Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksander Sokurow
‹Faust›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFaust
Dystrybutor Aurora Films
Data premiery24 lutego 2012
ReżyseriaAleksander Sokurow
ZdjęciaBruno Delbonnel
Scenariusz
ObsadaJohannes Zeiler, Anton Adasinsky, Isolda Dychauk, Georg Friedrich, Hanna Schygulla, Antje Lewald, Florian Brückner, Sigurður Skúlason, Maxim Mehmet
MuzykaAndrey Sigle
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania134 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Świat ułomny
[Aleksander Sokurow „Faust” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Rzeczywistość przedstawiona w najnowszym filmie Aleksandra Sokurowa „Faust” jest pozbawiona metafizyki, tajemnicy życia, piękna i wzniosłości. W zamian za to zostajemy wrzuceni w brudny i okrutny świat chaosu, gdzie nawet miłość nie jest możliwa.

Magdalena Stefaniak

Świat ułomny
[Aleksander Sokurow „Faust” - recenzja]

Rzeczywistość przedstawiona w najnowszym filmie Aleksandra Sokurowa „Faust” jest pozbawiona metafizyki, tajemnicy życia, piękna i wzniosłości. W zamian za to zostajemy wrzuceni w brudny i okrutny świat chaosu, gdzie nawet miłość nie jest możliwa.

Aleksander Sokurow
‹Faust›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFaust
Dystrybutor Aurora Films
Data premiery24 lutego 2012
ReżyseriaAleksander Sokurow
ZdjęciaBruno Delbonnel
Scenariusz
ObsadaJohannes Zeiler, Anton Adasinsky, Isolda Dychauk, Georg Friedrich, Hanna Schygulla, Antje Lewald, Florian Brückner, Sigurður Skúlason, Maxim Mehmet
MuzykaAndrey Sigle
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania134 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Recenzja nadesłana na Konkurs Esensji.
Rosyjski reżyser już w poprzednich filmach „Moloch”, „Cielec” oraz „Słońce” – obrazach o władzy, pokazał, że można opowiedzieć o potęgach w sposób karykaturalny, obdzierając „boga” z jego wzniosłości. Produkcje te przede wszystkim pokazują człowieka – Hitlera, Lenina i cesarza Hirohito, ich niepowodzenia i chwile słabości. Tę konwencję reżyser wykorzystał w najnowszym filmie „Faust”, który zamyka nietypową tetralogię. Obraz nagrodzony Złotym Lwem na 68. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji i zwycięzca 5. Festiwalu filmów rosyjskich Sputnik nad Polską, nie daje o sobie zapomnieć, a przede wszystkim poddaje w wątpliwość nasze dotychczasowe wyobrażenia o bohaterze Goethego.
Niezwykłość „Fausta” w cyklu filmowym Sokurowa tkwi już w wyborze głównego bohatera. O ile poprzednie obrazy opowiadały o autentycznych postaciach, Sokurow na zwieńczenie dzieła wybrał postać literacką. Reżyser niejednokrotnie sięgał już po literaturę XIX-wieczną, adaptując ją w autorski sposób. Tym razem, nie rosyjska, ale niemiecka opowieść stała się punktem wyjścia dla filmu, wzbogacona inspiracją o niemieckie legendy.
Faust (Johannes Zeiler) został zarysowany jako naukowiec, który chłodnym okiem spogląda na świat. Szukając duszy, rozpruwa kolejne ciała, z których wydobywają się jedynie oślizgłe wnętrzności. Pozbawia magii tajemnice kosmosu tłumacząc właścicielowi knajpy zjawisko komety, który ten zrozumie jako „pierdnięcie nieba”. Kwintesencją jego światopoglądu jest scena z Małgorzatą. Po upojnej nocy spędzonej z młodziutką kochanką, przygląda się badawczo jej ciału, które wzbudza w nim tylko chęć (?) do obserwacji i odkrywania zagadek tkwiących w człowieku. Faust jest tu myślicielem, ale co należy podkreślić – uczłowieczonym. On, tak samo jak reszta bohaterów, przejawia przyziemne instynkty jak żądza czy głód. Dodatkowo reżyser wprowadza do filmu postać ojca głównego bohatera – miejskiego lekarza, by podkreślić jego pochodzenie.
Postawa Fausta nie rodzi się z niczego. Ma podparcie w świecie, w którym bohaterowi przyszło żyć. Brak tu bowiem słynnego zakładu pomiędzy Bogiem a szatanem. Ba! Na próżno szukać tu postaci metafizycznych. Sokurow uzupełnia lukę po czarującym Mefistofelesie, postacią do bólu przyziemną. Lichwiarz (rewelacyjny Anton Adasinsky), bo o nim mowa, okazuje się być ni to człowiekiem, ni zwierzęciem. Zniekształcone ciało, pozbawione cech płciowych, z świńskim ogonkiem wzbudza w widzu to odruchy obrzydzenia, to litości. Lichwiarz jest jakimś nieudanym eksperymentem w świecie, gdzie poszukuje się prawdy o człowieku. To kabotyn, którym wszyscy poniewierają. W dodatku puszczający bąki i wypróżniający się w zakątkach kościoła.
Bohaterowie spotykają się nie z pobudek górnolotnych, ale wręcz przeciwnie – w sprawach finansowych. Oto bowiem Faust, którego brak pieniędzy na przeprowadzane doświadczenia, prowadzi do miasteczkowego lichwiarza, zmuszony jest do zastawienia pierścienia. Podpisuje także cyrograf, bo nie wierzy w istnienie duszy, która dla lichwiarza jest łakomym kąskiem.
Przedstawiony w ten sposób świat jest piekłem na ziemi, zimnym, bezlitosnym i obrzydliwym. Jedyną postacią, która zdaje się takiej wizji przeciwstawiać, jest niezwykle piękna, czysta i niewinna Małgorzata (Isolda Dychauk). W zepsutym świecie, ona jest jedyną osobą, której wina polega na tym, że nienawidzi matki. Dla Fausta bohaterka stanie się jednak jedynie obiektem pożądania, a ostatecznie obiektem biologicznych obserwacji.
Kamera w rękach Sokurowa kontempluje przedstawioną rzeczywistość, powoli przygląda się bohaterom i ich poczynaniom. Wysmakowane kadry, nierzadko zdeformowane, przenoszą nas w niepokojącą, oniryczną przestrzeń. Na tych, którzy przetrwają ponad dwugodzinny seans, nie znużonych niemieckimi potokami monologów, czeka wstrząsająca wizja, o której się nie zapomina.
koniec
1 marca 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Kwiecień 2014 (1)
— Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Odmalować diabła
— Izabela Ozga

Trwaj chwilo, jesteś piękna? Nie według Sokurowa
— Marta Chojnacka

Tegoż twórcy

Aleksander Sokurow: Lenin jako nawóz stalinizmu
— Sebastian Chosiński

Aleksander Sokurow: Najciemniej jest w duszy człowieka
— Sebastian Chosiński

Aleksander Sokurow: Każda cywilizacja upada w oparach absurdu
— Sebastian Chosiński

Aleksander Sokurow: Człowiek – istota nieznana
— Sebastian Chosiński

Homo fader
— Przemysław Ćwik

Na ekranach: Marzec 2004
— Tomasz Kujawski, Jacek Łaszcz, Eryk Remiezowicz, Konrad Wągrowski

Chyłkiem, boczkiem
— Jacek Łaszcz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.