"za co autorowi jestem szczerze wdzięczna do dnia dzisiejszego"

A nie wystarczy wdzięczność do dzisiaj, do teraz? Musi być do "dnia dzisiejszego" - cokolwiek to znaczy?

O ile rozumiem, że barokowość rzeczonej -- poprawnej zresztą -- formy może razić, o tyle jej nieznajomość (tak interpretuję owo "cokolwiek to znaczy") niebezpiecznie trąci analfabetyzmem. Polecam (autorce zresztą też) lekturę: http://obcyjezykpolski.interia.pl/?md=archive&id=85

Chyba czasy się zmieniają i odbiorcy słowa pisanego też. Kiedyś porównanie dzieła literackiego do zapisu sesji RPG było najgorszą obelgą jaką autor mógł uświadczyć, a sam tekst uchodził za idealny substytut papieru toaletowego. Teraz widzę, że porównanie takie i generalnie pozytywna opinia idą ze sobą w parze. Świat sie zmienia...

Hmmm, o RPGach wspominałam także z uwagi na zainteresowania autora powieści. Taki np. Erikson tworząc "Malazańską" czerpie z wykreowanego na potrzeby RPG świata i prowadzonej kampanii, realia, bohaterów i być może też część fabuły. Nikt mu tego za złe nie ma.

Myślę, że fraza "do zapisu sesji RPG" jest za mocna (dawno temu ktoś przyniósł na sesję dyktafon - bardzo się nam te sesje podobały i chcieliśmy je uwiecznić. Tylko że potem nie byłam w stanie nawet tych plików odsłuchać - tak to okropnie brzmiało - zatem bezpośredni zapis sesji istotnie nie nadaje się do niczego - a już zwłaszcza, jeśli chodzi o wartości literackie.

"Martwego jeziora" nie porównuję do zapisu sesji. Co porównuję to przede wszystkim humor, postaci i pewne rozwiązania fabularne. Humor, jak mniemam, jest raczej kwestią osoby autora.

W każdym razie - nie chciałam tu obelg miotać w żadnym razie. Pozytywna opinia nie wynika z cech RPGowych - proste postaci uważam za wadę ale - to dopiero pierwszy tom cyklu, więc może się jeszcze rozwiną (mam też po cichu nadzieję, że i fabuła mnie zaskoczy).

Dodam, że tom drugi kupiłam sobie wczoraj. Będę mieć więcej czasu to przeczytam i się zapewne wrażeniami podzielę.

Bardziej chodziło mi o słowa: "W zasadzie wystarczy tylko rozpisać statystyki potworów i NPCów, narysować sobie mapkę oraz zadbać, by bohaterowie graczy mieli odpowiednią motywację do wyprawy i można grać". Z czego można wnioskować, że jest to swojego rodzaju zapis sesji uboższy o mapkę, statsy etc. Uczepiłem się zaś tego gdyż sam miałem takie odczucia brnąc przez Martwe Jezioro... tylko, że dla mnie były to zdecydowanie negatywne odczucia :)Swoją drogą aż strach pomyśleć jak wyglądały poprzednie książki Marcina skoro twierdzisz, że warsztatowo widać poprawę o_O Książka jest po prostu napisana nieudolnie. I nie chodzi tu już o miałkość fabuły, czy słabych bohaterów (nie każda książka przecież musi być dziełem wyjątkowym), a o fatalny język. Grafomania czystej wody. I sądząc po materiałach promocyjnych Drugiej Burzy, gdzie na przestrzeni jednego czy dwóch akapitów mamy poważne nagromadzenie koszmarnych potworków językowych, w drugiej części cyklu nie jest wcale lepiej...

Obawiam się w takim razie, że jestem zdecydowanie mniej wybredna w kwestii języka ;p

Ok, zróbmy więc pewien króciutki test :)
1. "Z lasu wypadł orszak Smoczych Jeźdźców. Kopyta ciężkich rumaków rozbijały poranną mgłę, wiatr świstał na ostrych zakończeniach zbroi".
Nic tu nie razi?
"Ostre zakończenia zbroi" jest naprawdę ładnym (literackim) zlepkiem słów?
2. "Pędzili jak szaleni, jakby ścigało ich któreś ze Smocząt, gnali z butą i dumą, ale i ze strachem".
Co tu nie pasuje?
Czy buta i duma idą w parze ze strachem? Generalnie nie, choć zapewne i to w pewnych sytuacjach jest możliwe, ale wypadałoby to lepiej opisać - tu opisu nie ma w ogóle. Jest jedynie zestawienie dosyć przeciwległych stanów ducha. Inna rzecz, że gnać z czymkolwiek brzmi dziwnie.
3. "Któryś odrzucił w pędzie strzaskaną tarczę, inny gnał ze strzałą w ramieniu, kolejny mknął z twarzą zalaną krwią. Ktoś zgubił hełm, ktoś słaniał się nad końskim karkiem". - a to tylko jeszcze tak a propos tej dumy i buty z punktu powyżej :P
4. "... i ponaglał znużonego wierzchowca".
Z czym bardziej kojarzy Ci się zwrot "znużony"? Czy z pędzącymi na złamanie karku wierzchowcami, czy z osłem z Shreka powtarzającym co chwila: Daleko jeszcze? :D

Dobra, już więcej nie truję ;) Dobranoc.

Cóż, nie twierdzę, że to arcydzieło języka polskiego, tylko, że większość wymienionych zwrotów mnie jakoś strasznie nie razi. W kwestii "ostrych zakończeń zbroi" się zgodzę.

A jeszcze w kwestii RPGowości, ocen itp. - gdy myślę "Fabryka Słów" automatycznym skojarzeniem jest: lekka, łatwa i przyjemna (najczęściej też humorystyczna) fantastyka do poczytania na parę godzin. I tego oczekuję, sięgając po książkę wydaną przez to wydawnictwo. W takich kategoriach też oceniam.