało się bodaj całe jedno opowiadanie o zbuntowanym robocie, którego trzeba było zniszczyć. Ukazuje to różnicę między III Rzeszą a ZSRR, gdzie technika była traktowana optymistycznie. Opowiadania i inne teksty były pisane pod pseudonimami, bardzo niewiele z nich udało się odszyfrować. Wiadomo, że pisywał Alfred Szklarski. Okupanci nalegali, żeby twórczość literacka była na jak najniższym poziomie, chętnie publikowano opowiadania kryminalne i erotyczne. W magazynie Fala ukazywały się zdjęcia nagich kobiet i to czasopismo bywało jeszcze w latach 60. sprzedawane na różnych bazarkach. Było też pismo przeznaczone dla rolników, gdzie publikowano teksty edukacyjne i AK wydała specjalne rozporządzenie, że edukacyjne można pisać i nie jest to uznawane za kolaborację. Mimo wojny kręcono też filmy, na przykład o Titanicu. Jakiś film w studiu na wybrzeżu kręcono w 1944 praktycznie pod bombami, zaganiając obsługę i aktorów siłą. Wychodziły też powieści, np. wznowienie „Przeminęło z wiatrem”.
Kanał Kserksesa - z Wikipedii
Kanał Kserksesa - z Wikipedii
Niedzielę rozpoczęłam minipanelem „Praga magiczna” z udziałem Anny Karnickiej i Joanny Radosz. Dziewczyny najpierw spytały o nasze skojarzenia z tą stolicą. Wymieniono: Most Karola, golema, zegar orloj, Złotą Uliczkę, alchemików, ja dorzuciłam „Pana Samochodzika i praskie tajemnice”. Opowiadały o swoich pobytach: fajerwerki na moście, piwiarnie, do których nie udało się trafić po raz drugi, knajpa na zapleczu innej knajpy, marionetki. Jedna napisała książkę o marionetkarzach. Wymieniały różne książki fantastyczne dziejące się w Pradze, podrzuciłam im „Pana Tau i tysiąc dziwów” Oty Hofmana (polecam, cudna opowieść).
Tolkienowski panel tłumaczy miał bardzo dobrze przygotowanego prowadzącego. Agnieszka „Silvana” Sylwanowicz i Cezary Frąc opowiadali o swoim pierwszym zetknięciu z utworami Tolkiena (Silvana na studiach zobaczyła książkę u koleżanki), o karierze tłumacza jako takiej, kontaktach z autorami. Frąc podpisał umowę na tłumaczenie „Władcy pierścieni” myśląc, że chodzi o „Hobbita” i nie wyrobił się z trzecim tomem. Wspominano praktyki dzikich wydawnictw w latach 90. jak dawali próbki kandydatom na tłumaczy, każdemu po kilkadziesiąt stron, a potem z tego składali całą powieść. Na koniec miał być jakiś konkurs tolkienowski, ale to mnie już nie interesowało i wyszłam, żeby zająć sobie miejsce na kolejną prelekcję Cholewów…
…i owszem, miałam miejsce siedzące, ale na tyle daleko, że niewiele widziałam ze slajdów i nie słyszałam większości żartów wymienianych z ludźmi w pierwszym rzędzie. Prelekcja oficjalnie dotyczyła Joanny d’Arc, ale zanim chłopcy doszli do jej kariery, to szczegółowo przedstawili całą wojnę stuletnią.
Panel dyskusyjny o terraformowaniu Marsa. Tematyka raczej nie moja, ale Pewuc brał udział, więc poszłam z nadzieją, że powie coś zabawnego. W ciśnieniu atmosferycznym Marsa woda wrze w temperaturze ludzkiego ciała. W dodatku planeta ta nie ma pola geomagnetycznego, więc atmosfera by uciekła w kosmos. Są koncepcje, żeby to pole wytworzyć sztucznie. Pole geomagnetyczne jest też potrzebne żywym organizmom do funkcjonowania, nawet niesporczakom, które zasadniczo wszystko zniosą. Ludzie bez pola byliby narażeni na uszkodzenia na poziomie molekularnym.
Pewuc zasugerował, że może nie robić terraformacji tylko kolonizację w tunelach albo pod kopułami. Generalnie on chętnie poleciałby na Marsa, a Kosik tylko pod warunkiem, że byłoby tam jak na Ziemi. Na koniec omówiono błędy popełnione w filmie „Marsjanin”. Oprócz technikaliów (np. burza była za silna) Pewuc zwrócił uwagę na „zbyt hollywoodzkie” prowadzenie akcji: co najmniej dwa razy jakaś osoba uzmysławia sobie ważny fakt i nikomu o nim nie mówi, a jakby tak zginęła? A w ogóle to kolonizacja jest nieopłacalna, bo na Marsie nie było tektoniki, więc nie ma złóż.
Potem poszłam na prelekcję o parodiach „Gwiezdnych wojen”. Co krótsze filmiki prelegent pokazywał w całości, na przykład „George Lucas in Love” czy „Undercover Boss”, gdzie Kylo Ren występuje w przebraniu technika i bada nastawienie załogi do Kylo Rena. Obejrzeliśmy fragment „Troops” z zastrzeleniem Jawy, co ktoś skomentował: „Od razu widać, że to fejk, bo szturmowcy w coś trafili”. Inne utwory prelegent tylko wymieniał, pokazując kadry lub plakaty: Simpsonowie, Family Guy, The Emperor’s New Clones, Robot Chicken (tu też pokazał fragment), Darth Vader in Love, The Saga Begins. Studio Disneya pozazdrościło sukcesu i nakręciło film pełnometrażowy „The Black Hole”, będący jakby połączeniem GW i Star Treka, ale efekty specjalne, delikatnie mówiąc, nie porywały.
Płomykówka i jej opiekun<br/>fot. Aleksandra Graczyk
Płomykówka i jej opiekun
fot. Aleksandra Graczyk
Następną atrakcją była prelekcja Magdy „Cathii” Kozłowskiej „Nowy kanon przed sequelami”, czyli jaka jest obecnie oficjalna wersja wydarzeń między Epizodem VI a VII. Jak pamiętamy, w 2014 studio Disneya po kupieniu franczyzy skasowało kanoniczność wszystkich książek, gier i komiksów i obecnie wydawane są nowe. Co ciekawe, aktualne powieści z uniwersum GW często eksplorują nowe dla siebie konwencje, jak thriller polityczny („Więzy krwi” – wychodzi na jaw, czyimi dziećmi są Luke i Leia), post-apo („Phasma”) czy powieść wojenna („Eskadra Alfabet”). Podstawowym pojęciami, które trzeba znać, są ABY i BBY czyli, odpowiednio „After Battle of Yavin” i „Before Battle of Yavin”. Końcem galaktycznej wojny domowej obecnie nie jest wysadzenie drugiej Gwiazdy Śmierci w „Powrocie Jedi”, tylko bitwa o Jakku pięć lat później (to po niej zostały te wraki, które eksploruje Rey). Akcja „Przebudzenia Mocy” ma miejsce 34 ABY.
Na zakończenie soboty poszłam na rozdanie nagród Zajdla; harfistka ładnie przygrywała. Laureatami zostali Radosław Rak (powieść) i Michał Cholewa (opowiadanie).
W niedzielę zerwałam się rano, żeby zdążyć na prelekcję pod intrygującym tytułem „Czy książki muszą być pisane ładnymi zdaniami? Czyli język w światotworzeniu.” Z dwóch prowadzących pojawiła się tylko jedna, w dodatku nie wiem, która, ale mówiła ciekawie.
To, co umiemy nazwać, umiemy lepiej wyodrębnić i zapamiętać. Hipoteza Sappira-Whorfa: język poznajemy w procesie socjalizacji, zawiera on nieuświadomione sądy i stereotypy. Na przykład wiele mówią przekleństwa, których się używa – mogą świadczyć np. o lęku przed chorobami zakaźnymi. Można tego użyć do budowania światów literackich, żeby pokazać zaszłości historyczne lub wartości kulturowe. Jako przykład podała powieść Nory Jemisin, której akcja dzieje się na planecie nękanej ruchami tektonicznymi. Przekleństwem jest zła ziemia i rdza, bo osłabia stalowe konstrukcje, a przysięgi składa się na kamienie, jako coś trwałego. Istnieją tam ludzie obdarzeni mocą sterowania tektoniką, których się wulgarnie nazywa „rogga”, od „orogeneza”. Inna książka tej autorki, „Zabójczy księżyc”, dzieje się w świecie wzorowanym na egipskim, gdzie nie ma przekleństw związanych z seksem. Musiała zapewne bardzo uważać, żeby nie używać „fuck”… Z kolei Orwell w swoim „Roku 1984” pokazał ograniczanie liczby słów w języku, eliminację pojęć abstrakcyjnych, aby ludzie nie mogli nazywać „niebezpiecznych” myśli typu szczęście lub nieszczęście.
Średniowiczna wizja wieloryba - z British Library
Średniowiczna wizja wieloryba - z British Library
Mila Nowak swoją prelekcję „Ze średniowieczną encyklopedią wśród zwierząt” oparła na książce „Skarbiec wiedzy” z XIII wieku. Autorem był Brunetto Lattini, taki człowiek Renesansu przed Renesansem, bo w jego czasach cała dostępna w Europie wiedza była możliwa do ogarnięcia przez jedną osobę. Mila ze współczesnego wydania książki wybrała co ciekawsze informacje o zwierzętach i odczytywała je, pokazując na slajdach obrazki z miniatur. Kazała nam najpierw zgadywać, jakie zwierzę jest na danym obrazku, co niekoniecznie było łatwe – na przykład hipopotam przedstawiony jako skaczący koń, no bo skoro był zwany koniem rzecznym… Oryginalne wydanie zawiera bestiariusz, geografię, historie, etykę, wiedzę o rządzeniu państwem i 155 miniatur. Polskie niestety nie jest ilustrowane. Uczniem Lattiniego był Dante i umieścił go w „Piekle”; jest hipoteza, że to za to, iż Lattini swoje dzieło napisał nie po włosku.
Ciekawostki:
  • U łasic poczęcie ma miejsce w uchu, młode przychodzą na świat przez pysk matki. Łasica jest odporna na jad wszystkich węży i bazyliszka, bo je dużo kopru.
  • Istnieją tylko wieloryby płci żeńskiej, „samcami” są ostrygi. Z kolei perły powstają z rosy i blasku słońca.
  • Hipopotam chodzi tyłem, bo boi się zasadzki.
  • Najbardziej jadowitym stworzeniem na świecie jest salamandra.
  • Orzeł w razie wątpliwości co do wierności swojej samicy przeprowadza test na ojcostwo: zmusza pisklęta do spojrzenia w słońce (ze wszystkich zwierząt tylko orzeł jest w stanie w nie patrzeć).
  • Bociany klekoczą, bo nie mają języków.
  • Lew przez trzy dni w tygodniu choruje, aby tego uniknąć, zjada cykutę. Lwiątka rodzą się martwe, ożywia je ryk ojca. Z kolei niedźwiedziątka rodzą się w postaci bezkształtnej masy i matka rzeźbi je językiem, po czym z wyczerpania śpi przez trzy tygodnie.
  • Bóbr, zwany z jakichś powodów „psem pontyjskim”, ma „gorące jądra”, bardzo poszukiwane w medycynie ludowej. Ścigany przez myśliwego sam je sobie odgryza i rzuca człowiekowi, a jeżeli już ma odgryzione, to staje na tylnych łapach, żeby pokazać, że ich nie ma. To było bardzo precyzyjnie zilustrowane, aczkolwiek bóbr faktycznie wyglądał raczej jak pies.
Ostatnim punktem programu, który zaliczyłam, był „Disney nieznany”. Niejaka Vinga przedstawiła mnóstwo plakatów filmów tej wytwórni z lat 80., pytając, kto je widział (zawsze ktoś na sali się znalazł, ale ja o większości nawet nie słyszałam, choć były i hity jak „Wielka draka w Chińskiej Dzielnicy”). Wiele z nich nie jest nawet dostępnych na Disney+, bo nie opłaca się przerabiać ich na wersję cyfrową. Ciekawostką może być „Ogień i lód” – film animowany, ale nie przeznaczony dla dzieci, bohaterka cały czas paraduje w bardzo skąpym bikini.
No i tak o godzinie 16:00 zakończył się Kapitularz. A w ramach Polconu spotkamy się za rok w Toruniu.

Z kapowniczka Achiki

Misiek pokazuje zdjęcie lotnicze okolicy dawnego kanału Kserksesa: Zdjęcie jest kiepskie, bo starożytne greckie satelity miały niską rozdzielczość.

„W tym filmie oglądamy fryzurę z lat 80. w jej naturalnym środowisku, czyli w stanie nieważkości”.

Ignite: Byłam na pokazie tresury sów, jedna z nich zamiast przefruwać od tresera do treserki wolała zeskakiwać na ziemię i biec. Właściciel skomentował, że identyfikuje się jako kura.

Misiek: Jeżeli ktoś oglądał na Netfliksie nowych „Templariuszy” (nie polecamy), to niech obejrzy w Telewizji Polskiej (nie polecamy) starych „Templariuszy” (polecamy).

Rafał Kosik: Jeżeli Wenus ma za gęstą atmosferę, a Mars za rzadką, to można by tę atmosferę bardzo długim rurociągiem przepompować…

EwaP: Na ile na polską męskość wpływa fakt, że słowo „mężczyzna” kończy się na A?
Ktoś: Uau, to jest głębokie.

EwaP: Jest taka książka po fińsku, gdzie nie wiadomo, jakiej płci jest bohaterzę.

koniec
30 października 2023

Komentarze

30 X 2023   19:01:55

Powinno być: "Misiek: Jeżeli ktoś oglądał na Netfliksie (nie polecamy) nowych „Templariuszy” (nie polecamy), to niech obejrzy w Telewizji Polskiej starych „Templariuszy” (polecamy)."

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
Agnieszka ‘Achika’ Szady

1 XII 2023

Czy Magda Kozak była pierwszą Polką w stanie nieważkości? Ilu mężów zabiła Lukrecja Borgia? Kto pomógł bojownikom Bundu w starciu z carską policją? I wreszcie zdjęcie jakiego tajemniczego przedmiotu pokazywał Andrzej Pilipiuk? Tego wszystkiego dowiecie się z poniższej relacji z lubelskiego konwentu StarFest.

więcej »

Razem: Odcinek 3: Inspirująca Praktyczna Pani
Radosław Owczarek

16 XI 2023

Długie kolejki, brak podstawowych towarów, sklepowe pustki oraz ograniczone dostawy produktów. Taki obraz PRL-u pojawia się najczęściej w narracjach dotyczących tamtych czasów. Jednak obywatele Polski Ludowej jakoś sobie radzą. Co tydzień w Teleranku Pan „Zrób to sam” pokazuje, że z niczego można stworzyć coś nowego i użytecznego. W roku 1976 startuje rubryka „Praktycznej Pani”. A o tym, od czego ona się zaczęła i co w tym wszystkim zmalował Tadeusz Baranowski, dowiecie się z poniższego tekstu.

więcej »

Transformersy w krainie kucyków?
Agnieszka ‘Achika’ Szady

5 XI 2023

34. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi odbywał się w kompleksie sportowym zwanym Atlas Arena, w dwóch budynkach: w jednym targi i program, w drugim gry planszowe, zaś pomiędzy nimi kilkanaście żarciowozów z bardzo smacznym, aczkolwiek nieco drogim pożywieniem. Program był interesujący, a wystawców tylu, że na obejrzenie wszystkich stoisk należało poświęcić co najmniej dwie godziny.

więcej »

Polecamy

Zobacz też

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Pościg z drągiem za pociągiem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.