Polly nie jest jedyną osobą, która padła ofiara oszusta. – To zły człowiek. Bez jakichkolwiek skrupułów, bez moralności. W moim towarzystwie też zachowywał się jak świnia. Puszczał bąki, rzygał. A taki ładny Żyd z niego… – starsza pani wzrusza ramionami. – A wie pan, zaczęło się całkiem niewinnie. Po śmierci męża mieszkałam sama w dupleksie (dom dwurodzinny – przyp. red.) i naprawdę nie potrzebowałam aż tyle miejsca. Powiedziałam o tym właścicielowi domu… Nie miał pan przyjemności? No, taki mały, pocieszny grubasek, Włoch chyba. A przynajmniej nazwisko ma włoskie… cholera, jak to szło… DeVeni, DeVidi… ach, już wiem. DeVito! – tryumfalnie wykrzykuje staruszka. – A wie pan, swoją drogą to o tym DeVito krążą legendy. Słyszałam, że własną matkę wyrzucił z pociągu. Zamknęli go za to w wariatkowie, ponoć siedział tam z samym Jackiem Nicholsonem. Wyciągnął go brat-bliźniak, obecny gubernator Kalifornii… No, ale dla mnie był zawsze uprzejmy, do rany przyłóż. No więc powiedział, że coś z tą moją samotnością zrobi. I wkrótce zjawili się oni. – Oni? – A tak – obrusza się starsza pani. – Oni! Ben miał wspólniczkę, Drew B. Udawali małżeństwo. Z początku słodcy i mili. Cieszyłam się, że w końcu będę mieć towarzystwo. Niestety, po jakimś czasie pokazali swoje prawdziwe oblicza. Jej w dzień prawie nie było w domu, niby pracowała w jakiejś agencji reklamowej czy coś takiego. On za to zostawał. Wie pan, podawał się za pisarza. I że niby musi mieć ciszę i spokój. O nic go nie można było poprosić, zaraz się denerwował. I tak powoli nasze stosunki ulegały ochłodzeniu. Najpierw złośliwcy zepsuli mi kran, potem próbowali otruć papugę pod moją nieobecność. Ta bezczelna dziwka usiłowała nawet zrzucić mnie ze schodów! A on wąchał moją bieliznę! – staruszka aż sinieje ze wściekłości. – W końcu wynajęli płatnego zabójcę. Ale się nie dałam – pęka z dumy moja rozmówczyni. – Nie mogła pani zgłosić tego na policję? – pytam. – Zgłosiłam, a jakże. Ale się wykpili. – I wtedy zdecydowała się pani uciec? – Nie. Tu dochodzimy do sedna całej sprawy. Okazało się, że ta cała nasza wojna, ten cały zabójca itd., to był pic na wodę, fotomontaż. Odkryłam poukrywane w całym dupleksie kamery. I zrozumiałam, że zostałam wrobiona. To wszystko było sztuczne, ustawione. Wie pan, jak w tym Big Brotherze. I ten oszust Ben wprowadził te show do kin. No i jak się miałam potem pokazać znajomym z chóru kościelnego? Teraz pan rozumie, dlaczego musiałam zniknąć – z bladym uśmiechem kończy starsza pani. – Rozumiem – przytakuję. – I obiecuję pani, że nagłośnimy całą sprawę i sprawiedliwości stanie się zadość.

Niniejszy reportaż powstał ku przestrodze. Takich oszustów jak Ben S. jest co najmniej kilku. W większości pochodzą z okolic Hollywood, choć i w Polsce głośny był ostatnio przypadek niejakiego Olafa L., który pod pretekstem komedii próbował sprzedać widzom garść sfilmowanych wulgaryzmów, chamskich zachowań i innych niecnych procederów, polegających np. na oddawaniu moczu do frytek.

Na koniec podajemy rysopis przestępcy. Brunet. Krótko ostrzyżony. Ok. 1,70 m wzrostu. Akcent amerykański, rysy żydowskie. Znaki szczególne: ironiczny uśmieszek, częste wypuszczanie gazów z otworów górnego i dolnego. Ktokolwiek zobaczy Bena S., proszony jest o natychmiastowy kontakt z redakcją. Dziękujemy. I miejcie się na baczności, nigdy nie wiadomo, czy ktoś Was w tej chwili nie filmuje. Jak mawiali faceci w czerni – Oni są wszędzie!