Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Ari Sandel
‹THE DUFF [#ta brzydka i gruba]›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTHE DUFF [#ta brzydka i gruba]
Tytuł oryginalnyThe DUFF
Dystrybutor Best Film
Data premiery17 kwietnia 2015
ReżyseriaAri Sandel
ZdjęciaDavid Hennings
Scenariusz
ObsadaMae Whitman, Robbie Amell, Bella Thorne, Bianca A. Santos, Skyler Samuels, Romany Malco, Nick Eversman, Chris Wylde
MuzykaDominic Lewis
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Paradoksy nastoletniości
[Ari Sandel „THE DUFF [#ta brzydka i gruba]” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Na ironię zakrawa fakt, że traktującym o nastolatkach i do nich adresowanym filmem rządzi młodzieńcza niekonsekwencja i emocjonalna bezmyślność jego bohaterów.

Gabriel Krawczyk

Paradoksy nastoletniości
[Ari Sandel „THE DUFF [#ta brzydka i gruba]” - recenzja]

Na ironię zakrawa fakt, że traktującym o nastolatkach i do nich adresowanym filmem rządzi młodzieńcza niekonsekwencja i emocjonalna bezmyślność jego bohaterów.

Ari Sandel
‹THE DUFF [#ta brzydka i gruba]›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTHE DUFF [#ta brzydka i gruba]
Tytuł oryginalnyThe DUFF
Dystrybutor Best Film
Data premiery17 kwietnia 2015
ReżyseriaAri Sandel
ZdjęciaDavid Hennings
Scenariusz
ObsadaMae Whitman, Robbie Amell, Bella Thorne, Bianca A. Santos, Skyler Samuels, Romany Malco, Nick Eversman, Chris Wylde
MuzykaDominic Lewis
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Recenzja zawiera spoilery.
Na ironię zakrawa fakt, że traktującym o nastolatkach i do nich adresowanym filmem rządzi młodzieńcza niekonsekwencja i emocjonalna bezmyślność jego bohaterów. „The DUFF [#ta brzydka i gruba]” z jednej strony namawia do słusznego zignorowania szkolnej hierarchii, a nawet do przełamania społecznego konwenansu – jeśli tylko próba wypracowania własnej tożsamości ma się powieść. Z drugiej strony, potrzeba autentyczności wyrażana jest przez główną bohaterkę (nominalnie „tę grubą i brzydką”, faktycznie zaś po prostu nieprzywiązującą do tych kryteriów większej wagi – do czasu!) zgodnie z licealnymi schematami, a poczucie niepewności i niedopasowania koniec końców zniesione zostaje do bólu konwencjonalnym Happy Endem z Wielką Miłością (oraz największym przystojniakiem) na pierwszym planie.
To wygodne rozwiązanie godne jest raczej taniego romansidła niż historii świadomego wyzwolenia się ze społecznych kliszy. Próba pokrzepienia młodych widzów, którzy borykają się z problemami odrzucenia przez rówieśników, bycia zaszufladkowanym lub ignorowanym, opiera się tutaj na snuciu wygodnej fantazji hipokryty: na odwróceniu ról wciąż jednak polegającym na podporządkowaniu tytułowej nieudacznicy zastanym zasadom i zakonserwowanym kryteriom rówieśniczej oceny. Po prawdziwym manifeście nonkonformizmu można spodziewać się czegoś więcej. I choć bohaterka bierze sprawy w swoje ręce, a tęskniąc za popularnością, nie idzie za nią po trupach, swoich szkolnych prześladowców potrafi zaś zbyć machnięciem dłoni, to ostatecznie nie wiemy, czy mogłaby osiągnąć zwycięstwo bez ingerencji wybranka, o którym marzy.
Takie to myślowe paradoksy rządzą wcale zabawną, pozbawioną wulgarności, stanowiącą trafny komentarz do rzeczywistości zanurzonych w cyberprzestrzeni nastolatków ekranizacją napisanej przez Kody Keplinger powieści. Porównywany do „Zakochanej złośnicy” i „Wrednych dziewczyn” film Ariego Sandela uświadamia jednak, że kino dalsze od fantazji, bardziej niezależne i pozbawione fabularnych fajerwerków – takie jak chociażby „Legendarne amerykańskie pidżama party” Mitchella lub filmy Johna Hughesa – opowiadało o młodych pechowcach znacznie subtelniej, z większą empatią i myślową konsekwencją. W ostatecznym rozrachunku zaś – było bardziej wiarygodne.
koniec
18 kwietnia 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Sztuka? Gdzieś zaginęła. Ale szlak został przetarty
— Gabriel Krawczyk

W tęczowych kolorach
— Gabriel Krawczyk

Siedem „ale” przeciw „Trzynastu powodom”
— Gabriel Krawczyk

Duchowa biografia erotyczna
— Gabriel Krawczyk

Paterson lubi to!
— Gabriel Krawczyk

Remanent filmowy 2016
— Sebastian Chosiński, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Kryminał milicyjny à rebours
— Gabriel Krawczyk

Biograficzne rzemiosło
— Gabriel Krawczyk

Nieszkodliwe kłamstwa i miarkowane sentymenty
— Gabriel Krawczyk

Bridget Jones i Tarantino
— Gabriel Krawczyk

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.