Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Robert B. Weide
‹Reżyseria: Woody Allen›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReżyseria: Woody Allen
Tytuł oryginalnyWoody Allen: A Documentary
Dystrybutor Fundacja Działań Artystycznych i Filmowych Ruchome Obrazy
Data premiery28 czerwca 2013
ReżyseriaRobert B. Weide
ZdjęciaNeve Cunningham, Anthony Savini, Nancy Schreiber, Bill Sheehy, Buddy Squires
Scenariusz
ObsadaWoody Allen, Letty Aronson, Marshall Brickman, Josh Brolin, Dick Cavett, Penélope Cruz, John Cusack, Larry David, F.X. Feeney
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
Gatunekbiograficzny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Przejrzeć Woody’ego
[Robert B. Weide „Reżyseria: Woody Allen” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Widzów Woody’ego Allena zwykło się dzielić na dwa obozy: wieszczących wraz z nadejściem nowego tysiąclecia twórczą śmierć mistrza komediowego egzystencjalizmu i tych ceniących jednakowo Allena dawnego i tego „europejskiego”. Mająca wkrótce premierę filmowa biografia twórcy „O północy w Paryżu” to dziecko wyrosłe w tym drugim obozie.

Gabriel Krawczyk

Przejrzeć Woody’ego
[Robert B. Weide „Reżyseria: Woody Allen” - recenzja]

Widzów Woody’ego Allena zwykło się dzielić na dwa obozy: wieszczących wraz z nadejściem nowego tysiąclecia twórczą śmierć mistrza komediowego egzystencjalizmu i tych ceniących jednakowo Allena dawnego i tego „europejskiego”. Mająca wkrótce premierę filmowa biografia twórcy „O północy w Paryżu” to dziecko wyrosłe w tym drugim obozie.

Robert B. Weide
‹Reżyseria: Woody Allen›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReżyseria: Woody Allen
Tytuł oryginalnyWoody Allen: A Documentary
Dystrybutor Fundacja Działań Artystycznych i Filmowych Ruchome Obrazy
Data premiery28 czerwca 2013
ReżyseriaRobert B. Weide
ZdjęciaNeve Cunningham, Anthony Savini, Nancy Schreiber, Bill Sheehy, Buddy Squires
Scenariusz
ObsadaWoody Allen, Letty Aronson, Marshall Brickman, Josh Brolin, Dick Cavett, Penélope Cruz, John Cusack, Larry David, F.X. Feeney
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
Gatunekbiograficzny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Już rozpoczynające film napisy celebrują rytuał iście Allenowski: font żywcem wyjęty z początkowych partii jego dzieł i nowoorleański jazz w tle zapowiadają adoracyjną tonację całości, w której odnaleźć się mogą wszelcy miłośnicy twórczości, jak i samej osoby Allana Stewarda Konigsberga (jak brzmi prawdziwe nazwisko reżysera). Tak jest w istocie; Robert B. Weide tworzy laurkę na cześć najsłynniejszego Żyda ateisty z Brooklynu. Laurkę, która powinna dostarczyć przyjemności przedstawicielom obu wspomnianych we wstępie obozów. Tak jak z radością wracamy do ukochanych wcześniej filmów, tak jak obsesyjnie przeglądamy łączone frazy z ulubionymi grymasami ubóstwianych przez nas aktorów – tak samo laurka ta powinna być portalem do filmografii być może dawno niewidzianej a wciąż uwielbianej. Nie sposób bowiem nie sympatyzować z żadnym obrazem spośród tak różnorodnego i bogatego dorobku; nie sposób wreszcie zapoznać się z ponad czterdziestoma filmami tego wiecznego nowojorczyka – dla każdego więc „Reżyseria: Woody Allen” powinien być wystarczającym pretekstem do spotkania z dobrym kinem.
Seans nie przynosi wcale zgagi, którą – w przypadku biografii innego filmowca – mogłaby skutkować raczona nam przez Weide’a słodycz. Postać tak intrygująca, nawet na tle znakomitości, które często wypowiadają się w filmie (by wspomnieć Martina Scorsese, Seana Penna, Chrisa Rocka, Johna Cusacka, Josha Brolina czy prawie wszystkie aktorskie muzy autora „Złotych czasów radia”), w całości pochłania uwagę widza. Opinie, ciekawostki i anegdoty przeplatane kultowymi scenami scalone są w chronologiczny, poprawny przewodnik po twórczej ścieżce tytułowego komika, autora sztuk i humoresek, pisarza, jazzmana-klarnecisty, wreszcie wszechstronnego filmowca. Dowiadujemy się więc, jak to się stało, że nieporadny, szesnastoletni komik zarabiał (i pracował!) więcej niż jego rodzice, ostatecznie zdobywając kilkanaście nominacji do Oscara i kilka statuetek. Trafiamy do jego pracowni i poznajemy chałupnicze, prawdziwie rozczulające metody pracy pisarskiej (przygotowanie montażowe odgrywa tu wielką rolę, więcej zdradzać nie warto). Wychodzi także na jaw historia znaku rozpoznawczego samego Allena, symbolu pseudo-inteligentów i obowiązkowego rekwizytu dzisiejszych hipsterów – okrągłych okularów z grubymi oprawkami.
„Reżyseria: Woody Allen” to nie portret malowany zgodnie z wymogami naturalizmu. Weide zdaje się popełniać błąd już raz popełniony przez Erica Laxa (także wypowiadającego się w filmie) przy okazji książkowego wywiadu-rzeki, w którym rozmówcą był Allen. Zarówno krytyk, jak i reżyser recenzowanej tu premiery, jako miłośnicy „Zeliga” czy „Słodkiego drania”, omijają meandry biografii trudne do przebycia i płyną w narracji o Allenie bezpieczniejszym nurtem – pochwalnym. Nie poznajemy zatem krytycznych opinii Mii Farrow (która po odkryciu romansu męża z adoptowaną córką gwałtownie zerwała z nim kontakt) czy perspektywy dzieci i obecnej żony. Nie znać tu także, prócz z rzadka słyszanych ciekawostek (np. o „Śpiochu” jako filmie, w którym po raz pierwszy napomknięto o klonowaniu), komentarzy przybliżających nam istotną wartość rzeczonego dorobku. Czemu tak się dzieje? Dlatego, panowie, że Słowacki wielkim poetą był – mówi Weide i zgaduje, że wszyscy poznaliśmy się na wielkości Allena, z góry więc zakłada, że wielkości tłumaczyć nie trzeba. Podobnie jak w fabularnym „Hitchcocku”, także tu wartość anegdotyczna przeważa szalę na niekorzyść nieeksplorowanego w kinie twórczego sekretu reżysera. Najciekawsze wydają mi się wypowiedzi nie biografów, nie znajomych i współpracowników, a pewnego teologa (którego nazwiska nie pomnę). Próbuje on w ateistycznej postawie egzystencjalisty Allena znaleźć sens, którego znane nam ekranowe alter ego filmowca nie może się dopatrzyć. Tym sensem, czy też absolutem – jak próbuję sobie dopowiedzieć, jest zdaniem duchownego humor; odważnych i oryginalnych sądów tego rodzaju, ukazujących dorobek Allena w nowej perspektywie, niestety w biografii brak.
Całe szczęście nie jest ona także monumentalnym posągiem – owe zapędy udanie tłumi sam bohater, zdystansowany wobec blichtru wszechobecnego celebrytyzmu (i wobec swoich sukcesów) szczęśliwiec, który choć spełnił swoje marzenia, wciąż ma głowę pełną niezrealizowanych pomysłów. Oto i główna, być może niezamierzona wartość dokumentalna obrazu: tak samo jak w wywiadzie-rzece, także i tu Allen skutecznie pochłania naszą uwagę i czujność rozmówców, by swoim wdziękiem uratować film, a nam po raz kolejny sprawić przyjemność z obcowania z genialnym twórcą i niezwykłym człowiekiem.
koniec
25 czerwca 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (2)
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Sztuka? Gdzieś zaginęła. Ale szlak został przetarty
— Gabriel Krawczyk

W tęczowych kolorach
— Gabriel Krawczyk

Siedem „ale” przeciw „Trzynastu powodom”
— Gabriel Krawczyk

Duchowa biografia erotyczna
— Gabriel Krawczyk

Paterson lubi to!
— Gabriel Krawczyk

Remanent filmowy 2016
— Sebastian Chosiński, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Kryminał milicyjny à rebours
— Gabriel Krawczyk

Biograficzne rzemiosło
— Gabriel Krawczyk

Nieszkodliwe kłamstwa i miarkowane sentymenty
— Gabriel Krawczyk

Bridget Jones i Tarantino
— Gabriel Krawczyk

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.