Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

BeBe Winans
‹Whitney, którą znałem›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWhitney, którą znałem
Data wydania18 grudnia 2012
Autor
Wydawca Anakonda
ISBN978-83-638-8501-4
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Książka pisana sercem
[BeBe Winans „Whitney, którą znałem” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To bardzo osobiste wspomnienie o Whitney Houston, należącej do największych sław światowej estrady. Takie właśnie książki się pisze, by upamiętnić nieżyjące gwiazdy, pokazać je od prywatnej strony i podsumować ich dokonania. Ale to nie wszystko, bo „Whitney, którą znałem” zaskakuje głębią i życiową mądrością.

Joanna Kapica-Curzytek

Książka pisana sercem
[BeBe Winans „Whitney, którą znałem” - recenzja]

To bardzo osobiste wspomnienie o Whitney Houston, należącej do największych sław światowej estrady. Takie właśnie książki się pisze, by upamiętnić nieżyjące gwiazdy, pokazać je od prywatnej strony i podsumować ich dokonania. Ale to nie wszystko, bo „Whitney, którą znałem” zaskakuje głębią i życiową mądrością.

BeBe Winans
‹Whitney, którą znałem›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWhitney, którą znałem
Data wydania18 grudnia 2012
Autor
Wydawca Anakonda
ISBN978-83-638-8501-4
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Głos Whitney Houston i jej piosenki znają chyba wszyscy. Jej nieoczekiwana śmierć w lutym 2012 roku okryła żałobą cały świat. Gdy jej kariera stała się zamkniętym rozdziałem – przyszedł czas na dokonanie bilansu jej życia i kariery. Podsumowania dokonał (we współpracy z Timem Willardem) jej bliski przyjaciel i współpracownik BeBe Winans.
Artysta jest muzykiem, śpiewającym gospel i muzykę R&B. Z Whitney Houston zetknął się na wczesnym etapie jej kariery, w 1985 roku. Jeszcze zanim ją poznał, zachwycił się jej niebiańskim głosem. Połączyły ich wspólne muzyczne fascynacje oraz podobny światopogląd, w którym dużą rolę odgrywała religia. Stali się „bratem i siostrą”, przyjaciółmi na dobre i na złe. BeBe i jego rodzina, zwłaszcza siostra CeCe wspierali Whitney na każdym etapie jej kariery.
BeBe miał okazję obserwować z bliska, jak rozwijała się kariera Whitney, gdy stawała się znaną na całym świecie megagwiazdą. „Jej życie przestało należeć do niej”, jak ujmuje to Winans. Każdy chciał mieć ją dla siebie, choć jakąś jej część, co oczywiście było niemożliwe. Bebe podkreśla, że na każdym etapie swojego życia Whitney pozostawała „dziewczyną z sąsiedztwa”, uśmiechniętą, trochę szaloną, pełną energii. A przede wszystkim bardzo zwyczajną, której zależało na tym, by w swoim prywatnym życiu ocalić okruchy normalności. Bebe wspomina czasy, gdy w Whitney dojrzewała decyzja o małżeństwie z Bobbym Brownem i gdy zastanawiała się nad przyjęciem roli w filmie „Bodyguard”. Pisze też o okresie, gdy jej życie wymknęło się spod kontroli i popadła w uzależnienia. Jako jej bliski przyjaciel odczuwał z tego powodu ból i bezsilność. Te fragmenty na temat siły ich przyjaźni, przechodzącej wtedy największą próbę są bardzo wzruszające i budzą wiele refleksji. Tym bardziej, że autor tych wspomnień sam jest koncertującym artystą i doskonale zna realia, blaski i cienie swojego zawodu oraz ludzkie ograniczenia. Rozumie też doskonale rozdźwięk, właściwie nie do pogodzenia, między obecnością na scenie w blasku reflektorów a koniecznością prowadzenia normalnego życia.
Cała książka przesycona jest silnymi emocjami, chwilami może wydawać się nieco ckliwa. BeBe Winansowi udało się pokazać Whitney jako osobę wyjątkową i jedyną w swoim rodzaju. Jej portret jest tutaj bardzo prywatny, ale nie tabloidowy, nie ma tutaj wywlekania brudów czy zdecydowanego wskazywania, kto jest winien, że życie Whitney znalazło taki finał. BeBe po stracie przyjaciółki często szuka pocieszenia w religii. Tak może pisać tylko przyjaciel po stracie bliskiej mu osoby.
Zaskakuje w tej książce to, że – choć poświęcona jest życiu i karierze Whitney Houston – można ją także odczytać jako pełną głębokich przemyśleń uniwersalną przypowieść o sławie. Pozwala nam sobie wyobrazić jak to jest, gdy nasze życie nagle przyspiesza i rozpada się na kawałki, bo zdobywamy sławę na całym świecie. A przecież jesteśmy tylko ludźmi, z naszymi wadami i zaletami, lękami i kompleksami. Whitney Houston przyjaźniła się z Michaelem Jacksonem, którego sylwetka jest w książce swoistym memento. BeBe wspomina, że wszyscy dostrzegali jego oderwanie się od rzeczywistości już wiele lat temu, ale nie zdawali sobie sprawy, że przyczyni się to do jego przedwczesnej śmierci. Wtedy też Whitney nie przypuszczała jeszcze, że i jej przeznaczony jest podobny los.
Autor zwraca się do młodych ludzi – żeby upewnili się, czy rzeczywiście chcą, aby spełniły się ich marzenia o sławie? O sławie, która, owszem, być może uwolni ich od trosk materialnych, ale za to zabierze im prywatność, wewnętrzną równowagę, prawo decydowania o swoim życiu i jeszcze wiele innych rzeczy, z których nie zdają sobie sprawy. Udało mu się w tym miejscu uniknąć „kaznodziejskiego” tonu, za to wzbudzić refleksję, jak bezlitosny jest poruszający się coraz szybciej mechanizm przemysłu rozrywkowego.
Niewątpliwą atrakcją książki jest to, że uzupełniają ją odsyłacze do strony internetowej, gdzie można obejrzeć opisane przez autora wspomnień materiały video. Niektóre z nich to rzeczy unikalne, niedostępne na przykład w serwisie YouTube. Pozwalają jeszcze lepiej zrozumieć fenomen Whitney Houston i emocje BeBe, wspominającego swoją bliską przyjaciółkę.
koniec
30 maja 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

UWAGA, MILICJA!: Jak własowiec, to musi być bydlę
Sebastian Chosiński

20 V 2024

Milicyjna kariera Władysława Kostienki zaczęła się w 1963 roku od powieści „Trzech z wydziału śledczego”. W swoim debiucie pojawił się on jako oficer w stopniu majora, będący podwładnym pułkownika Sadczikowa. Julian Siemionow postawił przed nimi arcytrudne zadanie: mają dopaść i unieszkodliwić grasującą po Moskwie bandę, która napada, kradnie, a nawet zabija. I oczywiście planuje kolejne „skoki”.

więcej »

Perły ze skazą: Los bezprizornego człowieka
Sebastian Chosiński

18 V 2024

Choć kilka książek Władimira Maksimowa ukazało się w Polsce (także Ludowej), nie jest on nad Wisłą postacią szczególnie znaną. Co zrozumiałe o tyle, że od początku lat 70. istniał na niego w ZSRR zapis cenzorski. Wczesna nowela „A człowiek żyje…”, w dużej mierze eksplorująca osobiste przeżycia pisarza, to jeden z najbardziej wstrząsających opisów losu człowieka „bezprizornego”.

więcej »

PRL w kryminale: Pecunia non olet
Sebastian Chosiński

17 V 2024

Za najohydniejsze dzieło w dorobku Romana Bratnego uznaje się opublikowany po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego „Rok w trumnie”. Siedem lat wcześniej autor „Kolumbów” wydał jednak inną książkę. W kontekście tego, czym inspirował się pisarz, być może nawet ohydniejszą. To „Na bezdomne psy”, w której, aby zdyskredytować postać okrutnie zamordowanego Jana Gerharda, Bratny posłużył się kostiumem „powieści milicyjnej”.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Alchemia
— Joanna Kapica-Curzytek

Odtrutka na szkolną traumę
— Joanna Kapica-Curzytek

Fakty i wyobraźnia
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak to dobrze, że nie jesteśmy wszechwiedzący
— Joanna Kapica-Curzytek

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.