Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Ed Benes, Joe Bennett, Michael Golden, Gail Simone
‹Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPtaki Nocy. Tajemnice i morderstwa
Scenariusz
Data wydania26 lutego 2020
RysunkiMichael Golden, Ed Benes, Joe Bennett
PrzekładMarek Starosta
Wydawca Egmont
CyklPtaki Nocy
ISBN9788328196155
Format288s. 170x260mm
Cena89,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Fantastyczne emancypacje bez Harley Quinn
[Ed Benes, Joe Bennett, Michael Golden, Gail Simone „Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdy zapowiedziano styczniową premierę kolejnego filmu opartego na historiach z uniwersum Detective Comics, było jasne, że w tym samym czasie będziemy mogli przeczytać również komiks powiązany z tą produkcją. „Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa” wydane zostały przez Egmont na początku lutego – zbiorcze wydane zawiera dwanaście odcinków komiksu „Birds of Prey”, które za oceanem wychodziły w 2003 i 2004 roku. Komiks nie ma właściwie z filmem nic wspólnego, zatem fani Harley Quinn muszą zostać ostrzeżeni już na początku – tu jej nie ma. Ale to w niczym nie przeszkadza.

Marcin Knyszyński

Fantastyczne emancypacje bez Harley Quinn
[Ed Benes, Joe Bennett, Michael Golden, Gail Simone „Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa” - recenzja]

Gdy zapowiedziano styczniową premierę kolejnego filmu opartego na historiach z uniwersum Detective Comics, było jasne, że w tym samym czasie będziemy mogli przeczytać również komiks powiązany z tą produkcją. „Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa” wydane zostały przez Egmont na początku lutego – zbiorcze wydane zawiera dwanaście odcinków komiksu „Birds of Prey”, które za oceanem wychodziły w 2003 i 2004 roku. Komiks nie ma właściwie z filmem nic wspólnego, zatem fani Harley Quinn muszą zostać ostrzeżeni już na początku – tu jej nie ma. Ale to w niczym nie przeszkadza.

Ed Benes, Joe Bennett, Michael Golden, Gail Simone
‹Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPtaki Nocy. Tajemnice i morderstwa
Scenariusz
Data wydania26 lutego 2020
RysunkiMichael Golden, Ed Benes, Joe Bennett
PrzekładMarek Starosta
Wydawca Egmont
CyklPtaki Nocy
ISBN9788328196155
Format288s. 170x260mm
Cena89,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Ptaki nocy” to tak naprawdę dwie dziewczyny. Pierwsza z nich to Barbara Gordon, przybrana córka komisarza Gordona i pierwsza z kobiet, która przywdziała kostium Batgirl. Fani DC doskonale pamiętają przeszywające sceny z „Zabójczego żartu” Alana Moore’a, po których Barbara została przykuta na zawsze do wózka inwalidzkiego. Tragedia nie powstrzymała jej jednak przed walką z przestępczością – kto wie, może właśnie jeszcze bardziej zmobilizowała? Barbara przyjęła pseudonim „Oracle” i zaczęła wykorzystywać swoje niezwykłe informatyczne umiejętności. Została „cyfrowym okiem i uchem” Batmana i jego asystentów – z czasem postanowiła działać też na własną rękę.
I tu pojawia się druga dziewczyna – Dinah Laurel Lance, alias „Black Canary”. Niesamowicie szybka i wysportowana mistrzyni walki wręcz obdarzona dodatkowo głosem o niszczycielskiej sile. Są to dwie skrajnie różne bohaterki – jedna jest wyrachowana, spokojna, przewidująca i analityczna a druga impulsywna, brawurowa i czasem nie do końca zdająca sobie sprawę z konsekwencji swoich działań. Skład „Ptaków nocy” zmieniał się oczywiście przez cały czas swego istnienia, ale to Barbara i Dinah tworzyły zawsze jego trzon. „Tajemnice i morderstwa” zbierają pierwsze odcinki serii „Birds of Prey”, za których scenariusz odpowiadała Gail Simone – to właśnie ona zaczęła sukcesywnie przekształcać duet w tercet – oto Helena Bertinelli, wojowniczka wywodząca się z mafijnej rodziny Gotham, którą przestępczy światek zna jako Huntress. Ale w omawianym komiksie znajdziemy również inne niebezpieczne, nieodmiennie porażająco seksowne, kobiety – Lady Shiva i Cheshire, czyli „dwie najgroźniejsze zabójczynie na świecie” (ta pierwsza to taka trochę Elektra w uniwersum Detective Comics”) a w króciutkim epizodzie pojawiają się też takie żeńskie zabijaki jak Gypsy, Katana i Catwoman.
Fabuła kręci się wokół pewnej zdobyczy Ptaków Nocy, jaką są twarde dyski z materiałami obciążającymi wysoko postawionych ludzi w Gotham. Ich poprzedni właściciel, z którym dziewczyny mają cały czas na pieńku, niejaki Savant, próbuje je oczywiście odzyskać, aby nadal szantażować szychy przestępczego półświatka. A ten również nie próżnuje – pewien senator zrobi wszystko, aby zniszczyć zarówno kompromitujące go materiały jak i samą grupę superbohaterek. Akcja toczy się z początku na ulicach Gotham i w zakamarkach szpitala Arkham, aby przenieść się potem do Hongkongu, gdzie Black Canary, dla dobra sprawy, wejść będzie musiała w niechciane i niebezpieczne alianse.
Sama historia jest niebywale prosta i nastawiona na nic innego jak nieskrępowaną rozrywkę. Gail Simone napisała komiks superbohaterski, ale daleki od mrocznych klimatów Batmana, kosmicznych eskapad Zielonych Latarni czy nadludzkich wyczynów Supermana. „Ptaki nocy” to typowy akcyjniak, gdzie postacie wpadają do pokoju przez okno razem z masą odłamków szkła, zadają ciosy w bardzo nieergonomiczny i dość cyrkowy sposób, wymieniają się ciętymi odzywkami podczas bijatyki i niezależnie od sytuacji mają nieskazitelny wygląd. Szukasz filozofii i drugich den jak u Alana Moore’a czy Neila Gaimana? To ich tu nie znajdziesz.
W jednym z poprzednich akapitów nazwałem bohaterki „porażająco seksownymi’. Ed Benes nie potrafi chyba rysować kobiet o urodzie przeciętnej – wszystkie dziewczyny wyglądają jak wykute z brązu ideały urody (ale też i zmaterializowane męskie marzenia). Tak, to jest stara szkoła z lat dziewięćdziesiątych, kiedy to Jim Lee, Whilce Portacio, Todd McFarlane, Rob Liefeld i wielu innych rysowników eksponowało fizyczne walory superbohaterów obojga płci. Wszystkie bohaterki przykuwają wzrok, wszystkie emanują niepowstrzymanym seksapilem i wyglądają jak milion dolarów (nie oszukujmy się panowie, są takie nie tylko w oczach nastoletnich nerdów) – a jednocześnie przedstawione są jako silne, pewne siebie kobiety. Gail Simone dobrze wiedziała, jak chce zaprezentować komiksowe postacie, jak wykorzystać ich urodę i seksualność do podkreślenia – nie bójmy się użyć tego określenia – feminizmu swoich bohaterek. To nie są niewinne i nieśmiałe dziewczęta – są w pełni świadome kim są, jak wyglądają i co potrafią. Ed Benes był często krytykowany za „przeseksualizowane rysunki” i „epatowanie krągłościami tam, gdzie nie ma to żadnego uzasadnienia”. Przy czym, aby być sprawiedliwym, trzeba zauważyć, że podobnie przedstawiał też męskich bohaterów (choć tych jest tu jak na lekarstwo) – każdy jeden to Apollo i Herkules. Ok, być może rysownik popada czasami w przesadę, ale naprawdę nie bardziej niż inni autorzy ostatniej dekady superbohaterskiego dwudziestego wieku. Ed Benes po prostu spóźnił się kilka lat.
Podejrzewam, że „Ptaki nocy” zagościły w Polsce jednorazowo – a szkoda, przecież Gail Simone napisała w sumie ponad pięćdziesiąt odcinków. Komiks o superbohaterkach z Gotham nie zrewolucjonizuje waszego spojrzenia na uniwersum Detective Comics, ale zapewni naprawdę niezłą rozrywkę. Nawet bez Harley Quinn.
koniec
27 lipca 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Palec z artretyzmem na cynglu
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

27 IV 2024

„Torpedo 1972” to powrót po latach Luca Torelliego, niegdyś twardziela i zabijaki, a dziś… w sumie też zabijaki, ale o wiele bardziej zramolałego.

więcej »

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Komiks zaledwie bardzo dobry
— Andrzej Goryl

Make America green again!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Efektowne kopniaki zgrabnymi nogami
— Maciej Jasiński

Ile waży Hulk trojański?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Co się stało z Jean Grey?
— Andrzej Goryl

Magia, komputery, mordobicie
— Marcin Knyszyński

Zielona skóra, w której żyje
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Jean Grey i jajo Feniksa
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Beznadziejna piątka
— Marcin Knyszyński

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Miecze i sandały
— Marcin Knyszyński

Z rodzynkami, czy bez?
— Marcin Knyszyński

Hola, hola, panie Straczynski!
— Marcin Knyszyński

Żadna dziura nie jest dość głęboka
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Straczynski Odnowiciel
— Marcin Knyszyński

Cztery wywiady, coś tam pomiędzy i pogrzeb
— Marcin Knyszyński

Bez emocji
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.