Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 17 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Helena Vondráčková
‹Wspominam i niczego nie żałuję›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWspominam i niczego nie żałuję
Tytuł oryginalnyVzpomínám a ničeho nelituji
Data wydania24 lutego 2009
Autor
PrzekładJustyna Wodzisławska
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-7648-007-7
Format200s. 135×211mm
Cena32,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Chciała być księżniczką
[Helena Vondráčková „Wspominam i niczego nie żałuję” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dla jednych jest „reżimową piosenkarką”, dla innych - niekwestionowaną „królową czeskiej muzyki pop”. Helena Vondráčková i jej piosenki są znane i popularne także u nas w Polsce. Upływ czasu jej nie zaszkodził: nadal z sukcesami występuje na estradzie. Jednak za swoją popularność płaci cenę. Jaką? Odpowiedź znajdziemy w tej książce.

Joanna Kapica-Curzytek

Chciała być księżniczką
[Helena Vondráčková „Wspominam i niczego nie żałuję” - recenzja]

Dla jednych jest „reżimową piosenkarką”, dla innych - niekwestionowaną „królową czeskiej muzyki pop”. Helena Vondráčková i jej piosenki są znane i popularne także u nas w Polsce. Upływ czasu jej nie zaszkodził: nadal z sukcesami występuje na estradzie. Jednak za swoją popularność płaci cenę. Jaką? Odpowiedź znajdziemy w tej książce.

Helena Vondráčková
‹Wspominam i niczego nie żałuję›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWspominam i niczego nie żałuję
Tytuł oryginalnyVzpomínám a ničeho nelituji
Data wydania24 lutego 2009
Autor
PrzekładJustyna Wodzisławska
Wydawca Prószyński i S-ka
ISBN978-83-7648-007-7
Format200s. 135×211mm
Cena32,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Nie jest to typowa, chronologicznie uporządkowana autobiografia, koncentrująca się na chronologii wydarzeń i możliwie jak najbardziej szczegółowym opisie przebiegu życia. Jest to raczej tom – jak sugeruje tytuł – wspomnień artystki z różnych etapów jej życia oraz refleksji o karierze i ludziach, którzy ją otaczali. Ale i tak można się stąd całkiem sporo dowiedzieć o jej dzieciństwie i pierwszych krokach na estradzie, które stawiała pod opieką ojca. Vondráčková od dziecka uczyła się gry na pianinie, jazdy figurowej na lodzie i trzech języków obcych, a wszystko to zaprocentowało, poparte dalszą wieloletnią pracą. Przyszła sława i wielkie sukcesy – takie, jak na przykład koncerty w słynnej amerykańskiej Carnegie Hall.
Wszelkiego rodzaju biografie czy autobiografie powstają oczywiście dzięki licznym i starannie przemyślanym zabiegom „piarowskim”. (Uważny czytelnik dostrzeże, że i czeska gwiazda korzystała z pomocy ghostwritera.) Również ta autobiografia nie jest jakoś specjalnie odkrywcza. Dla mnie jednak najważniejszym powodem, dla którego warto czytać biografie, jest zawsze ich tło – opis realiów, klimatu i atmosfery minionych czasów. We wspomnieniach Vondráčkovej cała ta otoczka naprawdę jest warta uwagi. Przede wszystkim dlatego, że „Wspominam i niczego nie żałuję” obejmuje dwie skrajnie różne epoki w showbiznesie, a w obu tych epokach nazwisko piosenkarki znajduje się w czołówce najpopularniejszych wykonawców.
Wiele osób zapewne często zadaje sobie to pytanie: jak to wyglądało – być gwiazdą, czołową piosenkarką w kraju, w czasach komuny, gdy artyści byli ściśle kontrolowanym dobrem narodowym. Czy cieszyli się wolnością? Vondráčková była w dodatku czechosłowacką gwiazdą eksportową, swego rodzaju „materiałem propagandowym” ówczesnego socjalistycznego kraju, chętnie wysyłanym na różne kontynenty. Także – na obowiązkowe koncerty do ZSRR, które piosenkarka opisuje z pewnym poczuciem humoru. Okazuje się, że w jej estradowych sukcesach w tym kraju miał swój niekwestionowany udział tajemniczy kuferek przetrwania „Nie zginiesz”.
Są też i poważniejsze tematy. Helena Vondráčková wspomina tu także – choć z wieloma przemilczeniami – dramatyczną historię rozpadu niezwykle lubianego przez publiczność tria, w którym śpiewała w pierwszych latach swojej kariery. Jej koleżanka z zespołu Marta Kubišová dostała od władz zakaz występów za zaangażowanie się w praską wiosnę w 1968 roku. (Jej historia została opisana przez Mariusza Szczygła w książce „Gottland”). Helena zdecydowała się śpiewać dalej po otrzymaniu listu od Marty z zachętą, aby z powodu rozpadu zespołu nie przerywała kariery. Od tamtej pory właściwie nie było przeszkód. Vondráčková milczy w książce na temat ewentualnej ceny, którą miałaby wtedy płacić za swoją popularność. Jej nazwisko widnieje pod poparciem dla komunistycznych władz Czechosłowacji w 1977 roku, choć wtedy, gdy zbierano podpisy – artystka była na koncertach w Polsce…
A potem zmieniły się czasy i nastała epoka kapitalistycznej wolności. Vondráčková i jej piosenki nie przestały się cieszyć nieprzeciętną popularnością. Jednak również i w nowych realiach popularność ma swoją cenę. Możemy więc przeczytać, jak to jest, gdy w odniesieniu do znanej osoby nie istnieją już żadne granice, a plotkarskie media raz po raz naruszają kolejne tabu. Piosenkarka nie ma prywatności w swoim domu, ani nawet w szpitalu. W rezultacie – jak sama przyznaje – doszło do tego, że jej relacje z rodziną są bardzo napięte i skomplikowane, a jej wizerunek w kolorowej prasie jest daleki od ideału. Helena Vondráčková w Czechach odbierana jest jako osoba bezczelna, kłótliwa, i „ciągająca się po sądach”.
Ta autobiografia nie byłaby pełna bez wspomnień o innych bliskich artystce ludziach, przede wszystkim tych znanych. Znajdziemy tutaj pyszne anegdoty o innych gwiazdach, które z Vondráčkovą się przyjaźnią. Helena wspomina między innymi o Maryli Rodowicz i nieżyjącym już Waldemarze Matušce, piosenkarzu do dzisiaj w Czechach popularnym. Wśród kręgu znajomych piosenkarki nie mogło oczywiście zabraknąć Karela Gotta, który tak jak ona do dziś nie schodzi z piedestału estradowej popularności. Jaki jest Gott poza sceną? Anegdota Vondráčkovej o jego zmaganiach z tubką pasty do zębów jest absolutnie nie do podrobienia.
Opowieść Heleny Vondráčkovej koncentruje się także na zjawisku funkcjonowania rynku mediów w warunkach kapitalistycznej wolności. Mamy rzadką okazję spojrzeć na to z punktu widzenia gwiazdy i celebrytki, a więc „żyły złota” dla plotkarskich gazet. Artystka próbuje obnażyć nieludzkie mechanizmy tak zwanego brukowego dziennikarstwa, gdzie czyha się na sensację, a gdy jej nie ma – preparuje się skandale z uczestnictwem znanych osób. Tak kręci się ten showbiznes, wyrządzając krzywdę nie tylko gwiazdom, ale i – jak słusznie zauważa Vondráčková- uczestniczącym w tej nieludzkiej grze dziennikarzom.
I jeszcze jedno, warto wczytać się w teksty piosenek Vondráčkovej, których fragmenty (w tłumaczeniach) świetnie uzupełniają narrację książki. Okazuje się, że w wielu z nich piosenkarka śpiewa o sobie i swoim świecie. Vondráčková przyznaje, że jako dziecko chciała zostać księżniczką. I chyba w pewnym sensie nią została, lecz wszyscy wiemy, życie księżniczki nie jest aż takie bajkowe. Ta autobiografia może to potwierdzić.
koniec
10 grudnia 2011

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

O miłości, owszem, o detektywach – niekoniecznie
Wojciech Gołąbowski

16 V 2024

Parker Pyne, Hercules Poirot, Harley Quin i pan Satterthwaite… Postacie znane miłośnikom twórczości Agaty Christie wracają na stronach wydanych oryginalnie w Wielkiej Brytanii w 1991 roku zbiorze „Detektywi w służbie miłości” – choć pod innym tytułem.

więcej »

Alchemia
Joanna Kapica-Curzytek

15 V 2024

„Rozbite lustro” to saga rodzinna, ale przede wszystkim proza o najwyższych walorach językowych i literackich.

więcej »

Przeżyj to jeszcze raz
Miłosz Cybowski

14 V 2024

Nagrodzona World Fantasy Award „Powtórka” Kena Grimwooda to klasyka gatunku i jedna z lepszych powieści wydanych w ramach serii „Wehikuł Czasu” wydawnictwa Rebis.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Alchemia
— Joanna Kapica-Curzytek

Odtrutka na szkolną traumę
— Joanna Kapica-Curzytek

Fakty i wyobraźnia
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.