Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Tim Powers
‹Ostatnia odzywka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatnia odzywka
Tytuł oryginalnyLast Call
Data wydania2000
Autor
PrzekładMirosław P. Jabłoński
Wydawca Zysk i S-ka
CyklOstatnia odzywka
SeriaKameleon
ISBN83-7150-592-2
Format660s. 125×185mm
Cena39,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Kanon ze smoczej jaskini: Magiczne USA

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 »
W „Ostatniej odzywce” Tima Powersa Las Vegas i okolice stają się areną walki o tron Króla Rybaka, Mark Helprin natomiast snuje dziwną „Zimową opowieść” o Nowym Jorku.

Beatrycze Nowicka

Kanon ze smoczej jaskini: Magiczne USA

W „Ostatniej odzywce” Tima Powersa Las Vegas i okolice stają się areną walki o tron Króla Rybaka, Mark Helprin natomiast snuje dziwną „Zimową opowieść” o Nowym Jorku.

Tim Powers
‹Ostatnia odzywka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOstatnia odzywka
Tytuł oryginalnyLast Call
Data wydania2000
Autor
PrzekładMirosław P. Jabłoński
Wydawca Zysk i S-ka
CyklOstatnia odzywka
SeriaKameleon
ISBN83-7150-592-2
Format660s. 125×185mm
Cena39,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Viva Las Vegas!
Wrota Anubisa” nie rzuciły mnie na kolana, ale też nie zniechęciły do twórczości Tima Powersa, sięgnęłam zatem po – jeśli wierzyć internetowi - jego najbardziej znane dzieło, nagrodzoną World Fantasy Award „Ostatnią odzywkę”.
Okładkowy opis pozwala spodziewać się czegoś oryginalnego i rzeczywiście, powieść Powersa wyróżnia się rozwiązaniami dalekimi od standardowej fantasy. Trzy główne atuty utworu amerykańskiego pisarza to interesująca koncepcja magii i jej powiązań z rzeczywistością, oparcie się na innym schemacie fabularnym, wreszcie osadzenie akcji w środowisku hazardzistów.
Akcja „Ostatniej odzywki” toczy się w Ameryce końca lat 80., choć w prologu i retrospekcjach narrator sięga po kilkadziesiąt lat wstecz. Powers zgrabnie przedstawia tamtejsze realia, ale co ciekawsze, potrafi opisać niektóre miejsca tak, że wydają się one zupełnie nie z tej ziemi. Dotyczy to przede wszystkim samego Vegas, tonącego w blasku neonów, jego hoteli i kasyn, królestwa kiczu i mamony. Choć nie tylko – położone na środku pustyni miasteczko, wyrosłe dookoła kilku stacji benzynowych, osada z przyczep, czy zapora Hoovera również robią interesujące wrażenie. Okazuje się, że niekoniecznie trzeba stwarzać alternatywny świat, żeby uzyskać wrażenie egzotyki i pewnego rodzaju nierzeczywistości opisywanych miejsc. Nawet bez działającej magii, ten świat wydaje się dziwny. Kiedy zaś w to wszystko wkraczają pradawne bóstwa i moce, robi się jeszcze ciekawiej.
Bardzo dobrym pomysłem jest zastosowana tutaj koncepcja magii, którą nazwałabym na własny użytek magią chaosu, gdyż najchętniej manifestuje się tam, gdzie – wydawać by się mogło – rządzi przypadek. Magię tę można sobie zjednać, odprawiając rytuały lub korzystając ze specjalnych kart tarota, tym niemniej pozostaje ona żywiołem niebezpiecznym, wpędzającym część swoich adeptów w szaleństwo. Największymi potęgami są archetypy, z którymi można się komunikować, lub też, co otwiera największe możliwości – połączyć się z nimi. Stanie się ludzkim awatarem archetypu jest możliwe, choć niełatwe. Głównym wątkiem „Ostatniej odzywki” jest walka o pozycje Króla i Królowej-bogini. Podobały mi się odniesienia do mitologii, a także przytaczane przez Powersa cytaty, elegancko wpasowujące się w klimat powieści i adekwatne do rozgrywających się wydarzeń.
Karty „Ostatniej odzywki” zaludnione zostały galerią barwnych, podobnie jak w przypadku „Wrót Anubisa” przerysowanych postaci. Adepci magii to głównie hazardziści i gangsterzy, choć znajdzie się też kilku dziwaków-samotników. Jest więc stary zły Król, rządzący półświatkiem właściciel jednego z kasyn, kilku młodych mężczyzn, aspirujących do strącenia go z tronu – między innymi facet paradujący w stroju Elvisa. Są postaci pomagierów, czy psychopatycznych zabójców, kojarzących mi się sposobem kreacji z dawno czytaną książką Koontza z uwagi na dziwaczne obsesje. Jest stary wróżbita, mieszkający w przyczepie kempingowej na pustyni, szalony dzieciak oraz doświadczony pokerzysta, wiedzący co nieco o magicznej stronie hazardu. A skoro już o tym wspomniałam – Powers interesująco opisuje rozgrywki, przesądy graczy (nie wiem, na ile wzorowane na faktycznych, w każdym razie dla laika brzmi to przekonująco), udanie przedstawia atmosferę kasyn.
Fabuła „Ostatniej odzywki” jest typowa dla konwencji thrillera, tyle, że we wszystko mieszają się siły nadprzyrodzone. Główni bohaterowie początkowo są zwierzyną łowną, jednak w miarę, jak coraz bardziej rozumieją reguły gry, sami stają się rozdającymi karty. Nie brakuje samochodowych pościgów, strzelanin, wybuchu bomby, przebieranek czy karambolu na autostradzie. Autorowi udał się punkt kulminacyjny, gdzie w wątkach różnych postaci jednocześnie dochodzi do kluczowych wydarzeń. Tak, jak już wcześniej pisałam – Powers ma niesłychanie filmowy sposób narracji, aż dziw, że jeszcze nie powstała adaptacja.
Na pewno „Ostatnia odzywka” podobała mi się bardziej niż np. „Nigdziebądź” Gaimana. Zastrzeżenia mam w zasadzie jedynie do tego, że mimo dość szybkiego tempa akcji nie wciągnęło mnie na tyle, bym nie mogła w dowolnym momencie powieści odłożyć, ale to już bardzo subiektywna kwestia. Uwagi mam też do tłumaczenia, gdzie pojawiają się typowe błędy: „patetyczny”, kiedy z kontekstu wynika „żałosny”, „akcelerator” zamiast „pedał gazu”, spotkałam się także z „oszczędzaczem monitora” czy dosłownie tłumaczonymi zwrotami: „najpierw nie potrąciło to w mojej głowie żadnego dzwonka”, „proch do prochu”. Zdecydowanie warto polecić powieść Powersa tym, którzy szukają niebanalnej fantasy, opartej na intrygującej koncepcji, z wyrazistym klimatem i bohaterami stanowiącymi grupkę barwnych indywiduów.
1 2 »

Komentarze

01 IX 2014   18:20:31

Ostatnia Odzywka to z tego co wiem, pierwsza część trylogii. Drugą wydał zdaje się Prószyński, a trzecia już się w Polsce nie ukazała...

01 IX 2014   19:45:00

Ukazała się, "Sejsmiczna pogoda". Widziałam nawet jedną na sprzedaż w kramiku z książkami w Krakowie

02 IX 2014   01:02:32

…a jak się kliknie na nazwę cyklu w danych książki pod okładką to można sobie obejrzeć co wyszło i jak wyglądało. :-)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Okładka <i>Amazing Stories Quarterly</i> z wiosny 1929 r. to portret jednego z Małogłowych.<br/>© wikipedia

Stare wspaniałe światy: Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
Andreas „Zoltar” Boegner

11 IV 2024

Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (24)
Andreas „Zoltar” Boegner

7 IV 2024

Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (23)
Andreas „Zoltar” Boegner

14 III 2024

Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Z tego cyklu

Wspomnienia
— Beatrycze Nowicka

Moja własna lista. Część II
— Beatrycze Nowicka

Moja własna lista. Część I
— Beatrycze Nowicka

Przeciwko nicości
— Beatrycze Nowicka

Nic specjalnego
— Beatrycze Nowicka

Dobry i zły lord
— Beatrycze Nowicka

Rycerze i detektyw
— Beatrycze Nowicka

Dla nieco młodszych czytelników
— Beatrycze Nowicka

Zdecydowanie nie zachwyca
— Beatrycze Nowicka

Dwa oblicza Anubisa
— Beatrycze Nowicka

Tegoż autora

Tryby historii
— Beatrycze Nowicka

Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka

Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka

Krótko o książkach: Kąpiel w letniej wodzie
— Beatrycze Nowicka

Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka

Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka

Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka

Z tarczą
— Beatrycze Nowicka

Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka

Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.